เรากับแฟนคบกันมา 4 ปี เค้าเป็นคนดี มีน้ำใจ คอยรับฟังและให้กำลังใจทุกครั้งที่เราต้องเผชิญกับเรื่องทุกข์ใจ ช่วยเหลืองานบ้านอย่างดี มีพื้นฐานของการเป็นแฟน ไม่กินเหล้า ไม่เจ้าชู้ ไม่ติดเพื่อน เลิกงานกลับบ้านตรงเวลา ไม่เคยทะเลาะกันเลย มากสุดก็งอนนิดเดียวปีละครั้ง ปฏิบัติตามสิ่งที่เราเห็นสมควรได้อย่างดีไม่มีขัด แต่ข้อเสียก็ ไอ้ตรงที่ไม่มีขัดเลยนี่แหละ เค้าไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง บริหารจัดการชีวิตตัวเองไม่ได้ บริหารการเงินให้ตัวเองลำบากทุกเดือนซ้ำๆ(จนตอนนี้ยกให้เราบริหารให้แล้วไม่งั้นดำรงชีวิตไม่ได้) ไม่มีทักษะการวางแผน เรียนไม่จบเพราะไม่มีคนบังคับ และบริหารจัดการเรียน-งานไม่ได้ ยายรอให้บวช การจัดงานต้องวางแผน ต้องตัดสินใจลงมือเตรียมตัว ขาดเหลืออะไรจะต้องแก้ปัญหา เค้าเริ่มไม่ได้สักที 3 ปี จนยายตายแล้วตอนนี้  ตัดสินใจอะไรเองไม่ได้ เมื่อเผชิญปัญหาก็จะยอมจำนน ปล่อยไป เพราะคิดว่ามันแก้ไขอะไรไม่ได้ และไม่เรียนรู้อะไรจากปัญหาที่เกิดขึ้น  เรื่องของงานเมื่อเราบอกว่าที่นี่ไม่เวิร์คเค้าก็ยินดีลาออก และเราจะต้องหางานใหม่ให้เค้า พร้อมศึกษารายละเอียดอย่างถี่ถ้วน วางแผนย้ายห้องย้ายงาน เสต็ปต่อไปคือกำลังจะแต่งงาน แต่เค้ายังเป็นโรบอทที่เราต้องคอยป้อนคำสั่งทุกอริยบทอยู่เลย เราคงเหนื่อยมาก ทุกปัญหาของเค้า ของเรา ของครอบครัว เราต้องเป็นคนแก้และแก้โดยที่ปรึกษาเค้าไม่ได้ด้วย ขอความคิดเห็นไม่ได้เพราะเค้าไม่มีชุดข้อมูลที่มากพอจะช่วยคิดได้ เป็นเพื่อนคู่คิดไม่ได้ ตามได้อย่างเดียวขอแค่สั่งมา เค้าเชื่อมั่นในตัวเรา แต่เค้าไม่เชื่อมั่นในตัวเองว่าตัวเองจะทำสิ่งใดๆได้สำเร็จ อยากได้ผลลัพธ์ที่100 แต่ไม่ยอมนับ 1 เราเลยพาริเริ่มธุรกิจที่เค้าอยากทำ แต่ก็วางตัวเป็นลูกน้องเท่านั้นไม่เรียนรู้จากสิ่งที่พาทำ รอคำสั่งเป็นอย่างๆ ไม่รู้รายละเอียดสินค้าในร้านตัวเอง ไม่รู้ทุนรู้กำไร เราต้องคอยปกป้องเค้าจากการถูกเอารัดเอาเปรียบต่างๆอีกด้วย และไม่ใช่แค่เรานะ เค้ายอมให้ทุกคนรอบตัวมีอำนาจเหนือเค้า ไม่รู้จักสิทธิของตัวเอง เช่น เอารถไปซ่อม กำหนด4วัน วันที่ 5 เราก็แพลนเอารถไปใช้งานต่างจังหวัด วางแผน จองที่พักจ่ายตังค์ ซื้อชุดเตรียมไปงาน ทางศูนย์โทรมาถาม(ย้ำว่าถามความสะดวก ไม่ใช่แจ้งเพื่อทราบ)ว่าขอเลื่อนวันรับรถได้มั๊ยคะด้วยเหตุนี่ๆๆๆ นางให้เค้านะจ๊ะ แล้วจะยอมล่มแพลนตัวเอง ก็ต้องเป็นเราที่ต้องไปเคลียร์ว่ารถต้องใช้ รบกวนช่วยติดตามงานให้เสร็จตามกำหนดเดิมให้หน่อยนะคะ ศูนย์เค้าก็ยินดีจัดการให้ งงกับคนของตัวเองเนี่ย อะไร? เค้าอยากจะเรียนรู้นะ เค้ายินดีให้เราฝึกฝนเค้า แต่ทักษะชีวิตมันปลูกฝังกันง่ายๆที่ไหน เค้าอยู่กับmind setนั้นมาตั้ง26ปี เราศึกษาจิตวิทยาทุกวิธีที่จะพัฒนาคนๆนึงทีละนิดมันไม่ง่ายเลย 4 ปีก็พัฒนาได้เป็นเคสๆ  เราสงสัยว่าเค้าเป็นLoser หรือเปล่า ก็เช็คลิสแล้วไม่ถึงครึ่ง ตัวเค้าอยากพัฒนาแหละแต่ชุดข้อมูลทักษะทั้งหมดทั้งมวลที่เค้ามีมันน้อยมาก และร้ายกว่านั้นเค้าไม่รู้วิธีที่จะเติมให้กับตัวเอง กระทู้นี้จะไม่ถามว่าควรไปต่อหรือหยุด ศีลเรายังเสมอกันอยู่ค่ะแต่ที่ไม่เสมอกันคือปัญญา อยากขอคำแนะนำ ว่ามีวิธีใดที่จะช่วยพัฒนาคนลักษณะนี้ได้บ้าง หรือเป็นตัวเราเองที่ควรจะปรับแล้วมีวิธีไหนบ้างที่เราจะอยู่ร่วมกับเค้าให้เหนื่อยน้อยที่สุด