ถ้ารู้สึกไม่เหลือใครจะทำยังไงดี?

เรารู้สึกเหมือนเราไม่เหลือใครในชีวิตเลย ขอเกริ่นก่อนว่าครอบครัวก็ไม่ใช่เซฟโซนสำหรับเราและเราก็มีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เราแชร์เรื่องราวต่างๆให้กับเค้าแต่ตอนนี้เหมือนเค้าจะมีคนคุยเค้าก็หายๆไป บวกกับมีช่วงที่เราทะเลาะกันแล้วมันมีคำพูดนึงที่เค้าพูดออกมาแล้วเรารู้สึกเฟลอย่างบอกไม่ถูกมันเหมือนแบบเรากำลังคบกับใครอยู่ คือมันมีเรื่องในใจเรากับเพื่อนคนนี้แต่เราเลือกที่จะมองข้ามผ่านทุกอย่างไปเพระาไม่มีใครดีได้100% แบบเราก็มีส่วนที่ไม่ดีเหมือนกัน แต่เราพยายามรักษาเพื่อนสนิทคนเดียวของเราที่เหลืออยู่ไว้ได้แค่นี้แต่ในใจจริงๆมันก็แอบคิดว่าแล้วเราจะอยู่ยังไง เค้าคือคนที่เราเล่าเรื่องเกือบทุกเรื่องให้ฟังและคอยเป็นที่ปรึกษาให้เราได้เกือบทุกเรื่อง และคือช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเนื่องจากครั้งนั้นที่ทะเลาะกันแล้วมีคำพูดที่เราแบบไม่โอเคออกมาเราเลยเลือกที่จะทบทวนตัวเองเงียบๆว่าเราผิดอะไรมั้ย เราใจเย็นมากขึ้นแบบพยายามจะปรับตัวมากๆให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่สุดท้ายก็ได้ทักไปคุยว่าแบบช่วงนี้หายๆไปเลยเราจะเลิกสนิทกันจริงๆแล้วหรอ เพื่อนเราก็ตอบกลับมาแบบว่าขอบอกตรงๆเลยนะตั้งแต่ที่เราไปเรียนที่ใหม่แล้วเราดูแปลกๆไป เราก็เลยถามว่ายังไงคำตอบก็คือเราดูเป็นคนใส่อารมณ์ แต่ข้อนี้เรายอมรับนะคะแบบปกติเราเป็นคนใส่อารมณ์แบบไม่รู้ตัวซึ่งเราพยายามปรับตัวหลายครั้งมากๆแล้วและบางทีมันไม่รู้จริงๆว่าที่ทำไปมันคือใส่อารมณ์ ข้อนี้เราเคยเป็นก่อนหน้าอยู่แล้วเราเลยถามว่าแต่ปกติเราก็เป็นแล้วมันหนักกว่าเดิมหรอ จากปกติที่เพื่อนไม่คิดอะไรทำไมจู่ๆมาคิด แบบเราเคยบอกเพื่อนไว้ก่อนแล้วว่าถ้าเราเผลอพูดแบบใส่อารมณ์ไปขอโทษด้วยนะเพราะเราไมารู้ตัวจริงๆอะไรแบบนี้ และจะพูดนิสัยส่วนตัวเราคร่าวๆเราเป็นคนแบบเต็มที่มากๆกับเพื่อนพอเพื่อนไม่ให้เราเท่าที่เราให้เราอาจจะมีน้อยใจบ้าง เพราะปกติเราไม่ค่อยคุยกับคนในบ้านเพื่อนเลยเป็นเกือบทุกอย่างของเรา และเราก็เป็นคนคิดมากแบบไม่ค่อยมรภูมิเรื่องการพูดแรงๆใส่(อันนี้เราไม่แน่ใจว่าเราอาจจะเป็นโรคศึมเศร้ามั้ย) เรารู้สึกไม่ดีทุกครั้งที่มีคนออกจากชีวิตเราไป เพื่อนที่เคยสนิทออกไปแบบไม่ดีเราก็โทษตัวเองมาตลอดเป็นปีๆกว่าจะออกจากความคิดนี้มาได้กว่าจะจบความรู้สึกที่มันไม่ดีกับเรามันใช้เวลาค่อนข้างนาน เราไม่ได้บอกเราดีนะแบบทุกความสัมพันธ์เราก็มีส่วนผิดทั้งนั้นแต่เราแค่มูฟออกจากความรู้สึกหลายๆอย่างไม่ได้ มูฟจากความรู้สึกในช่วงเวลานั้นมันยากมากจริงๆ เราเลยแคร์เพื่อนสนิทคนเดียวที่เหลืออยู่มากๆว่าถ้าเค้าออกไปแล้วโลกทั้งใจที่เป็นเซฟโซนของเราจะแตกออกไปมั้ย เล่ายาวมาแล้วอาจจะวกไปวนมาเราพึ่งมาใช้ครั้งแรกต้องขอโทษด้วยนะคะ แล้วขออนุญาตคอมเม้นแบบให้เกียรติแล้วใจดีกับเราหน่อยนะคะเราอ่อนไหวด้านความรู้สึกมากในช่วงนี้🥹
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
กลับสู่โลกแห่งความจริงครับ

คนเราต้องฝึกอยู่คนเดียวให้ได้
Born​ alone, die​ alone.

เคยมีคนมีชื่อเสียง​ ร่ำรวย​ ตำแหน่งใหญ่โต
ป่วยติดเตียง​ เพื่อนๆหายหมดครับ​ ไม่มาเยี่ยม
เป็นซึมเศร้า​ หาว่าเพื่อนไม่จริงใจ​ ไม่ใช่เพื่อนแท้
ซึ่งที่จริงแล้วเป็นเรื่องปกติ​ ทุกคนมีภารกิจส่วนตัว

โลกนี้ไม่มีคนที่พร้อมคอยรับฟังเราระบายครับ
เพราะการฟังคนพูดระบาย​ มันเครียด
ต่อให้คนสุขภาพจิตดีแค่ไหน​ ฟังทุกวัน​ก็เครียด
ยิ่งคนซึมเศร้า​ ขอพูดระบายฝ่ายเดียว
พออีกฝ่ายขอพูดระบายมั่ง​ คนซึมเศร้าเดินหนีไปเลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่