ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนนะคะ คือเราเป็นคุณแม่ฟูลไทม์ เลี้ยงลูกอยู่บ้าน สามีทำงานคนเดียวหาเลี้ยงครอบครัว
 แต่เมื่อเราไปบ้านแม่สามี ก็จะรู้สึกเกร็งๆ แบบบอกไม่ถูกเหมือนกัน
เรื่องมันมีอยู่ว่าเราและสามีพาลูกน้อย กลับบ้านเขา แล้วได้พบกับยายของสามี เราก็พูดคุยทักทายกันทั่วไป ถามไถ่กันและได้เจอกันทุกครั้งเมื่อมาบ้านเขา

ซึ่งครั้งนี้คำที่เรารู้สึกน้อยใจ คือยายของเขาเอาเราไปเปรียบเทียบกับหลานสาวเขาคนหนึ่ง(เป็นลูกพี่ลูกน้องกับสามีเรา และนางก็ได้เลิกกับสามีนางไปแล้ว ทำงานหาเลี้ยงลูกเลี้ยงแม่ตัวเอง)

ประเด็นคือ ยายบอกว่าน้องบีเขาเก่งทำงานหาเงินเอง ไม่ได้พลอยเพิ่งใบบุญใครหรอก ไม่มีบุญไม่มีวาสนาได้เพิ่งเงินใคร มันหาเงินเก่ง นู่นนู่นนี่นั่น
เรานี่แบบหน้าหุบเหลือสองนิ้วเลยค่ะ

ถามว่าทำไมหรอค่ะ เขาก็แนะนำให้เราฝากลูกเราให้แม่และพ่อเราเลี้ยง ซึ่งบ้านเราก็ขายของแม่เราก็อยากเลี้ยงให้นะ แต่สามีเราก็ไม่อยากให้ใครเลี้ยง อยากให้เราเลี้ยงเอง

เขาพูดตลอดว่าสามารถเลี้ยงได้ ทำงานคนเดียวได้  แต่พอเจอแบบนี้เราก็เงิบนะคะ เขาอยากให้เราทำงานเราก็ไม่ได้ขัดนะ แต่ตอนนี้เราก็ทำงานเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เราไม่มีเงินไม่มีเพื่อน เราก็น้อยใจเป็นนะ ทำไมต้องเปรียบเทียบกับคนอื่น น้อยใจจริงๆค่ะ เพื่อนๆ จะทำอย่างไรค่ะถ้าเจอแบบนี้