ผมเป็นคนนึงที่น่าจะไปรู้จักกับน้องคนนึงที่ ถ้าเทียบกันแล้ว ผมคงไม่มีปัญญาจีบเธอแน่
เรื่องส่วนตัวเค้า จะรู้แค่ที่เขาอยากบอก การเจอกันก็แค่เดือนละครั้ง บางทีนานกว่า
ไลน์ ก็มีคุยกันบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะอ่าน แต่ไม่ตอบ บางครั้งจะส่งแค่สติ๊กเกอร์
แต่ผมก็มีความสุขนะ แต่ลึกๆ ผมก็รู้สึกว่า ปวดข้างในเหมือนกัน
ผมเคยบอกนะ ว่าถ้ามีใครที่ดี ผมพร้อมจากจากไป 
นี่ก็จะสองปีแล้วที่เราเป็นแบบนี้   ผมควรจะสุขกับปัจจุบัน เพื่อรอเค้าออกจาก safe zone ?