อยากระบายค่ะ เรื่องของเรากับพี่สาว และที่บ้านมีปัญหากันมานานแล้ว เราก็เลิกติดต่อไปตั้งนานแล้ว มีเพียงความห่วงใย ที่เราส่งของไปให้โดยไม่เคยคิดหวังผลตอบแทนอะไร ส่งทีลังใหญ่ๆค่าส่งเราเสียเอง
เป็นเสื้อผ้าแบรนด์ดีๆ ของกิน ของใช้ ส่งไปให้หลาน และพี่สาว เผื่อแม่ด้วย เห็นอะไรดีๆก็นึกถึงพวกเขา
ถึงแม้พวกเขาจะเห็นแก่ตัวกับเราก็ทน
แต่มีหลายครั้ง ที่ทะเลาะกัน มีปากเสียง เพราะทนความเห็นแก่ตัวเค้าไม่ได้
เช่น พี่สาวเค้าชอบพูดซ้ำ และแขวะเรา ว่าเราเห็นแก่ตัว
ว่าทำไมประมาณว่า ถึงไม่แต่งงานวะ
แล้วเอาเงินค่าสินสอด มาช่วยต่อเติมบ้าน นั่นนี่ ห้องครัวแม่ ยังทำไม่เสร็จเลย
ขนาดกูแต่งงาน กูเอาเงินมาช่วยแม่ ทำบ้าน เยอะอยู่นะ
ตอนแรกก็อยากจะสวนไป เหมือนกัน
ว่ากู ไม่ห้อง และ พวกไม่ได้คิดถึงกู ทำไมกูต้องช่วยอ่ะ แต่ถึง ทำห้องให้ เราเผื่อเราเราก็ไม่ช่วยเพราะไม่ได้ไปอยู่ ไปอยู่ให้เค้าเหยียบย้ำใจเราอีกหรอ
เราพูดกัน กู ภาษาบ้านๆ นะคะ
แต่ บางที ก็พูด เรียก เช่น พี่ หรือเรียกชื่อแทน ตัวเอง
เราได้ยินคำนี้ ก็อึ้ง เค้ามีคำพูดประมาณนี้เยอะมากให้เราอึ้งตลอด
เค้าก็บ่น ๆ ย้ำๆ
(บ้านนี้ที่ทำเราไม่เคยไปอยู่ ไปกิน ไปนอน และไม่เคยคิดไปอยู่อาศัย และพี่ชายเค้าก็ไม่ได้ทำห้องเผื่อเราด้วย ) 
ขนาดตอนไปเยี่ยม ที่บ้าน เมื่อก่อน ไป2ปีครั้ง ปีละครั้ง บ้าง เรายอมไปเสียเงิน เช่า รร. คืน ละ1000 
ไปหาที เสียเงิน เยอะมาก ซื้อของเปย์เค้า ถ้าไม่ใช้เงินจ่ายเยอะ แม่ จะมองเราเลย เมิน มาก และพูดจากับเราไม่ค่อยดีไปทีหมด ไม่ต่ำกว่า 1 หมื่น ไม่รวม ค่าน้ำมัน ค่ารร. เราอีก
พี่สาวทำเป็น พูดว่า มานอน ห้องกูได้นะ เรารู้มันเป็นกับดัก เพราะเคยโดนประจำ อะไรที่เค้าทำให้เราเล็กน้อยจะมาคุยใหญ่โต แต่อะไรที่คนอื่นทำให้เค้าจะดีจะมากแค่ไหน เค้าบอกมันคือเรื่องเล็กน้อย
เค้าทำเป็น พูดดูดี แต่ สุดท้ายเค้าจะ มาเอาคืนเก็บเอาไปพูด ใหญ่โต เราเลยไม่แตะต้องบ้านนี้เลย
นึกถึงความบรรลัย ในอนาคตเลย
พี่ชายเรา เป็นคนสร้างบ้านนี้ บ้านใหญ่โตพี่สาวออกแค่ ไม่กี่บาท ไม่น่าจะถึง1แสน ตามสไตล์พี่เรา ถ้านางไม่ได้ออกนางจะทำเป็นพูดเยอะๆแต่ไม่บอกจำนวน แต่ถ้านางออก จะพูดเยอะกว่าความจริง  แต่มี ห้องนอน ของตัวเอง 
เค้าทำตัวเป็นใหญ่ในบ้าน อย่างกับตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน
เรื่องที่เรา ไม่ช่วยลงขัน เงิน สร้างบ้าน ซึ่งบ้านนั้น คือบ้านที่พี่ชาย สร้างอยู่เอง กับ พี่สาว แม่ และตัวเขา
แต่พี่ชาย จะมาขอเงิน เราดื้อๆ 5 แสน บาท ว่าให้มาช่วยกัน และพยาม ยัดเยียดให้เราเป็นคนเห็นแก่ตัว
ทั้งๆ ที่เค้าเป็นฝ่าย ใจร้ายกับเรามาตลอดตั้งแต่เล็กจนโต ทั้งครอบครัวเลยที่ใจร้ายกับเรา
เราไม่ให้ พี่ชาย เรา ไม่คุยกับเราจนถึงทุกวันนี้
มาถึงเรื่องหลาน หลานสาวเราอายุประมาณ13ปี
เราเลี้ยงหลานคนนี้มาตั้งแต่ แบเบาะ จนถึงอายุ4ขวบ  เรารู้สึก รักและ สงสารหลาน แม่เค้ามีลูกใหม่ มีพ่อใหม่
เค้าก็โดนพี่สาว เสี้ยม ให้ไม่ชอบ เราเหมือนกัน
เค้าเล่าข้อความที่ทะเลาะกัน หยาบคาย ให้หลานฟัง
ว่าเรา ด่าเค้าแบบนั้นแบบนี้ ทั้งๆ ที่ตัวเองเริ่มตลอด และ เป็นคนเห็นแก่ตัวเองจนคนอื่นทนไม่ได้
เวลาเราไปหาหลานทีไร เค้าจะเฉยชากับเรา มาก
ปกติ จะวิ่ง มากอดเรียกชื่อ เรา
ภาพมันย้อนกลับ มาหมดเลย
ตอนที่แม่ เสี้ยมเราให้เกลียดน้า ว่าน้า เห็นแก่ตัว ตอนนั้น เราอายุ 13-14 เท่าหลานเลย
เรา ก็เชื่อแม่ฟังความข้างเดียว
แต่เราหวังว่า หลานโตขึ้นเค้าจะ เข้าใจ
พี่สาวเรา บล็อกไลน์หลาน ไม่ให้ติดต่อกับเรา
เค้าจะทำให้เราเจ็บ
สาเหตุที่เค้าบล็อก คงเป็นตอนที่เรา สอนหลาน ว่า ให้ถ่ายรูป ที่ส่งของไปให้ มาให้น้าหน่อย ว่าตรงปกไหม น้า สั่งจากเว็ปให้ อะไรสักอย่าง
แล้วหลาน เหมือน เค้าไม่ทำ อิดออด
เราเลย บอกด้วยความน้อยใจ ว่า น้าตั้งใจ ซื้อไปให้ ถ่ายมาให้น้าหน่อย แค่นี้ไม่ได้หรอคะลูก แล้ว หลานเลยส่งมา
แล้วจากนั้น  เราติดต่อหลานไม่ได้ และเค้า ไม่พยายาม ที่จะ ติดต่อ เราเหมือนกัน ทุกครั้งที่ไปหา
เรา ควรทำใจ ปล่อย เค้าไปไหมคะ
แต่เราห่วงเค้าเพราะเค้าเป็นผญ.
หลานไม่มีใคร แม่ก็ไม่ค่อยดูแล
เลี้ยงแบบทิ้งขว้าง ยายก็เลี้ยง แบบ บังคับ
แถมอยู่กับ ตาหัวงู เรารู้สึก อยากดูแลห่างๆ แบบนี้ ตลอด ไปแต่เค้า ยังเด็ก และไม่มีช่อง ทางติดต่อ เลย
เบอร์โทรก็ไม่มี นอกจากเราจะไปหาเค้าเอง
เรารู้สึกเครียดมาก และห่วงสภาพใจเค้า แม่เค้า ชอบ ว่าว่าเรา ไม่ดีให้เค้าฟัง  จนพฤติกรรมเค้าเปลี่ยนไป กับเรา จนเราก็ ทำดีกับเค้า มากๆ อีกครั้ง เค้าถึงจะกลับ มาร่าเริ่ง เป็นคนเดิมกับเรา
ตอนนี้เราอยู่นิ่งๆ ไม่ติดต่อ แม่ พี่สาวและพี่ชายเลย

เราคิดถูกไหมคะ ที่ยังห่วงใยหลาน ถึงแม่เค้าจะสั่งสอนให้เกลียดเรา
หลานเป็นเด็กที่นิสัยดี เรียบร้อย เรียนเก่ง พูดจาไพเราะ อ่อนน้อม ขี้อ้อนมากๆ นิสัย แตกต่างจากแม่เขาเลย
นิสัยจะคล้ายๆเรา เรามีแต่ความรักความหวังดี ไม่ได้หวังผลอะไร
เราหวังว่าสักวัน ที่หลานโตเรียนจบ ถ้ามากทม. เรา รอวันนั้น ที่จะเจอ ส่วนตอนนี้เรา ไม่มีอารมณ์จะไปเจอเลย เราเจ็บที่ครอบครัว ไม่ดีกับเรา 
เรารู้ใจเค้าหมด ว่าเค้ารู้ว่าเรารักหลาน อยากทำให้เราเจ็บ ถ้าจะเจอ ก็มาเจอเอง มาง้อหลานเอง อะไรแบบนี้ ไม่ให้ติดต่อ
แม่ก็รู้เห็น ทุกอย่างแต่เค้า เข้าข้างพี่สาว ดูแคร์พี่สาว และเชื่อพี่สาวทุกเรื่อง ต่อให้พี่ทำเราเจ็บและเห็นแก่ตัวกับเรายังไง แม่จะบอกว่าน้องต้องเสียสละให้พี่ เพราะพี่โตกว่า เหนื่อยกว่าแล้วเราไม่เหนื่อยหรอ  และเค้าไม่คิดบ้างเลย ว่าเหมือนตัวเค้า ที่ทะเลาะกับน้า แล้ว เสี้ยมสอน ให้เราเกลียดน้า
ความทุกข์ของเราในตอนนี้ คือเราคิดถึงหลาน แต่ไม่สามารถเจอได้ ไม่มีแม้แต่ คุยกันทางแชททุกทาง มีทางเดียว คือไปเจอ ก็ต้องเจอกับความเจ็บอีก