เอาตรงๆ ก็ไม่ได้คาดหวังกับความรักที่ผ่านมาเท่าไหร่นะ...
เพราะเราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวด้วยมั้ง การมีใครเข้ามา ถ้าไม่ได้เก่งกว่า หรือว่าพึ่งพาได้ เราก็ไม่ได้คาดหวังนะ เพราะเราดูแลตัวเองได้ แต่บางครั้งมันก็ไม่รุ้จะพูด จะระบายกับใคร นั่งพูดกับลูกทั้งวัน...เพราะคิดว่าปิดใจแล้วโฟกัสลูกคงดีกว่า
แต่...เรื่องบางเรื่องลูกก็ไม่เข้าใจไง บางทีก็เหมือนถ้ามีใครสักคนมาแชร์กันมันก็คงดี....(ได้แต่คิดในใจ)
จนกระทั่ง ได้เจอคนๆหนึ่งใน แอปหนึ่งทั่วไปแหละ เจอกันวันลอยกระทง เราไม่ได้มีสเปคหรอกถ้าโอเคที่เรามีลุกแล้ว เราก็ถือว่าเค้าก็ไม่ได้รังเกียจ ก็ถือว่าดีสำหรับเรามากแล้ว คบกันได้ 4ปีกว่าๆ ก็ไปๆ มาๆ แต่ไม่ได้ช่วยหรือเบียดเบียนเรานะ ณ ตอนนั้นเราเช่าบ้านอยู่เค้าก็ช่วยออกบ้าง(บางครั้ง) แต่ก็ไม่ได้ทุกครั้งนะ แต่เวลาไปข้างนอก เราเลี้ยงบ้างเค้าเลี้ยงบ้าง ก็สลับกัน
ส่วนความสัมพันธ์ของเราไม่ได้หวือหวา ไม่ได้หอมหวาน เพราะตัวเราเองไม่ได้ 100% ยังคงมีเส้นคั่นความสัมพันธ์นี้อยู่ เพราะตัวเราทำงานแต่เค้าไม่ได้ทำงาน เค้ามีธุรกิจในบ้าน ก็จริงแต่ไม่ได้มีเงินเดือนหรอก ก็เหมือนกินเงินกงสี มีกินแต่ไม่ได้มีใช้ ไม่ใช่ประเด็นหรอก
แต่สำหรับเรา การใช้ชีวิตร่วมกันมันก็ควรแชร์กันหรือเปล่า.....
สุดท้าย การที่มีเค้าอยู่ หรือไม่มี เราไม่ได้รู้สึกลำบากลงไปอีกหรือสบายมากขึ้นกว่าเดิม มันยังคงเหมือนวันที่เราอยู่คนเดียว เพราะแบบนั้นเราเลยเลือกจะเดินออกมา ไม่ได้ติดต่อเค้าอีกเลย
ใช่ค่ะ เราเลือกที่จะหายไปเลยไม่ติดต่อ และไม่ได้สนใจที่จะคุยหรือบอกอะไรเค้าอีกเลย....ที่อยู่ใหม่เราก็ไม่ได้บอก
แต่เราออกมาเราก็ไม่ได้มีใครใหม่นะ เราก็ยังคงอยู่คนเดียว เราก็อยู่ในพื้นที่ของเรา ทำงาน ขายของ เลี้ยงลูกวนไปแบบนี้ รวมๆ หายจากเขาไป 1ปี มีไลน์ ที่เป็นช่องทางเดียว รับรู้เรื่องราวกันผ่านไทม์ไลน์ แต่ไม่ใช่การทักทายเหมือนเดิม..
สุดท้ายเราเป็นคนที่ทักไปก่อน...
เรา .." ว่าไง..สบายดีไหม "
เขา.. " อือ...สบายดี....สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะ "
เรา... " อืมม..เหมือนกันนะ "
เราเกิดห่างกัน 4 วันค่ะ แต่อายุห่างกันมาก (เขาเด็กกว่า)
แล้วเราก็บอกเล่าเรื่องราวต่างๆที่เราได้หายจากกันไป " หนึ่งปี " เราและเขาต่างมีเรื่องราวมากมายจนไม่อยากวางสายครั้งนี้เลย...มันเหมือนมีความห่วงใยเสมอ มันเหมือนว่าเค้าไม่เคยเปลี่ยนไปเลย....จนกระทั่ง..
เราได้เข้าไปเปิดในเฟสเขาอีกครั้ง เค้ายังคงมีรุปโปรไฟล์ ของเรา ของลูกเรา ที่เคยถ่ายด้วยกัน "เราแค่รู้สึกว่า..เค้าเหมือนเดิม" ก็แอบรู้สึกดีและอยากจะขอโทษที่หายออกมา...
แต่พอเลื่อนไปที่ Relationship ของเขา " (เขา)...กำลังคบกับ...(แฟนใหม่) "
นั่นสิเรากลายเป็นเเฟนเก่าไปแล้วแหละ...เขาเลือกแล้วระยะเวลาที่เค้าได้คบกัน " เท่ากับที่เราหายจากกันเลย " บังเอิญจัง
เราไม่เสียใจนะ แค่คิดถึง คนที่มีเรื่องราวด้วยกันมาเกือบห้าปี เรื่องดีและไม่ดี แต่คำพูดที่เค้าบอกเรา ถึงเหตุผลของเขาคือตลอดระยะเวลาเหล่านั้น โคตรเป็นความทรงจำที่แย่สำหรับเค้าเลย (เราไม่รู้เลยว่าเราแย่แค่ไหน) สิ่งที่เค้าพูดมามีเเต่เรื่องแย่ๆของเรา เรื่องที่เราทำร้ายจิตใจของเขา เรื่องต่างๆ เหตุผลหลายๆอย่างที่พอจะเดาได้ว่าเขาเองก็อยากตัดใจจากเราเหมือนกัน
" แต่ทำไมเรามีแต่เรื่องดีๆ " ยังรู้สึกรักนะ ติดที่เค้าไม่ได้ทำงานเท่านั้นเอง...
มันเสียใจตรงไหนรู้มั้ย...ตรงที่เค้าอวยพรให้เราเจอคนดีๆ อวยพรสารพัด จนเราสวนกลับทันควัน
" ถ้าเธอมีคนใหม่ไปแล้วก็ไม่ต้องยัดเยียดให้เรามี !!! "
จากนั้นไม่ถึงสามนาที เราปิดบัญชีไลน์ และเราก็ไม่ติดต่อเขาอีกเลย ถ้าเราได้เจออีกเราคงถาม " โกหกเราทำไม มีก็บอกว่ามี "
-----------------------------------------
ทุกวันนี้ มันรุ้สึกอยากมีใครข้างๆเหมือนกันนะ อยากมีคนนอนกอดบ้าง อยากมีคนพาไปไหนมาไหน และซัพพอร์ตในวันที่เราลำบากบ้าง เราไม่ได้อยากเก่ง ไม่ได้อยากเข้มแข็งไปตลอดหรอกนะ ใครจะรู้ว่าข้างในใจมันพังแค่ไหน จะร้องไห้ จะฟูมฟาย มันน่าอายเกินกว่าจะทำ
การเปิดใจมันไม่ได้แย่นะ แต่จะไม่วิ่งตามหาแล้ว รอให้ทุกอย่างมันมาของมันเองดีกว่า...ส่วนใครมีคู่แล้วก็ดีใจด้วยนะ ^^
รู้สึกตัวเองเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้...อยู่มั้ย??
เพราะเราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวด้วยมั้ง การมีใครเข้ามา ถ้าไม่ได้เก่งกว่า หรือว่าพึ่งพาได้ เราก็ไม่ได้คาดหวังนะ เพราะเราดูแลตัวเองได้ แต่บางครั้งมันก็ไม่รุ้จะพูด จะระบายกับใคร นั่งพูดกับลูกทั้งวัน...เพราะคิดว่าปิดใจแล้วโฟกัสลูกคงดีกว่า
แต่...เรื่องบางเรื่องลูกก็ไม่เข้าใจไง บางทีก็เหมือนถ้ามีใครสักคนมาแชร์กันมันก็คงดี....(ได้แต่คิดในใจ)
จนกระทั่ง ได้เจอคนๆหนึ่งใน แอปหนึ่งทั่วไปแหละ เจอกันวันลอยกระทง เราไม่ได้มีสเปคหรอกถ้าโอเคที่เรามีลุกแล้ว เราก็ถือว่าเค้าก็ไม่ได้รังเกียจ ก็ถือว่าดีสำหรับเรามากแล้ว คบกันได้ 4ปีกว่าๆ ก็ไปๆ มาๆ แต่ไม่ได้ช่วยหรือเบียดเบียนเรานะ ณ ตอนนั้นเราเช่าบ้านอยู่เค้าก็ช่วยออกบ้าง(บางครั้ง) แต่ก็ไม่ได้ทุกครั้งนะ แต่เวลาไปข้างนอก เราเลี้ยงบ้างเค้าเลี้ยงบ้าง ก็สลับกัน
ส่วนความสัมพันธ์ของเราไม่ได้หวือหวา ไม่ได้หอมหวาน เพราะตัวเราเองไม่ได้ 100% ยังคงมีเส้นคั่นความสัมพันธ์นี้อยู่ เพราะตัวเราทำงานแต่เค้าไม่ได้ทำงาน เค้ามีธุรกิจในบ้าน ก็จริงแต่ไม่ได้มีเงินเดือนหรอก ก็เหมือนกินเงินกงสี มีกินแต่ไม่ได้มีใช้ ไม่ใช่ประเด็นหรอก
แต่สำหรับเรา การใช้ชีวิตร่วมกันมันก็ควรแชร์กันหรือเปล่า.....
สุดท้าย การที่มีเค้าอยู่ หรือไม่มี เราไม่ได้รู้สึกลำบากลงไปอีกหรือสบายมากขึ้นกว่าเดิม มันยังคงเหมือนวันที่เราอยู่คนเดียว เพราะแบบนั้นเราเลยเลือกจะเดินออกมา ไม่ได้ติดต่อเค้าอีกเลย
ใช่ค่ะ เราเลือกที่จะหายไปเลยไม่ติดต่อ และไม่ได้สนใจที่จะคุยหรือบอกอะไรเค้าอีกเลย....ที่อยู่ใหม่เราก็ไม่ได้บอก
แต่เราออกมาเราก็ไม่ได้มีใครใหม่นะ เราก็ยังคงอยู่คนเดียว เราก็อยู่ในพื้นที่ของเรา ทำงาน ขายของ เลี้ยงลูกวนไปแบบนี้ รวมๆ หายจากเขาไป 1ปี มีไลน์ ที่เป็นช่องทางเดียว รับรู้เรื่องราวกันผ่านไทม์ไลน์ แต่ไม่ใช่การทักทายเหมือนเดิม..
สุดท้ายเราเป็นคนที่ทักไปก่อน...
เรา .." ว่าไง..สบายดีไหม "
เขา.. " อือ...สบายดี....สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะ "
เรา... " อืมม..เหมือนกันนะ "
เราเกิดห่างกัน 4 วันค่ะ แต่อายุห่างกันมาก (เขาเด็กกว่า)
แล้วเราก็บอกเล่าเรื่องราวต่างๆที่เราได้หายจากกันไป " หนึ่งปี " เราและเขาต่างมีเรื่องราวมากมายจนไม่อยากวางสายครั้งนี้เลย...มันเหมือนมีความห่วงใยเสมอ มันเหมือนว่าเค้าไม่เคยเปลี่ยนไปเลย....จนกระทั่ง..
เราได้เข้าไปเปิดในเฟสเขาอีกครั้ง เค้ายังคงมีรุปโปรไฟล์ ของเรา ของลูกเรา ที่เคยถ่ายด้วยกัน "เราแค่รู้สึกว่า..เค้าเหมือนเดิม" ก็แอบรู้สึกดีและอยากจะขอโทษที่หายออกมา...
แต่พอเลื่อนไปที่ Relationship ของเขา " (เขา)...กำลังคบกับ...(แฟนใหม่) "
นั่นสิเรากลายเป็นเเฟนเก่าไปแล้วแหละ...เขาเลือกแล้วระยะเวลาที่เค้าได้คบกัน " เท่ากับที่เราหายจากกันเลย " บังเอิญจัง
เราไม่เสียใจนะ แค่คิดถึง คนที่มีเรื่องราวด้วยกันมาเกือบห้าปี เรื่องดีและไม่ดี แต่คำพูดที่เค้าบอกเรา ถึงเหตุผลของเขาคือตลอดระยะเวลาเหล่านั้น โคตรเป็นความทรงจำที่แย่สำหรับเค้าเลย (เราไม่รู้เลยว่าเราแย่แค่ไหน) สิ่งที่เค้าพูดมามีเเต่เรื่องแย่ๆของเรา เรื่องที่เราทำร้ายจิตใจของเขา เรื่องต่างๆ เหตุผลหลายๆอย่างที่พอจะเดาได้ว่าเขาเองก็อยากตัดใจจากเราเหมือนกัน
" แต่ทำไมเรามีแต่เรื่องดีๆ " ยังรู้สึกรักนะ ติดที่เค้าไม่ได้ทำงานเท่านั้นเอง...
มันเสียใจตรงไหนรู้มั้ย...ตรงที่เค้าอวยพรให้เราเจอคนดีๆ อวยพรสารพัด จนเราสวนกลับทันควัน
" ถ้าเธอมีคนใหม่ไปแล้วก็ไม่ต้องยัดเยียดให้เรามี !!! "
จากนั้นไม่ถึงสามนาที เราปิดบัญชีไลน์ และเราก็ไม่ติดต่อเขาอีกเลย ถ้าเราได้เจออีกเราคงถาม " โกหกเราทำไม มีก็บอกว่ามี "
-----------------------------------------
ทุกวันนี้ มันรุ้สึกอยากมีใครข้างๆเหมือนกันนะ อยากมีคนนอนกอดบ้าง อยากมีคนพาไปไหนมาไหน และซัพพอร์ตในวันที่เราลำบากบ้าง เราไม่ได้อยากเก่ง ไม่ได้อยากเข้มแข็งไปตลอดหรอกนะ ใครจะรู้ว่าข้างในใจมันพังแค่ไหน จะร้องไห้ จะฟูมฟาย มันน่าอายเกินกว่าจะทำ
การเปิดใจมันไม่ได้แย่นะ แต่จะไม่วิ่งตามหาแล้ว รอให้ทุกอย่างมันมาของมันเองดีกว่า...ส่วนใครมีคู่แล้วก็ดีใจด้วยนะ ^^