คนสมัยนี้คิดแต่เรื่อง "เพิ่มรายได้" กันอย่างเดียว เลยเอาแต่มองหางานที่ไม่มีเพดานกั้น แต่ลืมไปว่าความสามารถของตัวเองมันมีเพดาน  อย่าคิดแต่จะเพิ่มเงินเดือนอย่างเดียว คนเรามีขีดจำกัด ถ้าบ้านไม่ได้รวยก็ต้องรู้ขอบเขตตัวเอง จะไปใช้เงินตามลูกคนรวยหรือพวกขี้อวดไม่ได้ คำง่ายๆก็ "ลดค่าใช้จ่าย" ผมอยู่กลางกรุงเทพยังกินวันละ ~100 บาท จะไปกินเอาอร่อยสุขสบายมื้อละ 70 บาทน่ะก็ได้ แต่ไม่ใช่ทำแล้วมีปัญหาทางการเงินแล้วบ่น ต้องประมาณตนเอง ศึกษาพื้นที่โดยรอบว่าร้านไหนคุ้มที่สุด ทำเองคุ้มกว่าหรือเปล่า อะไรบ้างที่ลดค่าใช้จ่ายได้บ้าง ไม่ใช่คิดจะใช้ชีวิตอย่างราชาแล้วเอาแต่หวังงานที่เงินเดือนสูง

คำว่าไม่เลือกงานเองนี่ก็ไม่เชิง คุณต้องเลือกงานครับ และเอาจริงๆคุณก็ไม่ได้ไม่เลือกงาน ดูจากที่พิมพ์แล้วเลือกงานสุดๆด้วยซ้ำ คือเลือกงานน่ะถูกแล้ว แต่วิธีเลือกของคุณมัน... จะว่าไงดี การเลือกงานเนี่ย เราต้องเลือกว่าจะเอางานที่ทำเอาประสบการณ์หรืองานที่จะทำไปตลอดชีวิต เพื่อดูว่าปัจจัยอะไรที่ "ควรทน" และปัจจัยอะไรที่ "ไม่ควรทน" แต่คือคุณไม่ได้เลือกตรงนี้แล้วไปทำงานในบริษัทที่ไม่มีอนาคต แต่พอบทจะเลือก ดันเลือกแบบ "งานที่ท้าทาย เงินเดือนดี เด็กจบใหม่ประสบการณ์น้อยทำได้ มีความอิสระ ไม่มีเพดานเงินเดือน" คือแบบนี่คือไม่เลือกงานเลย...  ไม่ใช่แค่เลือกบริษัท แม้แต่พวกผู้ประกอบการเองก็ไม่ได้ต่างกัน ก่อนโควิดนี่ในพันทิปคือแหล่งรวมผู้ประกอบการเลย อวดร่ำอวดรวยได้ทุกวัน บอกดีงู้นดีงี้ ทำงานบริษัทห่วยแย่อ่อน เปิดกิจการเก่งเท่ดีเยี่ยมอิสระมากเวอร์ พอโควิดมานี่พังกันไปเยอะ แล้วก็โทษโน่นโทษนี่ไปเรื่อย จะทำงาน ไม่ใช่แค่มองว่าจะเอางานอะไร แต่ต้องเลือกงานโดยทำการศึกษาข้อดีข้อเสีย อย่างเสี่ยงตรงไหน ดีตรงไหน จะเอาแต่งานที่มีแต่ข้อดีแบบนั้นน่ะไม่มีหรอกด้วยประสบการณ์กับความสามารถที่ไม่ได้พิเศษ ถ้ามองผิวเผินแต่ที่งานที่ดูอิสระเงินดีก็จบง่ายๆได้แบบนั้นล่ะ

ยุคนี้มันลำบากที่ของมันแพงแบบน่าเกลียดเมื่อเทียบกับเงินเดือนก็จริง ปฏิเสธไม่ได้เลย แต่คนยุคนี้เองก็มีพวกสื่อขายฝันมากมายคอยหลอกลวงคนทั้งในเฟสในยูทูป คนก็อยากร่ำอยากรวยตามเพราะอยากสบาย จนสุดท้ายก็มาพร้อมกับวลียอดฮิตเด็กยุคนี้อย่าง "หมดไฟ" เพราะตั้งเป้าไว้ไกลเกินไป เดินเท่าไหร่ก็ไม่ถึงเป้าหมายสักที เอาแต่มองที่สูง ไม่ได้มองพื้นจนสุดท้ายก็ล้มไม่เป็นท่า จะใช้ชีวิต เป้าหมายสูงๆน่ะตั้งคร่าวๆไว้เป็นแรงบันดาลใจก็พอ ควรวางแผนเป้าหมายระยะสั้นแต่ละขั้นเอาไว้เพื่อไปถึงเป้าหมายด้วย ไม่ใช่แบบ "หางานที่เพอร์เฟค ตอบโจทย์มันทุกอย่าง ---> รวย ดี เริด" แบบนี้จะท้อก็ไม่แปลก