ผมกับแฟนอยู่กันคนละจังหวัด ผมอยู่ กทม. ซึ่งที่เค้าทำงานอยู่ห่างกับผม ประมาณ 200 โล  ผมมักจะไปหาเค้า เดือนละ 1-2 ครั้ง 
แต่บางเดือนก็ไม่สามารถไปได้เพราะงานยุ่งมากจริงๆ แต่ผมกับเค้าก็คุยวิดิโอคอลกันตลอดทุกวัน 
ไม่อยากทำให้เค้ารู้สึกว่าห่างกับผม หรือไม่อนากทำให้เค้าเหงา แต่ครั้งล่าสุด ผมตั้งใจจะไปเซอร์ไพรส์เค้า ผมขอเลิกงานไว 
ทำกับข้าวที่เค้าชอบ ซื้อขนม ตั้งใจจะไปหาเค้าค้าง 1 คืน เพราะไม่ได้เจอเค้ามา 2 เดือน (เพราะช่วงหลังผมงานยุ่งทำให้ไม่ได้เจอกัน)
แต่ก็มีเหตุสุดวิสัย ผมมีงานด่วนเข้ามา ทำให้ผมไม่สามารถค้างได้ แต่ก็ไม่เป็นไร ผมก็ตั้งใจจะไป อย่างน้อยไปเจอเค้า 
กอดเค้า เห็นเค้ากินอาหารที่ทำให้ให้ ผมก็ดีใจและหายคิดถึงได้บ้าง ถึงแแต่การไปหาเค้าในวันนั้น มันทำให้ผมเสียใจมากและสมเพช เวทนาตัวเองยิ่งนัก

เหตุการณ์สถานการณ์ปกติ..หลังจากเจอกันทานข้าวปกติ เค้าบอกว่า กลับเลยมั้ย มันดึกมากแล้ว กว่าจะถึงเดี่ยวนอนพักผ่อนไม่เต็มที่ ผมก็โอเค
 ก็จะกลับ เค้าก็บอกผมว่าเดี่ยวจะเดินไปส่งที่รถ ผมก็โอเค แต่เค้าก็เดินมาส่งได้แค่ครึ่งทาง และบอกผมว่า รีบกลับเถอะ ผมเลยบอกว่า 
เดินส่งถึงรถเลยได้ไหม อีกไม่เท่าไรเลย เพราะผมอยากจะหอมแก้มเค้า แต่ตรงนั้นมีคนอยู่ ผมเลยคิดว่ามันไม่เหมาะ เลยอยากให้เค้าส่งถึงที่รถ 
แต่เค้าก็บอกกับผมว่า รีบกลับเถอะ ดึกมาแล้ว อย่าลีลา แล้วเค้าก็หันหลังเดินไปเลยเหมือนหงุดหงิดผม ผมก็ งง ว่าทำไมเค้าดูอารมณ์ไม่ดี 
ผมไปทำอะไรให้เค้าไม่พอใจมั้ย ผมก็เดินตามเค้า จับมือเค้าแล้วถามว่าเป็นอะไรหรอ ทำไมไม่เดินถึงรถ อีกแค่ไม่กี่ก้าวเอง 
เค้าก็พูดว่า นี่ไง เดินมาส่งแล้ว รีบกลับเถอะ กว่าจะถึง รักตัวเอง ห่วงตัวเองบ้าง แล้วเค้าก็หันหลังแล้วเดินไป ผมก็เริ่มใจเสียว่าเค้าเป็นอะไร ผมทำอะไรไม่ดี ผมก็ตามเค้าไปอีก จับมือเค้าอีกว่า ถามคำถามเดิมเมื่อกี้ แล้วเค้าก็พูดใส่อารมณ์กับผมว่า ยังมีงานที่ค้างอยู่ ยังทำไม่เสร้จ ต้องรีบส่งคืนนี้ พูดไม่รู้เรื่องรึไง แล้วเค้าก็หันหลังแล้วเดินไปอีก ผมก็เดินตามเค้าไปอีก จับมือเค้าอีก ถามเค้าว่า เค้าเป็นอะไรไป ทำไมถึงโกรธ ใส่อารมณ์กับผมขนาดนั้น เค้าไม่ตอบแล้วสะบัดมือผมแล้วเดินไป ผมก็ตามเค้าไปอีก จับมือเค้า เค้าสะบัดมือผมอย่างไวแล้ว พูดว่า พูดไม่รู้เรื่องรึไง ฟังภาษาไทยไม่เข้าใจหรอ อยากทะเลาะรึไง ผมเลยพูดกับเค้าต่อว่า จะบอกเลิกผมอีกใช่มั้ย ผมทำอะไรให้ไม่พอใจบอกได้มั้ย เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย เค้าบอกผมว่า บอกแล้วไงว่าต้องรีบทำงาน 
อยากสร้างปัญหาให้รึไง รีบไปเถอะ แล้วเค้าก็เดินหันหลังผมไป

ใจผม ณ ตอนนั้นมันรู้สึกเจ็บ และปวดจี๊ด กับคำพูดของเค้า ในหัวผมมันคิดแต่คำว่า ผมไปสร้างปัญหาให้เค้าหรอ ผมผิดอะไร ณ ตอนนั้น
 น้ำตามันไม่ไหลนะครับ มันเหมือนน้ำตาตกใน แต่มันเสียใจมาก น้ำตากลับมาไหลตอนขับรถกลับ แล้วมันไหลไม่หยุดเลยครับ

ผมนึกย้อนเรื่องราวตั้งแต่คบมา ผมมีแต่ความเสียใจ และผิดหวัง กับการที่ผมรักคนคนนี้มาตลอด ขนาดแม้ในวันผมล้มป่วยนอน 
รพ หลายครั้ง เค้าก็ไม่เคยมาหาผมสักครั้ง หรือแม้ตั้งใจจะไปเที่ยวด้วยกัน รอมาเป็นปีๆ กว่าจะหาวันตรงกันได้หลายวัน ทั้งจองตั๋ว จองโรงแรมก็ก็ล่มตลอด 

ผมมีคนรัก แต่ผมรู้สึกเหมือนผมไม่มีในหลายๆครั้ง ผมมักจะเสียใจอยู่เสมอ 

เพื่อนๆ เคยอยู่ในจุดนี้มั้ยครับ และผมควรจะทำยังไง...ทั้งที่ เค้าจะพูดทำร้ายจิตใจเรายังไงก็อภัยตลอด ก็ยังรัก ทุ่มเททุกอย่าง เค้าต้องการอะไร อยากได้อะไร ชอบแบบไหน ก็พยายามหา พยายามทำ พยายามจะมอบให้เค้าให้ได้มากที่สุดอย่างที่เค้าต้องการ พยายามอย่างหนักหน่วง พยายาม พยายาม ปรับ ปรับ แก้ไข แก้ไข แต่มันก็ไม่ได้ดีขึ้นในความสัมพันธ์ กลับกลายตัวเองทุกข์ทรมาน และเจ็บปวด และเสียใจ

ผมยังอยากมีเค้า ยังรักเค้า ในอนาคตผมก็ยังอยากมีเค้า วาดฝันไว้มากมาย แต่ผมท้อเหลือเกิน ผมคงจะรับความเสียใจนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ...