กระทู้นี้ขอคุยเรื่องการไปปฏิบัติธรรมที่วัด 
ซึ่งบัวไม่สามารถฝึกตนเองได้เมื่ออยู่บ้าน
บัวยังต้องมีครูมีผู้คอยชี้แนะแนวทางปฏิบัติ
สถานที่แรกที่เคยไปคือ วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์
รูปแบบการปฏิบัติที่นี่จะสบายๆ
รับประทานอาหาร 2 มื้อ นอนห้องแอร์ ไม่ต้องช่วยงานที่วัด
นอกจากเราจะปฏิบัติเองเช่นล้างห้องน้ำให้เมื่อก่อนจะกลับบ้าน
ตื่นเช้า ตี 5 เดินจงกรม การเดินจะเดินช้าๆ กำหนดรู้ทุกการเคลื่อนไหว
ถูกยึดโทรศัพท์เพื่อปิดวาจา 90%
ชุดที่ใส่คือชุดขาวแบบแม่ชี ถูกเรียกว่า โยคี
แต่วัดที่บัวมาปฏิบัติแห่งที่ 2 วัดป่ามณีกาญจน์
ตื่นตี 4 เดินจงกรม (เดินเร็ว)
รับประทานอาหารเพียง 1 มื้อ ตอน 10 โมงกว่า
นอนห้องรวม ห้องพัดลม ปูเสื่อกับพื้น
ไม่ยึดโทรศัพท์ แต่ผู้ปฏิบัติก็ควรใช้ให้น้อยลง
ชุดที่ใส่คือชุดขาวแบบแม่ชี ถูกเรียกว่า แม่พราหมณี
สถานที่ที่ 3 "บ้านที่แท้จริง" ซึ่งแยกตัวออกมาจากวัดป่าเจริญธรรม 
ที่นี่รับประทานอาหารได้ไม่อั้น ตามที่ตนเองต้องการ
ไม่ต้องอาราธนาศีล 8 หรือ ศีล 5
แต่งกายสุภาพปกติไม่ต้องชุดขาวหรือชุดพราหมณี 
ตื่นกี่โมงก็ได้แต่เมื่อเสียงระฆังดังขึ้นช่วง 8.30 น. 
จะต้องไปตักอาหารใส่ปิ่นโต
ตักเท่าไหร่ก็ได้ที่คุณรับประทานหมด
รับประทานทั้งวัน หรือจะตักเผื่อมื้อดึก ก็ตามสบาย
เมื่อตักอาหารเสร็จมารับประทานที่บ้านพักของตนเอง
และก็ฝึกจิตเรียนรู้ด้วยตนเอง
พิจารณาสิ่งที่อายตนะภายนอกและภายในได้รับรู้
แล้ว 6 โมงเย็น ไปสนทนาธรรมกับครูและผู้มาฝึกท่านอื่นๆ
3 ทุ่มกลับที่พัก บัวมาหม่ำก่อนนอนเล็กน้อย ^ ^
ส่วนสัญญาณโทรศัพท์ ไม่
มีเลยค่ะ ที่นี่ไม่ยึดโทรศัพท์แต่สัญญาณไม่มี เหมือนถูกยึดดีๆนี่เอง ^ ^ บัวโอเค
ความรู้สึกกับสถานที่ทั้ง 3 บัวมีความพึงพอใจทุกที่

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ห้องที่พัก เป็นกระจก 3 ด้าน ไม่มีม่าน 
โอเพ่นแอร์ฝุดๆ หันซ้ายหันขวาหน้าตรง เป็นป่าๆๆ 

ต้องลองมาพักค่ะ ได้บรรยากาศมากๆ

ถูกจริตบัวทุกที่ เพราะ มีข้อดีต่างๆกันไปคือ
ถ้าต้องการฝึกแบบสะดวกสบายบัวจะไปวัดมหาธาตุ
ถ้าต้องการฝึกแบบได้ลดน้ำหนักด้วย บัวจะไปวัดป่ามณีกาญจน์
ถ้าต้องการศึกษาแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาฟิลนักเรียนต้องไปที่บ้านที่แท้จริง
ได้เป็นนักเรียนจริงๆ คือกินนอนเดินนั่งแต่งกายตามปกติ
แต่ 6 โมงเย็นต้องเข้าเรียน

3 ที่ คนละแบบเลยค่ะ แต่มีจุดหมายเดียวกันคือ
ขณะที่ขันธ์ห้าถูกขัดเกลาให้เกิดปัญญา
จิตเกิดเป็นกุศลเนื่องจากจิตไม่คิดเบียดเบียน ไม่คิดร้าย
คิดเพียงต้องการปรุงแต่งให้กายและจิตมีความสุขสงบ
ถึงแม้จะเป็นความสุขสงบชั่วคราวโดยที่ไม่ได้เกิดปัญญาก็ตาม

นี่คือมุมมองของบัวนะคะ
ท่านใดที่ไปปฏิบัติที่สถานที่ดังกล่าวที่บัวเอ่ยถึง 
ท่านมีมุมมองต่างจากบัว ก็คุยกันแสดงความเห็นได้นะคะ
หรือท่านใดไปปฏิบัติที่ใดมา เป็นอย่างไรบ้าง ก็ขอเชิญแบ่งปันเล่าสู่กันฟังได้นะคะ