สำหรับคนที่ติดแฟนหวงแฟนมากจนเกินไป วันนี้จะมาขอเล่าประสบการณ์แง่คิดครับ

กระทู้สนทนา
หลายคนไม่มากก็น้อยที่ผมเคยอ่านมา  ติดแฟนจนวันๆไม่ค่อยทำอะไร นั่งเฝ้าแต่โทรศัพท์ว่าเมื่อไหร่แฟนจะโทรหา ไลน์มาหา เขากำลังทำอะไรอยู่นะทำไมไม่ตอบ
        และก็คิดไปเองว่าแฟนแอบมีคนใหม่หรือป่าวเวลาที่ไม่รับโทรศัพท์  จริงๆแล้วผู้หญิงส่วนใหญ่(ความคิดส่วนตัวนะ)แรกๆเขาก็จะคุยกับเราบ่อย แต่พอเขาเริ่มคิดว่าเรารักเขาจริงๆเขาก็จะเริ่มห่างๆออกไปหรือเริ่มคุยกับเราน้อยลง เหตุเพราะผู้หญิงเขาจะต้องการมีพื้นที่ส่วนตัวของเขาบ้าง และก็คอยให้เราเป็นกำลังใจในยามว่าง ยิ่งถ้าเราไปจูจี้จุกจิกกับเขามากจนเกินไปเขาก็จะยิ่งลำคาญ สุดท้ายแล้วต่อให้เราเป็นคนดีแค่ไหนเขาก็ไม่เอานะครับ    เราเป็นผู้ชายก็ต้องเป็นผู้ชายจริงๆอย่าทำตัวเหมือนเป็นผู้หญิง  ผู้หญิงส่วนใหญ่แทบทั้งนั้นต้องการที่จะเป็นนายเราด้วยซ้ำ  เขาจะทำอะไรก็ปล่อยๆให้เขาทำไป เดี๋ยวเขาคิดถึงเขาก็จะโทรหาเราเอง
       ผมก็อ่านๆในเรื่องปัญหาความรักมาเยอะ จนเริ่มเข้าใจแล้วว่าความรักไม่ใช่ของกล้วยๆ เมื่อก่อนมีแฟนมา4-5คน เรารักเขามาก  ดีกับเขามาก และก็เยอะกับเขามากจนเกินไป ตามติดทั้งโทรทั้งไลน์แทบจะ3เวลาหลังอาหารทำแบบนี้ทุกๆวัน เขายังไม่เห็นความดีของเราอีกหรือ แต่แท้ที่จริงแล้วพึ่งมาเข้าใจว่า เขาต้องการพื้นที่ความเป็นส่วนตัวบ้าง เราไปล้ำเส้นในชีวิตของเขามากจนเกินไปก็ไม่ดีครับ เขาจะทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำไป ให้อิสระกับเขา
อย่าไปถามในเชิงที่ไม่ไวใจ หรือไปออกคำสั่งว่าต้องอย่างโน่นอย่างนี้นะ เราไม่ชอบเลยที่เธอเป็นแบบนี้  จะยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดและลำคาญใจเอาได้  สุดท้ายแล้วจะไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย แล้วสุดท้ายก็จบลงด้วยการเลิกกัน   เราลองหันมามองตัวเองพิจารณาดูตัวเราเองว่า..เรามันมีอะไรไม่ดีตรงไหนที่ต้องปรับปรุงและแก้ไข ที่ผ่านๆมา...เรามานั่งพูดคนเดียวหน้ากระจกในห้องน้ำว่าเป็นเพราะอะไร  จนได้มาเจอเว็ปPantipนี่แหละเมื่อก่อนไม่รู้จัก   ก็เข้าไปอ่านๆในบทความทั้งของผู้ชายและของผู้หญฺิง ได้ข้อสรุปว่าปัญหาความรักไม่ได้มีแค่เราคนเดียวนี่หว่า  หรือว่ามันจะเป็นเพราะตัวเราเองที่ทำให้มันเกิน  จะแก้ไขอย่างไงดีน๊าาาก็นั่งคิด  และก็ได้ข้อตกลงกับตัวเองขึ้นมาว่าokเราจะปรับปรุงและแก้ไขตัวเอง   ขืนปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้...ต่อให้มีอีกกี่คนก็ต้องจบลงด้วยการเลิกลาอีก เราไม่อยากจะเป็นแบบนั้นอีก  ก็ต้องรู้จักโทษตัวเอง เตือนตัวเอง มองตัวเองให้ออก ให้เป็น
      วิธีที่ผมลองทำก็คือ เริ่มทำตัวห่างๆ แกล้งไม่รับโทรศัพท์ไม่รับไลน์ อ่านไลน์แล้วไม่ตอบบ้าง พอเขาถามก็ตอบในเชิงที่ว่าเราไม่ได้ยินเสียงบ้าง  มัวยุ่งงานกับอะไรบ้างอย่างบ้าง  หรือเผลอปิดเสียงโทรศัทพ์แล้วลืมเปิดเอาไว้บ้างระหว่างที่นอน   ก็เลยไม่ได้ยินเสียง    และหาอะไรทำ ทำตัวให้ห่างจากโทรศัพท์บ้าง ให้หาคำตอบในเชิงที่จะทำให้เธอสบายใจไวใจและเชื่อใจเราด้วย  อย่าไปตอบในเชิงประชดประชันว่าเหตุที่ไม่รับสายเป็นเพราะอะไร   (การทำตัวห่างนี้ผมต้องขอออกตัวเอาไว้ตรงนี้เลยว่าไม่ได้ให้ทำตลอดไปนะครับ คือความหมายอีกอย่างก็คือให้ลดความเยอะของตัวเราเองเช่นจากที่เคย โทรไปถามบ่อยๆว่าอยู่ที่ไหน กับใคร ทำอะไร ทำไมบราๆๆอะไรทำนองนี้  ให้ลดสิ่งพวกนี้ลง ต้องออกตัวเดี๋ยวคุณผู้หญิงมาอ่านแล้วก็จะเข้าใจผิด   เมื่อทำแบบนี้ได้วันและเวลาสถานการณ์ความตึงเครียดจะลดหน่อยลง  วันและเวลาจะเป็นคำตอบให้กับเราเอง)ครับ
      ปรากฏว่าได้ผลเกินคาดครับ เริ่มรู้สึกดีขึ้น จากที่เมื่อก่อนเราจะเป็นคนเยอะกับเขา เขาก็จะไม่รับสายเราบ้างอ่านไลน์แล้วไม่ตอบเราบ้าง เพราะเราเยอะโทรไปบ่อยมากจนเกินไป ถามเขาในเชิงที่ระแวงเวลาที่เขาไม่รับสายหรือไม่ตอบเรา     แต่ตอนนี้เขาเหมือนจะเริ่มเป็นฝ่ายตามเราซะงั้น555 ถามเราว่าอยู่ที่ไหนบ้าง ทำอะไรอยู่ทำไมไม่รับสาย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยถามเลย และก็มีงอลเราบ้างโกรธเราบ้าง เราก็อธิบายแล้วก็ง้อเขา   ผมแคปไลน์ส่วนหนึ่งที่เขาหงุดหงิดใส่ผมเวลาที่ผมแกล้งไม่รับสายไม่ตอบไลน์มาให้ดูเล่นๆครับว่าจริงไหม  และเหมือนเธอจะเริ่มเกรงใจเราด้วยซ้ำจะรีบรับสายไวมากขึ้นจากที่ไม่ค่อยรับสาย เพราะผมจะเป็นฝ่ายโทรหาถ้ามีธุระจำเป็นจริงๆที่จะต้องคุย อาทิตย์ล่ะ3-4ครั้ง นอกนั้นให้เธอโทรมาเอง ทำตัวให้มีค่าครับอย่าทำตัวเหมือนเป็นของตายครับ   ตอนนี้ก็คุยกันอยู่ทุกวันมากบ้างน้อยบ้างตามแต่เวลาและโอกาสของแต่ล่ะวัน
ปล.ผมก็พึ่งหัดเขียนหากผิดพลาดประการใดหรืออ่านไม่ค่อยรู้เรื่องก็ขออภัยด้วยครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่