คือกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมครับ อาจจะวกไปวนมาเรียบเรียงไม่ค่อยถูก ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ

คือผมมีนิสัยเสียอยู่อย่างหนึ่งคือ ผมติดแฟนมากครับ
ก่อนหน้านี้ช่วงที่คบกันแรกๆ ผมแฮปปี้มากครับ คือไปไหนทำอะไรเราคุยกันตลอด คอลบ้างตอบไลน์บ้างไม่หายไปไหน ทำแบบนี้จนเหมือนเป็นกิจวัตร แล้วโดยส่วนตัวผมเป็นคนติดแฟนมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เวลาอยู่ด้วยกันก็ชอบอ้อนชอบซุก พอมาเจอแบบนี้ช่วงแรกเลยมีความสุขมาก แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนได้รับความสนใจน้อยลง แฟนผมเค้าก็บอกว่าเค้าแบ่งเวลามาให้ผม จนแทบไม่มีเวลาส่วนตัวแล้ว ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่า ไร้สาระ แต่ก็ยังแอบน้อยใจอยู่นิดๆ บวกกับว่าผมเป็นคนไม่ค่อยออกไปเที่ยว อยู่แต่บ้าน ทำงานที่บ้านพอว่างก็ไปหาแฟน ทำให้เหมือนชีวิตผมไปผูกกับเค้าไว้ ผมเหมือนคนเป็นบ้าเวลาที่โทรหาแฟนแล้วติดสาย ผมจะรู้สึกว่าทำไมไม่คุยกับเรา ว่างแล้วไม่โทรหาเราบ้าง ผมก็จะน้อยใจ แล้วผมเป็นคนที่ถ้างอลจะไม่พูดแต่จะมีอาการ แต่แฟนผมเป็นคนที่ไม่ง้อคนเท่าไหร่ครับ คือถึงเราจะงอล จะน้อยใจ เค้าก็จะไม่ค่อยมาอะไรกับเรา ปล่อยให้เราหายเอง ทำให้เรารู้สึกแย่ลงไปอีกในหลายๆรอบ แต่ถ้าเราพูดเมื่อไหร่ก็จะกลายเป็นทะเลาะกัน ก็เข้าใจว่าเพราะว่างี่เง่าของตัวเองเลยเลือกที่จะไม่พูด ผมควรแก้ไขนิสัยแบบนี้ยังไงดีครับ 

ปล.ผมเป็นซึมเศร้าครับ ตอนนี้พบจิตแพทย์กับทานยาอยู่ หรือเพราะแบบนี้เวลาอะไรนิดๆหน่อยๆผมเลยรู้สึกเหมือนเค้าไม่สนใจทั้งๆที่เค้าก็สนใจเรามากแล้ว