เหนื่อยใจ เป็นลูกคนกลางที่เหนื่อย กับพี่และน้องตัวเอง ห่างกับพี่ 8 ปี น้อง 5 ปี

กระทู้คำถาม
จริงๆสนิทกับทั้งคู่นะ แต่พี่อยู่ต่างประเทศไปใช้ชีวิตของมันเเล้ว ส่วนเรา อยู่กับแม่และก็น้องสาว 
เราในทุกวันหลังเลิกงานก็จะทำโน้นนี่นั้นเเลเวแต่ว่าอยากทำอะไร พอถึงเวลาสัก สองทุ่มถึงสามทุ่มครึ่งก็จะไปรับแม่กับน้องที่ทำงาน เราทำเเบบนี้ทุกครั้ง เเต่ปัญหามันอยู่ที่เรากับน้อง เราไม่ใช่คนที่เก็บอารมณ์ได้ดี เราเคยเป็นซึมเศร้า ส่วนน้องมันติดเกมส์มากของมากที่สุด ทำงานได้เงินมาเติมเกมส์เดือนละ2พันบ้างที5พัน ไม่ยอมไปทำงานเองต้องไปส่ง(ไปเองบ้างแต่งอแง) ขากลับบ้างทีก็กลับเอง(งอแงเหมือนเดิม)
เราบอไว้ก่อนน่ะ เรายอมน้องมากๆ น้อยครั้งที่ตีกันกับน้องเเล้วเราจะตีมันน่ะ ตีกันก็จริงแต่น้องเป็นฝ่ายตีเรามากกว่า กับข้าวอะไรเราก็ทำให้น้องกินตลอดทำให้น้องทุกอยากแค่มันบอกแต่บางครั้งเราก็มีเรื่องที่ต้องทำเลยทำให้ไม่ได้ก็จะเกิดอาการเอาแต่ใจขึ้นมา
ทั้นที เอาแต่ใจสุดๆ เราเหนื่อย บางครั้งโกรธน้องมากๆจนอยากจะตีมันให้รู้บาง แต่เราก็ตีมันไม่ลง เเล้วมาวันนี้แค่เรื่องแบบเเป๊บซี เราทำกับข้าวให้กินเสร็จมันบอกเราว่าอยากกินแป๊บซีเราก็ว่าเราต้องอ่านหนังสือเราจะสอบ จะกินก็เดินไปซื้อร้านค้าอยู่แค่หน้าบ้านเอง พูดไปพูดมาเรารำคานเราก็ไปซื้อมาให้สรุปโยนออกมาจากห้องแบบไม่แคร์เรา แล้วพูดว่ากูไม่- เราก็อารมณ์เสีย เราก็ด่าไปว่า พอซื้อให้-ก็ไม่-จะเอาแต่ใจไปถึงไหน อะไรๆก็จะให้ฟ้าประทานมาให้หรอ เท่านั้นและมาถึงมันเตะเราถือมีดเล็กๆมาจะแทงเรา (หลายรอบแล้วแบบนี้) เราคิดเเล้วและสักวันคงจะได้ตายเพราะน้องตัวเอง คงเป็นเวนเป็นกรรมของเราเอง บางทีก็สงสารแม่ ไม่อยากทำมัน ต่อยมันไปหรือตีมันไปก็เท่านั้น ลืมบอก เราเป็นผู้หญิงอายุ 23 น้อง 19 เป็นทอม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่