ทำไงดีเรารู้สึกหงุดหงิดตัวเองมากเลย เกลียดตัวเองมากเลย เรารู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกนี้เลย เรารู้สึกทรมานทุกครั้งที่ต้องลืมตา พอลืมตาเราก็ร้องไห้ตลอดเลย เรารู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมากเลย เรารู้สึกอยากให้คนมาสนใจมาเข้าใจเราแต่พอเอาเข้าจริงๆเรากลับผลักไสความหวังดี ความอ่อนโยนของพวกเขา ทั้งๆที่เรารู้อยู่แก่ใจว่าไม่ควรทำ ยิ่งเขาทำดีเราก็ยิ่งเจ็บปวดเรารู้สึกเหมือนตัวเองโคตรอ่อนแอ ยิ่งทำให้รู้สึกเกลียดตัวเอง เราไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเราแต่พอไม่ยุ่งเราก็รู้สึกแย่ เราเกลียดตัวเองจริงๆที่เป็นแบบนี้
     อย่างวันที่ผ่านมาเรามีแพลนไปเที่ยวกับพี่พอใกล้ถึงวันพี่จะจองตั๋วเราอยู่ในช่วงที่รู้สึกแย่มากพอพี่มาถามเราว่าเราจะไปไหมด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเราไม่ได้ตอบอะไรแล้วเราก็ร้องไห้เพราะรู้สึกผิดแต่เราก็ทำอะไรกับตัวเราไม่ได้เลยเหมือนความรู้สึกมันดิ่งมากๆจนตอนนี้พี่เราก็เลยไม่สนใจเราแล้วไปเที่ยวแล้วยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่