สืบเนื่องจากเหตุการณ์ยิงกราดศูนย์เด็กเล็กที่หนองบัวลำภู ในมุมมองของผม พยาบาลจิตเวช
จากการที่มีตำรวจเก่า นายนึงใช้ปืนกราดยิงในศูนย์เด็กเล็กนั้น ผมคงไม่ต้องเล่าเหตุการณ์ ละเนาะ เพราะคงรู้กันทั้งประเทศแล้วละ สำหรับผม ผมมองว่ามันเป็นปัญหา ที่เกิดมาจากคำเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ คือคำว่าครอบครัว เราลองคิดแบบไม่อคติกับผู้ก็เหตุนะครับ ไม่มีคนปกติ ที่ไหน จะนำปืน เขาไปกราดยิงในศูนย์เด็กเล็กหรอกครับ พอเราสืบหาเสาะหาข้อมูล เราก็พบว่าคนก่อเหตุ มีอาการทางจิต อาจจะหลอนยา เครียด หรืออะไร someting ในใจเขาแต่เราก็ไม่อาจจะหาคำตอบได้เพราะเขาก็ตายจากฝีมือของตัวเองไปแล้ว เราค้นพบว่าเขาเป็นตำรวจเก่า มีประวัติใช้สารเสพย์ติด ตรงนี้มีคนในโลกโซเชียล กล่าวโจมตีตำรวจมากมาย ทั้งบอกว่าตำรวจ มันก็งี้ เลวไม่ดี บราๆๆๆๆๆ ผมอยากบอกว่า เหตุการณ์นี้มันไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก เพราะไม่ว่าคนอาชีพไหม หมอ พยาบาลแบบผม ทหาร ครู ชาวบ้านธรรมดา ก็เคยก่อเหตุการณ์ลักษณะคล้ายกันแบบนี้มาแล้วหลาย ต่อหลายครั้ง ผมอยากให้เราทุกคน เปิดใจให้กว้างๆ มองคนเป็นปัจเจกบุตคล อย่าเหมารวม ว่าอาชีพนี้ไม่ดี มันอยู่ที่ตัวบุคคลครับ ทุกอาชีพมีเกียรติ ตำรวจที่ดีมีอยู่ล้นบ้าน ล้นเมือง อย่าอคติกับวิชาชีพ แล้วเหมารวม ว่าเขาจะแย่ทั้งหมด ส่วนเรื่องยาเสพย์ติด ถูกกล่าวถึง อย่างมาก บอกว่าเพราะตำรวจ ไม่จับกุม ไม่เด็ดขาดทำงานไม่ได้เรื่อง ปราบปรามปัญหานี้ไม่ได้ จนรวมไปถึงเรื่องการเมืองที่มีอดีตนายกมาบอกว่าถ้าผมอยู่ปัญหานี้คงไม่เกิดขึ้น ลูกหลานคงไม่ติดยาเสพย์ติดล้นบ้านล้นเมือง สำหรับปัญหายาเสพย์ติดเราคิด ตรรกกะง่ายๆ ไม่ต้องคิดไรมาก เรารู้ว่ายาเสพย์ติดมันเป็นสิ่งไม่ดี ผิดกฏหมาย การขายก็ทำกันแบบใต้ดินไม่ได้เปิดเผย แต่คำถามก็คือ ถ้าคนในครอบครัวเราใช้สารเสพย์ติด เราจะกล้าบอกตำรวจให้มาจับคนในครบครัวเราไหม .................... หรือแม้กระทั้งพ่อแม่ที่รู้ว่าลูกหลานใช้ยา เขาจะกล้า ยกมือบอกตำรวจ หรือพาลูกหลานมาบำบัดที่สถานพยาบาลไหม แม้จะมี พรบ.ยาเสพย์ติดที่เอื้อ และช่วย และหวังว่าผู้ใช้สารเสพย์ติดเฉยๆสามารถเข้ารับการบำบัดได้ โดยไม่ต้องติดคุกแต่จะมีสักกี่ครอบครัวละที่กล้า พาคนของครบครัวตัวเองบำบัด ผมมองว่าเราอย่าโทษสิ่งที่ไกลตัว เราควรแก้จากสิ่งใกล้ตัวมากกว่า ถ้าคนในครอบครัวรับสิ่งนี้ได้ปัญหาก็จะไม่ลุกลามบานปลายขนาดนี้
สำหรับอีกอันที่ผมอยากคุยคือการที่วัดปฎิเสธการประกอบพิธีทางศาสนา ผมมองในฐานะคนนอก เพราะด้วยตัวผมเองก็ได้ถอดศาสนาออกจากตัวผมแล้ว แต่ตั้งแต่เรียนรู้พระพุทธศาสนามา พระพุทธองค์ไม่เคย เลือกปฏิบัติกับบุคคลใดเลย แม้บุคคลเหล่านั้นจะทำสิ่งไม่ดีมาแม้กระทั้งองค์คุลีมาร พระองค์ก็ทรงโปรดจนถึงแก่ธรรม ผมมองว่าในตอนที่มีชีวิตเขาจะทำสิ่งร้ายอย่างใดก็ตามแต่ เราก็ไม่ควรเลือกปฏิบัติเราเพียงทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์ได้ก็พอ หากพระสงฆ์ เลือกปฏิบัติเช่นนี้แล้ว เราจะบอกว่า ได้ละทิ้ง รัก โลภ โกรธ หลง ได้อย่างไร ผมรู้ว่าสิ่งเหล้านี้กระทบกับบุคคลหลายฝ่าย โดยเฉพาะครอบครัวผู้เสียชีวิต เด็กน้อยผ้าขาวที่ยังรอผู้ใหญ่อย่างเราๆ ขัดเกลา ต้องมาตายอย่างไม่รู้ อิโหน่ อิเหน่ มันเป็นเรื่องราวที่อาจจะร้ายแรงที่สุดใน ปี 2565 นี้ก็ได้ แต่ผมก็อยากให้ทุกคนผ่านมันไปให้ได้ด้วยกัน สั้งผู้เสียหาย ทั้งบาดเจ็บทางร่างกาย หรือแม่กระทั้งบาดเจ็บในจิตใจ จากการสูญเสียคนที่รัก แต่อย่าลืมว่า เราควรใช้เหตุผล แยกแยะจากอารมณ์ ผมก็สงสงสารครอบครัวของผู้ก็เหตุเขาคงเสียใจกับเหตุการณ์นี้ไม่น้อย หวังว่าสังคม จะไม่ตีตราบาปให้ครอบครัวเขาเลยนะครับ แม้จะเป็นพ่อ แม่ของผู้ก็เหตุ ภรรยา ลูกหลาน เขาก็ไม่ใช่เป็นคนบังคับให้ผู้ก็เหตุทำ
สุดท้ายนี้ผมก็แสดงความเสียใจแก่ผู้เสียหายทั้งหมด จากใจจริง แต่จากนี้เราควรมองกลับมาที่ครอบครัวเราก็ได้แล้วว่า ปัญหา ยาเสพย์ติด มันเริ่มจากตรงไหนกันแน่ก่อนที่ จะโทษสิ่งที่ไกลตัวเรา ผมอาจจะคิดต่างจากคนอื่น ใครมีความคิดเห็น อยากพูดคุยกัน เม้นมาได้นะครับ แต่ขอให้ใช้เหตุผล อย่าเอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง ไม่งั้นเราก็จะไม่เข้าใจปัญหาที่แท้จริง สวัสดีครับ
ปล.ปฐมพงษ์