พอดีแม่ผม   ชอบทำแบบนี้ เวลาตำหนิมักจะไม่พูดแค่เรื่องตรงหน้า

แต่จะพยายามไปคุ้ยเรื่องอื่นๆ  มาประกอบการอธิบาย
ซึ่งส่วนใหญ่  เป็นเรื่องกระทบกระทั่งกันมาก่อน    

แม้จะพยายามโยงว่ามันเกี่ยวข้องกันจริงๆ    แต่เพราะทำแบบนี้ทำให้ผมที่ถูกตำหนิ  รู้สึกโมโหมาก

ถ้าโดนตำหนิแค่เรื่องตรงหน้า  ผมจะไม่โมโหเลย
แต่ถ้าโดนโยงเรื่องอื่นมาเมื่อไหร่ (ส่วนใหญ่ชอบโยงเรื่องที่เคยกระทบกระทั่งมาก่อน)  ผมมักจะทนไม่ได้   เสียใจ คิดมาก

รวมทั้งเอาเรื่องที่มีผลกระทบทางจิตใจ  มาพูดเชิงข่มขู่ว่า  ถ้าไม่ทำลูกจะต้องเจอกับ....ที่ลูกกลัวไม่ชอบนะ  เพราะงั้นอย่าทำ

ขอเดาว่า  แม่คงคิดว่าพูดแค่เรื่องตรงหน้าผมคงไม่ฟัง เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา   เลยต้องพูดแบบนี้  เพื่อกระตุ้น  
ได้ผลจริงครับผมไม่ลืมเลย  แลกกับการโมโหรู้สึกแย่ทำร้ายจิตใจพอสมควร  
ถ้าตำหนิแค่เรื่องตรงหน้า = ผมจะไม่รู้สึกทำร้ายจิตใจเลย

พวกท่านมีความเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้บ้างครับ
พอจะวิเคราะห์ได้ไหม  ว่าคนที่พูดแบบนี้มีจุดประสงค์อะไร