อยากทราบว่าคิดเห็นอย่างไรกับผู้หญิงที่ตื่นเช้ามาไปทำงานตกเย็นกลับมาขึ้นห้องนอนดูโทรศัพท์รอเวลานอน ทำแบบนี้ทุกวันไม่เคยคิดที่จะช่วยทำอะไรเลยสักอย่าง ล้างจาน ถูบ้าน กวาดบ้าน ซักเสื้อผ้า ซักถุงเท้า มีแต่สั่งผมทำนู้นให้หน่อย ซักนี้ให้หน่อย ซักเสื้อทำงานให้หน่อย ซักถุงเท้าให้หน่อย ผมเบื่อกับการที่ต้องใช้ชีวิตแบบนี้มากเลยครับ แฟนผมทำงานโรงงาน ผมเป็นพ่อค้าขายของตามตลาดนัด ตื่นเช้ามาไปส่งแฟนทำงานกลับมาซื้อของเตรียมของไปขายตอนบ่าย ตั้งแต่กลับมาจากส่งแฟนผมก็ไปซื้อของกลับบ้านมาเตรียมของขายทำนู้นทำนี้แปปได้เวลาไปขายของ ในช่วงที่ผมต้องเครียมของขาย เขามักจะใช้ให้ซักเสื้อทำงานให้ที ทำนู้นทำนี้ให้ทีทั้งๆที่เวลาของผมที่ต้องทำของเตรียมไปขายมันก็แทบจะไม่พออยู่แล้ว บางครั้งเครียมของเสร็จช้าแล้วยังต้องมาซักเสื้อทำงานให้เขาอีกกลัวเขาไม่มีใส่ไปทำงาน แต่บางครั้งก็ทำไม่ทันไม่มีเวลาที่จะทำให้พอกลับมาจากทำงานก็ไม่พอใจเราว่าทำไมเราไม่ทำให้กว่าจะไปขายของตั้งบ่าย ซักเสื้อผ้าให้แค่นี้ทำไม่ได้หรอ เป็นแบบนี้มานานแล้วครับ เขาคิดว่าเขาทำงาน8โมงเช้าถึง2ทุ่ม กับผมขายของที่ตลาดช่วงบ่ายถึง1ทุ่ม เขาคิดว่าเขาทำงานหนักกว่าเราเยอะเลยใช้ให้เราทำนู้นทำนี้หรอครับ ไม่ได้บอกว่าใช้ผมทุกครั้งแต่ส่วนมากจะใช้เกือบทุกครั้ง เวลาเข้ากะดึก ออกกะมา8โมงเช้ากลับมาบ้าน ใช้ผมซักเสื้อทำงาน ผมไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ไปซักเองทั้งๆที่เสื้อที่ต้องซักก็มีแค่3-4ตัวเองแค่นั้น เสียสละเวลาที่ตัวเองนอนดูโทรศัพท์มาซักผ้าของตัวเองไม่ได้หรอครับผมอยากรู้ บางครั้งใช้ผมซักผ้าแต่ทำยังไม่ว่างทำของขายอยู่ก็มีแม่ของผมนี่แหละครับที่คอยช่วยทำให้ในหลายๆครั้ง แม่ผมบ่นทุกวันว่าเมียขี้เกียจจริงๆ จะทำอะไรก็ใช้ผัวทำตลอด ผมเบื่อมากเลยครับที่ต้องคอยฟังแม่พูดแบบนี้อยู่ตลอด ถึงวันหยุดงานของตัวเองก็นอนตื่นสาย ตื่นมาก็ไม่ทำอะไรถ้าวันไหนอารมณ์ดีก็ซักผ้าบ้าง ทำความสะอาดห้องนอนบ้าง แต่ไม่มีครั้งไหนที่เขาจะอารมณ์ดี ผมเคยคุยกันด้วยเหตุผลหลายครั้งแล้วครับว่าช่วยแม่เขาทำงานบ้านบ้าง กวาดบ้านบ้าง ล้างจานบ้าง ทั้งๆที่บ้านของเราก็อยู่ด้วยกันกินข้าวก็กินด้วยกัน ทำไมไม่คิดที่จะช่วยแม่ผมทำบ้างเลย กลับต้องเป็นผมเองที่ทำทุกอย่าง ผมเบื่อกับการใช้ชีวิขแบบนี้มากเลยครับ