ผมเป็นผู้ชายที่ร่าเริงนะครับ พูดมาก และเวลาผมทะเลาะกับแฟนผมก็จะพูดมาก พิมพ์ยาวๆเพื่อคุยกัน แต่นิสัยแฟนผมเขาออกแนวนิ่งๆไม่ได้คุยกันตอนทะเลาะกันทันที จะต้องรอหรือไปหาเพื่อนก่อน แต่ผมไม่ใช่แบบนั้นครับ ผม

แฟนผมเหมือนจะบอกเลิกผม เพื่อนของเขาไปคุยเค้ากลับบอกเพื่อนของเค้าว่า ก็กุ นิสัยแย่ ขี้งอน งี่เง่า เอาแต่ใจขี้วีน กุสงสารมัน มันง้อกุบ่อยๆมันก้เหนื่อย อยากให้มันไปเจอคนที่ดีกว่ากุ ไม่งี่เง่า ไม่เอาแต่ใจ

ขอเท้าความก่อนะคะว่า ผู้ชายคนนี้เค้ามีคนคุยอยู่แล้ว แล้วเราสองคนเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกันค่ะ หนูชอบเค้าค่ะแต่ก็ไม่ได้อะไรกับเค้าเพราะเค้ามีคนคุยอยู่แล้ว แต่เราจะเป็นคนที่เห็นมุมแย่ของเค้าค่อยข้างเยอะ

เราเลิกกับแฟนเพราะเรานิสัยไม่ดี คือ งี่เง่า เอาแต่ใจ เราทะเลาะเรื่องนี้บ่อยเขาให้โอกาสเราแก้ตัวจนมาครั้งนี้เขาไม่ให้โอกาสเราอีกแล้ว เขาไม่เชื่อแล้วว่าเราทำได้ แต่เราไม่อยากเสียเขาไป เราทั้งรู้สึกผิดแล

คือกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมครับ อาจจะวกไปวนมาเรียบเรียงไม่ค่อยถูก ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ คือผมมีนิสัยเสียอยู่อย่างหนึ่งคือ ผมติดแฟนมากครับ ก่อนหน้านี้ช่วงที่คบกันแรกๆ ผมแฮปปี้มากครับ ค

พอดีแฟนผมเป็นคนที่ชอบคิดมาก เขาจะถามเรื่องที่ทำให้ทะเลาะกันบ่อย เมื่อวานทะเลาะกันผมง้อจนกลับมาคืนดีกันพอผ่านไป3-4ชม.เขาก็นอยด์อีก บอกว่าเซ็ง แล้วมาเช้าวันนี้เขาได้ถามผมว่า ถ้าเสียความรู้สึกไปแล้ว ความ

อยากให้ผู้ชายลองบอกมุมมองของแต่ละคนหน่อยครับว่าแบบในกรณีผม ผมงี่เง่าไปรึป่าว แฟนผมมีเพื่อนเก่าที่สนิทเป็นผู้ชาย4-5คน แล้วแฟนผมเป็นคนเดียวที่อยู่ในกลุ่มนั้นก่อนจะคบกับผม มีช่วงนึงวันเกิดแฟนผม ผมก็อยู่ก

คือว่าผมโสดมา3ปี แฟนผมก็โสดมา3ปี เจอกันโดยความบังเอิญ ผมอยู่ด้วยกันมา2เดือนแล้วครับ เมื่อก่อนผมคุยกับใครผมให้อิสระทุกคน อยากไปไหนไปอยากทำอะไรทำ เพราะในตอนนั้นผมไม่ได้มีความรู้สึกรักหรืออะไรกับใครที่ผ่

แรกๆเขาเป็นคนที่รับฟังปัญหาเราทุกอย่างยอมเราตลอดพยายามเป็นคนใจเย็นยอมง้อยอมขอโทษเราทั้งๆที่เขาไม่ผิดเราขออะไรเขาก็ทำให้เรา แต่พอหลังๆเขากลับไม่เป็นแบบนั้นจากที่เคยเป็นคนใจเย็นกลับเป็นคนใจร้อนจากที่เคย