ของผม แต่ก่อนนี่บ่อยมากๆ เห็นคนอื่นมีหรือใช้อะไรใหม่ๆ
ก็อยากได้ตามเขา อยากซื้อตาม เหมือนเป็นวัฎจักรเวียนว่ายไปเรื่อยๆ
สุดท้ายพอได้มาก็เห่อได้แปบเดียว ก็ไม่ได้ใช้ รู้สึกเสียดายเงินมากๆ
อย่างเมื่อก่อนเห็นเพื่อนซื้อ ipad รุ่นใหม่ก็ซื้อตาม สุดท้ายก็มาเป็นที่ทับกระดาษ
เพราะขี้เกียจถือ มันหนัก รู้สึกไม่สะดวกเวลาใช้งาน กลับไปใช้แต่คอมกับมือถือเหมือนเดิม 
smartwatch เห็นคนอื่นใส่กันเวลาไปไหนมาไหน
ก็อยากใส่บ้าง สุดท้ายซื้อ huawei watch fit มาก็ไม่ได้ใช้ 
เพราะงานที่ทำอยู่ไม่เอื้ออำนวย กลัวใส่แล้ว
เดี๋ยวไปโดน กลัวสกปรก กลัวพัง สุดท้ายปล่อยทิ้งไว้จนแบตเสื่อม
ตอนเรียนมหาลัยเห็นคนอื่นขับรถไปเรียนกัน ก็ขอพ่อแม่ซื้อ อยากขับบ้าง 
สุดท้ายขับได้ไม่กี่เดือนก็ไม่ขับแล้ว นั่งรถไปเหมือนเดิม รถสิบกว่าปีไมล์ยังไม่ถึง 5 หมื่นโล
จนตอนนี้มีครอบครัวก็ยังคงไม่ชอบขับรถเหมือนเดิม ขับแค่อาทิตย์ละครั้ง
พอน้องๆแต่งงานมีครอบครัวก็แยกออกไปอยู่บ้านเดี่ยวกัน 
ตัวเองแต่งก็อยากแยกออกไปบ้าง รีโนเวทบ้านเก่าของพ่อแม่ ต่อเติมหมดไปล้านกว่า 
แต่อยู่แล้วไม่มีความสุข เพราะต้องมาคอยดูแลรักษา เรื่องกวนใจเยอะมาก
มีเรื่องให้ปวดหัวแทบทุกวัน คือถึงจะอยู่ใจกลางเมือง แต่ใช้เวลาเดินทางไปกลับวันทำงาน
วันนึงไม่ต่ำกว่า 3-4 ชั่วโมง เพราะรถติดมาก สุดท้ายพอมีลูกเลย
ย้ายไปอยู่คอนโดซึ่งห่างจากที่ทำงานไม่ถึงสิบนาทีแทน ไม่งั้นคงได้เลี้ยงลูกกันในรถ
สุดท้ายเลยต้องปล่อยบ้านทิ้งไว้ นานๆถึงจะกลับไปดูที คิดแล้วก็เสียดายมากที่ลงทุนรีโนเวทไป
แต่ถ้าไม่คิดตรงนั้น ก็มีความสุขมากๆที่ได้มาอยู่คอนโดแทน