มันเกิดขึ้นกับตัวผม ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงเธอมีอายุน้อยกว่าผมไม่กี่ปี

เธอเป็นฝ่ายทักเข้ามาหาผมก่อน ต้องบอกก่อนผมในสายตาของเค้าผมเป็นคนนิ่ง ๆไม่พูดมากเฉยๆต่อสิ่งรอบข้าง เหมือนไม่สนใจอะไร มันคือสิ่งที่เค้าบอกต่อผม

แต่จริงแล้วผมเป็นคนสนใจต่อสิ่งรอบข้างมากแต่ผมแค่ไม่แสดงออกมาเฉย ๆ ผมมักจะเก็บสิ่งต่างๆไว้และเงียบอยู่อย่างนั้น เหมือนเป็นแค่คนที่เฝ้ามองแต่ไม่ไปยุ่งต่อสิ่งต่าง ๆ ผมเป็นพวกไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นแต่หูของผมมักจะได้ยินเรื่องของคนอื่นเสมอ ก็เหมือนไปเรื่องของคนอื่นโดยไม่ตั้งใจแหละมั้ง ช่างเถอะหลงประเด็น


ผมได้ติดต่อพูดคุยกับเค้าไปได้ระยะเวลาหนึ่งจนผมเกิดความรู้สึกดีต่อเค้า เราได้ไปกินข้าวด้วยกันไปเที่ยวด้วยกัน แต่ผมไม่รู้ว่าเค้ามีความรู้สึกให้ผมบ้างรึเปล่าแต่ผมว่าคงไม่ เพราะผมรู้สึกได้

ผมขอบอกว่าผมยังไม่เคยมีแฟนและเธอคนนี้คือคนแรกที่เข้ามาในชีวิตของผม คงเป็นเพราะแบบนี้แหละมั้งทำให้ผมรู้สึกกับเค้าได้รวดเร็วมาก

พอคุยกันไปได้ซักพักผมก็เริ่มรู้แล้วว่าก่อนที่เค้าจะมาคุยกับผมเค้ามีคนคุยอยู่ก่อนแล้ว เพราะในทุกโพสของเค้าจะมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามากดไลค์กดคอมเม้นอยู่เสมอ และหลัง ๆเค้าก็เริ่มเงียบหายไป คราวนี้ผมก็รู้แล้วว่าผมแพ้แล้วในเกมนี้

ผมก็เลยถอยออกมาดีกว่าผมไม่อยากถลำลึกมากไปกว่านี้ หลังจากที่ผมถอยออกมาเค้าก็ขึ้นสถานะกับผู้ชายคนนั้นเลย

5555555+แบบนี้คงจะเรียกว่าอกหักได้อยู่มั้งครับ ถ้าเรียกได้มันคงเป็นการอกหักครั้งแรกในชีวิตของผมแล้วแหละ ช่วงนั้นผมก็รู้สึกเฟลไปหลายวันอยู่แต่ผมก็ไม่รู้สึกเจ็บเท่าไหร่เพราะผมทำใจมาตั้งแต่รู้ว่าเค้าคุยอยู่กับผู้ชายอีกคนแล้ว


หลังจากนั้นผมก็กลับมาใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิมของผม และเริ่มลืมเลือนมันไปแล้วสำหรับผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกดีและรู้สึกผิดหวังไปพร้อม ๆกัน

จนวันนึงในวันที่ผมมีความสุขที่จะได้เจอเพื่อนฝูงของผมที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี เธอคนนั้นก็ทักเข้ามาหาผมอีกครั้ง

เธอถามผมว่าทำอะไรอยู่

ผมก็ตอบเธอไปและถามว่าทักมามีอะไรเหรอ

เธอตอบผมว่าความสุข

คำคำนี้มันทำให้ใจผมเต้นแรงมาก แต่มันก็แค่ช่วงเวลานึงเท่านั้นเพราะผมยังจำคำนี้ได้อยู่มันเป็นคำที่ผมเคยได้ยินมาแล้วตอนเธอทักผมมาใหม่ ๆ

หลังจากนั้นเราก็ถามสารทุกข์สุกดิบกันไปตามท้องเรื่องแล้วเธอก็วีดีโอคอลมาหาผม

มันเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่ผมได้เห็นใบหน้านั้นอีกครั้งใบหน้าที่สวยและน่ารักของเธอยังคงเหมือนเดิมกับตอนนั้น

คำแรกที่เธอพูดกับผมคือ พี่ไม่เหมือนเดิม

ผมก็เลยถามกลับไปพี่ไม่เหมือนเดิมตรงไหน

เค้าบอกว่าผมนิ่งกว่าเดิมคุยกับเค้าเหมือนไม่รู้สึกอะไร

ผมก็ได้แค่ตอบเธอไปว่าผมก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว

เธอก็เลยถามผมว่ายังโกรธเธออยู่เหรอ

ผมก็ตอบไปว่าโกรธโกรธเรื่องอะไรล่ะ

เค้าก็บอกมาว่าเรื่องที่เค้าอยู่ๆก็หายไปครับ

ผมก็บอกเค้าไปว่า ไม่โกรธหรอกพี่ไม่มีสิทธิ์ไปโกรธหนูอยู่แล้วพี่เข้าใจ

แล้วเค้าก็ถามผมมาว่า "พี่ไม่มีความรู้สึกเลยเหรอ"

ผมก็เลยถามไปว่า หมายความว่ายังไง

เธอก็ตอบมา ก็หน้าของพี่มันนิ่งเหมือนไม่มีความรู้สึกอะไร

ผมก็เงียบไปซักพักนึงแล้วก็ตอบเธอไปว่า มีซิความรู้สึกตอนหนูหายไปพี่ก็รู้สึกเคว้งไปหลายวันอยู่

แล้วเธอก็ถาม แล้วทำไมพี่ไม่ทักไปหาหนู

ผมก็ตอบเธอไปตามตรง จะให้ทักไปยังไงล่ะก็หนูขึ้นสถานะกับเค้าไปแล้วจะให้พี่ทักไปยังไง

เธอก็เงียบไปและพูดว่า เพราะเรื่องนี้จริง ๆด้วย

ผมก็แค่ตอบว่าใช่

และเราก็เงียบใส่กันไป

แล้วเธอก็บอก หนูขอโทษ

ผมก็ตอบกลับไปว่าไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องขอโทษ มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องขอโทษอยู่แล้วหนูมีสิทธิ์เลือกอยู่แล้ว และพี่ก็แค่ยอมรับและถอยออกมาแค่นั้น

และเธอก็พูดว่า การคบกับเค้าคนนั้นเหมือนเป็นความผิดพลาด

ผมก็ตอบเธอไปว่า มันไม่ใช่ข้อผิดพลาดหรอก

และเธอก็บอกกับผมว่าเธอต้องการความสัมพันธ์ที่นานแต่เมื่อคบอยู่กับเค้าไปแล้วมันไม่ใช่สำหรับเธอ เธอก็เลยถอยออกมา

แต่ในใจผมมันกลับคิดว่า แล้วหนูก็ทักมาหาพี่ ทั้งที่พี่เริ่มลืมหนูไปแล้วอย่างนั้นเหรอ

และผมก็ได้พูดคุยกับเธอไปเรื่อย ๆ

แต่ในใจของผมมีคำตอบอยู่แล้วว่าความสัมพันธ์ของผมและเค้าคงไม่เหมือนเดิมเหมือนครั้งแรกที่ได้ติดต่อกัน

ที่ผมคุยกับเธอเพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกดีและเริ่มรู้สึกถึงความรักของหญิงและชายในช่วงเวลาหนึ่ง และก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกอกหักเป็นครั้งแรกของชีวิต

และอีกอย่างผมไม่อยากมีความรู้สึกว่าผมนั้นเป็นตัวเลือกสำหรับใคร ถ้าวันหนึ่งเธอคนนั้นมีใครอีกคนเข้ามาเธอคงจะหายไปจากชีวิตของผมอีกครั้งแน่นอน

คิดว่าผมตัดสินใจถูกแล้วรึเปล่าครับ