• คงแล้วแต่ข้อหาค่ะ - แต่ปรกติถ้าทำไว้ถึงขนาด “เกลียดจนไม่เผาผี” สำหรับเราก็คงเป็นตามนั้น “ผีไม่เผาเงาไม่เหยียบ” นั่นแหละค่ะ คือ ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน ไม่มีพื้นที่ในชีวิตให้ ไม่มีราคาหรือคุณค่าใดที่จะให้กับการมีอยู่กับคนที่เราใช้คำนั้นอยู่แล้ว

เพราะที่เจอมาบางข้อหาเนี่ย ให้เอาดอกไม้ธูปเทียนแพมาขอขมา ก็คงชักเท้าหนีนะคะ - โดยเฉพาะพวกที่เตือนแล้วไม่ฟังกลับคิดร้ายกับเรา เอาเราไปนินทา ไปพาคนอื่นมาจงเกลียดจงชัง หาว่าเราอิจฉาริษยาเนี่ย ไม่รู้เอาอะไรคิด -  อยู่กันคนละโลกมันก้อคงดีแล้วจ้ะแบบนั้น  “จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด”  ~  อโหสิให้ไปแล้ว แต่คงไม่มานั่งให้อภัยหรือให้โอกาสทำเรื่องเลวร้ายอะไรในชีวิตเราอีก แค่นั้นเลยค่ะ •

# อโหสิกับให้อภัยมันคนละเรื่องกัน จ้ะ 😸