ตามหัวข้อค่ะเราอายุ34ป่วยค่ะเป็นแพ้ภูมิทำงานหนักไม่ได้โดนแดดไม่ได้สถานะตอนนี้เลยว่างงานขายออนไลน์ก็พังค่ะไม่มีเงินเก็บเลยและอาการตอนนี้เกือบ100%แต่แขนซ้ายยังอ่อนแรงนิดหน่อยมัดผมตัวเองไม่ถนัดประมานนี้ค่ะมีลูกสาว1คนอายุ3ขวบสามีอายุ33ทำงานประจำค่ะเป็นลูกจ้างในหน่วยงานรัฐ ราชการแห่งนึงเงินเดือน10,000+แค่นั้นจริงๆแม่ผัวอายุ64เป็นโรคหัวใจแต่เดินได้ปกติ
พ่อผัวอายุ70+ป่วยพิการขาลีบ1ข้างและเป็นอัมพาตเดินไม่ได้มาหลายปีแล้วค่ะตายยากจังมันมีปัญหาที่เราไม่โอเคตรงนี้หละค่ะ
เพราะสามีต้องตื่นมาหุงข้าวซื้อกับข้าวให้พ่อแม่เค้าทุกเช้าเย็นก็ทำกับข้าวสามีเราดีนะคะดีแต่กับพ่อแม่
ส่วนจะมองว่าเราว่างงานทำไมไม่ทำกับข้าวเราไม่ทำค่ะไม่ชอบทำและค่ากับข้าวก๋ไม่มีใครเอ่ยปากให้เราไปซื้อ
เราจะไปขอเงินใครได้ค่ะซึ่งผัวพ่อแม่ผัวไม่ได้ให้เงินค่ากับข้าวเราเลยเอาจริงถ้าจ่ายเงินค่าวัตถุดิบแลัวเราออกแรงทำอันนั้นเราโอเคนะ
ผัวก็เลยต้องซื้อแกงถุงทุกวันมาให้คนในครอบครัวกินค่ะส่วนมื้อเที่ยงเราออกหากินข้างนอก พ่อแม่ผัวก็แล้วแต่เค้าค่ะ
ผัวให้เงินเราใช้อาทิตย์ละ500฿ค่ะ7วันก็ตกวันละ70฿แทบไม่พอละจะมาให้เอาเงินตรงนี้ซื้อของกินไปให้พ่อแม่ผัวซึ่งไม่มีทางค่ะ
เราต้องจ่ายค่าขนมลูกอีกตอนมาอยู่บ้านผัวแรกๆแม่ผัวก็ให้เงินหลานกินขนมนะคะพออยู่นานๆแทบไม่ให้เราเลยไม่เคยขอค่ะ
และเรารู้สึกว่าเราเหมือนใช้ชีวิตไปวันๆไม่มีเงินเก็บไม่มีอนาคตด้วยกันกับผัวเลยว่าเราจะดำเนินชีวิตข้างหน้ายังไง
เพราะผัวโฟกัสแต่กับพ่อเค้าว่าเค้าจะดูแลตัวเองไม่ได้บลาๆๆๆๆทั่งที่ก็แม่เค้าก็ดูแลพ่อ24ชม.ใจเราคิดนะว่าจะเวอร์ไปไหน
เราจะทนอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆเพื่ออะไรคะเงินให้ใช้มาก็เท่านี้เงินเก็บก็ไม่มีแถมยังจะมายกภาระให้เราดูแลพ่อแม่เค้าเพียงแค่เพราะเราว่างงานงี้หรอคะ
ส่วนเรื่องลูกเค้าไม่สนใจเลยค่ะเค้าทำแต่หน้าที่ลูกที่ดีของพ่อแม่แต่ขาดเรื่องพ่อที่ดีของลูกและผัวที่ดีของเมียตั้งแต่มาอยู่บ้านผัวไม่เคยกินข้าวนอกบ้านเลยค่ะ
ไม่เคยแม้แต่พาลูกเมียไปเที่ยวไม่เคยทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวใจตอนนี้อยากเลิก50%เพราะดูแล้วไม่มีอนาคตติดบ่วงยุแต่กับพ่อเค้า(เค้ามีน้องสาวค่ะวิางแกรบเอาจริงถ้าห่วงพ่อแม่ควรออกมาดูแลพ่อแม่นะคะเงินค่อยหาใหม่ได้ค่ะ)งงมากมาโหกัสที่เราว่าต่องข่วยดูแลพ่อแม่เค้าเพียงเพราะเราว่างงานเราไม่โอเคค่ะ ที่จริงก่อนมีลูกเรามีงานมีเงินค่ะเงินหมดเพราะเอามารักษาตัวเองนี่หละค่ะเรื่องมันยาวกว่านี้นะคะ ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ
พออ่านจบแล้วเราควรจะเลิกกับผู้ชายคนนี้หรือทนต่อดีคะ
อยู่กับสามีแต่ดูแล้วเราไม่มีอนาคต
พ่อผัวอายุ70+ป่วยพิการขาลีบ1ข้างและเป็นอัมพาตเดินไม่ได้มาหลายปีแล้วค่ะตายยากจังมันมีปัญหาที่เราไม่โอเคตรงนี้หละค่ะ
เพราะสามีต้องตื่นมาหุงข้าวซื้อกับข้าวให้พ่อแม่เค้าทุกเช้าเย็นก็ทำกับข้าวสามีเราดีนะคะดีแต่กับพ่อแม่
ส่วนจะมองว่าเราว่างงานทำไมไม่ทำกับข้าวเราไม่ทำค่ะไม่ชอบทำและค่ากับข้าวก๋ไม่มีใครเอ่ยปากให้เราไปซื้อ
เราจะไปขอเงินใครได้ค่ะซึ่งผัวพ่อแม่ผัวไม่ได้ให้เงินค่ากับข้าวเราเลยเอาจริงถ้าจ่ายเงินค่าวัตถุดิบแลัวเราออกแรงทำอันนั้นเราโอเคนะ
ผัวก็เลยต้องซื้อแกงถุงทุกวันมาให้คนในครอบครัวกินค่ะส่วนมื้อเที่ยงเราออกหากินข้างนอก พ่อแม่ผัวก็แล้วแต่เค้าค่ะ
ผัวให้เงินเราใช้อาทิตย์ละ500฿ค่ะ7วันก็ตกวันละ70฿แทบไม่พอละจะมาให้เอาเงินตรงนี้ซื้อของกินไปให้พ่อแม่ผัวซึ่งไม่มีทางค่ะ
เราต้องจ่ายค่าขนมลูกอีกตอนมาอยู่บ้านผัวแรกๆแม่ผัวก็ให้เงินหลานกินขนมนะคะพออยู่นานๆแทบไม่ให้เราเลยไม่เคยขอค่ะ
และเรารู้สึกว่าเราเหมือนใช้ชีวิตไปวันๆไม่มีเงินเก็บไม่มีอนาคตด้วยกันกับผัวเลยว่าเราจะดำเนินชีวิตข้างหน้ายังไง
เพราะผัวโฟกัสแต่กับพ่อเค้าว่าเค้าจะดูแลตัวเองไม่ได้บลาๆๆๆๆทั่งที่ก็แม่เค้าก็ดูแลพ่อ24ชม.ใจเราคิดนะว่าจะเวอร์ไปไหน
เราจะทนอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆเพื่ออะไรคะเงินให้ใช้มาก็เท่านี้เงินเก็บก็ไม่มีแถมยังจะมายกภาระให้เราดูแลพ่อแม่เค้าเพียงแค่เพราะเราว่างงานงี้หรอคะ
ส่วนเรื่องลูกเค้าไม่สนใจเลยค่ะเค้าทำแต่หน้าที่ลูกที่ดีของพ่อแม่แต่ขาดเรื่องพ่อที่ดีของลูกและผัวที่ดีของเมียตั้งแต่มาอยู่บ้านผัวไม่เคยกินข้าวนอกบ้านเลยค่ะ
ไม่เคยแม้แต่พาลูกเมียไปเที่ยวไม่เคยทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวใจตอนนี้อยากเลิก50%เพราะดูแล้วไม่มีอนาคตติดบ่วงยุแต่กับพ่อเค้า(เค้ามีน้องสาวค่ะวิางแกรบเอาจริงถ้าห่วงพ่อแม่ควรออกมาดูแลพ่อแม่นะคะเงินค่อยหาใหม่ได้ค่ะ)งงมากมาโหกัสที่เราว่าต่องข่วยดูแลพ่อแม่เค้าเพียงเพราะเราว่างงานเราไม่โอเคค่ะ ที่จริงก่อนมีลูกเรามีงานมีเงินค่ะเงินหมดเพราะเอามารักษาตัวเองนี่หละค่ะเรื่องมันยาวกว่านี้นะคะ ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ
พออ่านจบแล้วเราควรจะเลิกกับผู้ชายคนนี้หรือทนต่อดีคะ