สวัสดีค่ะเราอายุ 13 ค่ะ แล้วเราก็มีปัญหากะบครอบครัวในช้วงมัธยมด้วย

 ตลอดที่ผ่านมาเราถูกตายายแล้วก็แม่คาดหวังเรื่องการเรียนสูงมากค่ะ เพราะขึ้นม.1แล้ว ต้องปรับตัวเยอะ แล้วด้วยความที่เราเป็นพวกค้างงาน เพราะต้องนำเวลาส่วนใหญ่ในการซ้อมกีฬา พอมันเป็นอย่างงี้ค่อเราก็คงแบ่งเวลาไม่เป็นเองแหละ เลยถูกยายกับแม่ด่าทุกวัน ด่าจนเราชินเลยค่ะ แต่มีวันนึงอ่ะค่ะ ที่เราจำเป็นต้องอ่านหนังสือสอบอ่ะค่ะ ละทีนี้ครูมันก็ดันมาทวงงานในเวลานั้นพอดี แม่เราก็เห็น นางเลยตะโกนเรียกชื่อดังๆแบบที่บ้านข้างๆได้ยินชัดเลยค่ะ ว่าให้เรามาคุยกันด้านนอกห้องเรา จากนั้น นางก็ถามว่า ทำไมชอบลืมตลอด สมองไม่รู้จักจำรีไง? เราก็ตอบไปว่าเราเลืมค่ะ แต่ทีนี้ ครั้งนี้นางก็มาตบหน้าเราแบบที่แรงจนหน้าชาอ่ะค่ะ แล้วยังทุบหัวอีก พร้อมกับบอกว่า โง่รีแลเปล่า ก็บอกให้ดขียนวันส่งไว้ที่ใบงาน ทำไมไม่รู้จักทำ ถ้าในหัวทำได้แค่เล่นเกมแบบนี้ อนาคตก็ไม่ต้องคิดจะเป็นสถาปนิกแล้ว ตัดความคิดไปเถอะ , ซึ่งคำพูดนี้มันสะเทือนใจเรามากค่ะ คือการที่เราจะมาบอกว่าให้ตัดความคิด มันยากพอๆกับการมูฟออนเลยอ่ะ ตอนนั้นคือเราทั้งเสียใจทั้งโกรธ เราทำเป็นไม่รู้สึกอะไรแล้วรีบเข้าห้องไปร้องไห้ค่ะ เพราะถ้าร้องต่อหน้าก็จะโดนด่าอีกว่าสำออย อยากร้องก็ร้องไป ชั้นไม่สน อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ ค่อตอนนั้นอยากออกจากบ้านอ่ะ ไม่อยากเห็นหน้าคนในบ้านตัวเองตลอดไปแล้ว อยากฆ่าตัวตาย แต่เราพยายามยิ้มร่าเริงที่โรงเรียน ไม่ทำตัวเศร้า พยายามเก็บความเครียดนี้ไว้คนเดียวมาตลอด เพราะเราไม่อยากให้เพื่อนต้องมาสงสารหรือว่ตเองมาฟังตำบ่นไร้สาระนี้ ง่ายๆคือรักเพื่อนมากกว่า เวลาอยากด่าหรืออยากระบายความเครียดเราก็จะเขียนทึกอย่างลงสมุดค่ะ เพื่อไม่ให้ผู้ใดเสียหาย แต่เราก็อยากขอความคิดเห็นของทุกคนที่ผ่านมาค่ะว่ามีวิธีบรรเทาความเครียดยังไงกันบ้างคะ เราขอตัวก่อนนะคะ