เรื่องมีอยู่ว่า...ความสัมพันธ์แบบ ช-ช ที่เกิดขึ้นในช่วงการระบาดของโควิด โดยแฟน (อดีต) ได้มาสร้างความสัมพันธ์ขึ้น เค้าโดนแฟนเก่าทิ้งไปช่วงที่เค้าป่วยเจียนตาย ทิ้งไปแบบไม่แยแส ซึ่งหลังจากนั้น เราก็ได้มีโอกาสคุยกัน ทำความรู้จักกัน เริ่มมีเดทครั้งแรกที่ประทับใจ มีกิจกรรมทำร่วมกันทุกวันหยุดและวันสำคัญต่างๆ ซึ่งก็เหมือนคนรักทั่วไปที่มีไปเที่ยว ไปต่างจังหวัด ทานข้าว ดูแลกันและกัน ให้ของขวัญ อวยพรต่างๆ วันที่เค้าป่วยเป็นโควิดก็ส่งข้าวส่งยา หาอะไรให้เล่นแก้เบื่อช่วงที่กักรักษาตัว  ผมเองก็ทำงานวันจันทร์ -ศุกร์ ส่วนเค้าทำแทบทุกวัน เพราะเป็นกิจการที่บ้าน แต่สามารถพักได้ และมาทำกิจกรรมที่สนุกๆ ร่วมกันตลอด ช่วงแรกๆ เค้าก็คอยเล่าเรื่องแฟนเก่าให้ฟังว่า ไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ เอาเปรียบเขา และช่วงที่แย่คือหายไปเลยช่วงที่เค้าป่วยเจียนตายนั่นแหละ และยังเคยเล่าให้ฟังว่าแฟนเค้าทักมาขอมีอะไรด้วย ทักมาคุยมาถาม ซึ่งผมเองก็แอบว่าให้เค้าไปว่า อย่าติดต่อมากไม่ดี ซึ่งเราก็ค่อนข้างไว้ใจนะ ว่าเค้าคงไม่กลับไป เพราะโดนกระทำมาขนาดนั้น ชีวิตก็ดำเนินต่อไปเป็นกิจวัตที่ดี เนื่องจากไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็อินบ๊อกคุยกัน มอนิ่ง ทานข้าว มีอะไรแปลกๆ ก็เแชร์ให้กันฟัง โทรคุยกันทุกวันตอนค่ำๆ หลังเลิกงาน  วันเวลาเทศกาลต่างๆ ผ่านไป  เกือบสองปี เราก็ยังดำเนินชีวิตปกติ ไปดื่มกาแฟ ทานขนม ในวันหยุด หัวเราะ ยิ้มคุยกันปกติ จู่ๆ วันหนึ่งเค้าก็หายเงียบไปวันกว่าๆ ผมคิดในใจ สงสัยเหนื่อยเพราะงานเยอะแน่ๆ แต่อีกสักพักก็มีประโยคทักมาในโทรศัพท์ เรื่องการขอหยุดความสัมพันธ์เพียงแค่นี้ เพราะคิดดูแล้วความสัมพันธ์มันจะไม่ยืนยาว แม้ตอนเราคบกันมันจะดีมากๆ ก็ตาม ขอเวลาตั้งใจมุ่งมั่นการทำงาน ผมก็งงๆ ผมก็ไม่ได้ขอให้เขาไม่ทำงานนินา ก็โทรคุยกันว่าเป็นอะไร เครียดอะไร ถ้าอยากตั้งใจทำงานก็ทำเลย ดีมากๆ ว่างเมื่อไหร่ก็เจอกัน ให้กำลังใจกันเมื่อเจองานที่ยุ่งๆ เค้าก็รับฟังและคุยกันไปต่อ รุ่งเช้าผมก็ทักทายตามปกติ แต่สัมผัสได้ถึงความเฉยชาในประโยค เราได้แต่คิดว่าคงกำลังทบทวนจิตใจมั้งว่าจะทำยังไงต่อดี  เค้าเงียบโดยที่ทักแชทไปก็ไม่อ่าน เลยให้เวลาเค้าทบทวนตัวเองสักวันสองวัน แต่...เรื่องที่พีคที่สุดคือวันสองวันจากนั้น ผมอยากไปทานกาแฟร้านหนึ่ง เลยเข้าไปดูรีวิวในไอจีของร้าน ไล่ดูไปเรื่อยๆ มาสะดุดรูปภาพ เอ้ะ!! ทำไมคนนี้ใส่เสื้อกับกางเกงเหมือนของแฟนทั้งชุดเลย กดเข้าไปดูมันคือคำตอบทั้งหมด เค้ากลับไปคบแฟนเก่าที่เค้าเคยบ่นให้ฟังตลอด แฟนเก่าใส่เสื้อผ้าเค้า เค้าพาไปนอนที่บ้าน พาไปเที่ยว ช่วงเวลานั้นคือชาไปทั้งตัวพึ่งเข้าใจว่าอาการโกรธจนตัวชามันเป็นยังไง ไม่คิดว่าคนที่เราใส่ใจ ไว้ใจ จะโกหกและทำร้ายกันได้ขนาดนี้ ความสัมพันธ์มันขาดกันง่ายขนาดนี้เลยหรือ? แล้วก่อนหน้านี้ทุกคำพูดคือความจริงหรือไม่?  ตอนอกหักมีความรู้สึกทุกสเต็ปตามแต่ละขั้นของการอกหักเหมือนแหล่งข้อมูลที่ได้อธิบายมาทั้งหมด ผมเองก็ใช้วิธีการเยียวยาตัวเองตามแนวทางที่แหล่งความรู้บอกไว้เป็นขั้นตอนทั้งหมด โดยไม่ยอมรับใครเข้ามาแทนที่ (คนเข้ามาจีบเยอะเลยครับ) แต่ตอนนี้มันยังไม่หายสนิทดี ยังมีความคิดแว้บมาตลอดแล้วจะรู้สึกเศร้า และสมาธิเสีย ซึ่งมันแย่มากต่อการทำงาน เลยอยากมาสอบถาม  พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ช่วยมาแชร์แนวทางการเยียวยาจิตใจที่ดีมากๆ  ให้จิตใจหายสนิท  พร้อมเดินหน้าไปใหม่ให้หน่อยนะครับ เผื่อไว้เป็นวิทยาทานและในโอกาสหน้าถ้ามีโอกาสผมจะพยายามเผยประสบการณ์นี้ให้กับคนที่เจอเหตุการณ์ๆ คล้ายๆ กันต่อไป