คือเรากับเพื่อนเป็นเพื่อสนิทกันนานกว่า10ปีค่ะ มีกันอยู่ 2คน สนิทมากๆช่วยเหลือกันตลอด เราจะเยียวยาจิตใจเค้าตลอด ต่อให้เราไม่ว่างเราจริงจังมากๆเวลาเขาท้อเขาเหนื่อยเขาจิตตก ส่วนเขาก็จะช่วยเหลือเรื่องอื่น เรื่องนี้เยียวยาใจเขาไม่ค่อยเท่าไหร่ ช่วงนั้นเราลาบ่อยมากๆค่ะ เพราะไปหาหมอและไม่สบายบ่อยๆ หลายอาทิตย์เลย พอไปเรียน เพื่อนเราก็แปลกไป เรางงมากๆค่ะ ไม่คุยด้วย ไม่ทัก เป็นแบบนี้มาหลายวัน จนปิดเทอม ปัจจุบันนี้ เราทักหาเขาเกือบครึ่งเดือนแล้ว เขาไม่อ่านเลย และลงสตอรี่เหมือนว่าเรา เราทำได้แค่งงค่ะ เราเลยพูดในแชทตรงๆมีอะไรพูดได้หมด เค้าก็ไม่อ่าน พอขับรถสวนกันเขาทำหน้าโกรธๆละเมินเรา ไม่มองเรา เรากลับมาคิดว่ากูทำไรวะ คิดแล้วคิดอีกก็ไม่มี ก็เลยทักไปหาเพื่อนอีกคนบอกเขาอ่านแชท ละเขาก็บอกว่าแยกยาย อยากใช้ชีวิตอิสระ เราก็ยิ่งกลับมาคิดใหญ่เลย ว่ากูทำไรวะ เยียวยาจิตใจดขาตลอด ใครว่าเขาไม่ดีเราไม่ยอมเราสู้ให้ มีคนมาบอกว่าเขาทำอย่างงั้นๆเราก็ทักถามเพราะไม่อยากมองเขาไม่ดี เราได้แต่งงแล้วก็งงเพราะเราคิดว่าเราควรคุยกันมากกว่า ในความรู้สึกเรา เรารักเขาเราเลยอยากคุยให้จบๆเพราะอยู่หมู่บ้านเดียวกัน เรียนห้องเดียวกัน นั่งอยู่กลุ่มเดียวกัน มันอึดอัดแบบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และผิดหวังมาก ที่เพื่อนไม่ให้โอกาสกันได้พูดเลย ตัดกันแบบไม่ใยดี เรื่องอะไรเราก็ไม่รู้ เรารักเค้ามากค่ะ หักหน้าเราไม่เคยเลย แต่เคยทำอยู่ เคยพูดแรงๆใส่ แต่เรามองข้ามตลอดเพราะไม่อยากมองเขาแย่ เราต้องทำใจยังไงดีคะ ไม่ใช่แค่เขาที่เปลี่ยน เพื่อนทุกคนที่อยู่กลุ่มด้วยกันก็เปลี่ยน เราไม่รู้เขาทำลงได้ไง เราไม่แย่ขนาดนั้น ดีกับเขามากๆ แต่ถ้ามาคุยกัน อย่างน้อยก็รู้ความจริง แต่นี่ไม่ได้ทะเลาะกัน จู่ๆจะเลิกคบกัน มันแย่มากๆคสามรู้สึก ขอวิธีไปเรียนแบบปกติหน่อยค่ะ