หลังจากทำงานหนักมานานไม่หยุดพัก มาถึงจุดหนึ่งที่รายได้มันตกลง เฟสก็ปิดกั้น ไอจีก็บล็อค ทำอะไรก็ขัดสน เงินก็ต้องหา ทำให้สีสันวัยรุ่นมันหายไปจนแทบไม่เหลือ ไม่สนุก ไม่หัวเราะ ไม่เอนจอยกับอะไร

อยากทำอย่างอื่นนอกจากงาน แต่พอทำแล้วกลับไม่สามารถมีความสุขกับมันได้เลย ในหัวคิดแต่เรื่องเงิน ทำยังไงให้ได้เงิน อาชีพจากความชอบก็ลุกขึ้นมาทำไม่ได้เพราะเหนื่อย อยากทำเว็บตูนก็หัวตัน ทำไม่ไหว เหนื่อย อยากสตรีมเกมก็ทำไม่ไหว ไม่สนุกกับเกม เหนื่อย

รู้สึกชีวิตมันแย่ แย่ไปหมด อยู่ไปเพื่ออะไร ถ้าไม่มีครอบครัวกับแมวที่รักคงจะปล่อยให้ตัวเองตายไปเลย แต่ทุกวันนี้ก็แทบจะดึงสติตัวเองไม่ไหวเพื่อไม่ให้ทำอะไรน่ากลัวตอนที่สติแตก จะอดทนอยู่กับตัวเองที่เป็นแบบนี้เพื่อครอบครัวได้นานขนาดไหน

รักษาโรคซึมเศร้ามา10เดือน ดีขึ้น แล้วก็แย่ลงมาก จนต้องปรับยาเพิ่ม ขาดยาเมื่อไหร่จะฆ่าตัวตายเอาให้ได้

อย่าเม้นให้สำนึกบุญคุณ ไล่ไปสวดมนต์ฟังพระเทศน์ ถ้ามันได้ผลเราคงไม่เป็นแบบนี้ เพราะยึดติดกับคำว่าบุญคุณมันถึงแย่ขนาดนี้