ทำงานมา 6-7 ปี ไม่มีความเติบโตในสายงาน

ต้องขอเล่าก่อนว่า บ.ไม่มีนโยบายปรับตำแหน่ง อยู่ได้ก็อยู่ เงินเดือนถ้าเรทโครงสร้างเราว่าต่ำ

เราคิดไปเองหรือเปล่าไม่ทราบนะคะ แต่ดูจากตัวหัวหน้าเองก็ไม่มีปรับตำแหน่ง ไม่มีเรียกประเมินผลงานที่ผ่านมา ไม่มีทัศนคติด้านบวก ไม่มีการพัฒนาลูกน้อง ทำไปวันๆ

ตรวจงานไปคุยมือถือไป พองานผิดเราเองต้องออกหน้าเป็นคนรับผิดชอบ ส่วนหน.ก็เฉย ดูไม่สะทกสะท้าน เราว่าความรู้สึกมันสะสมเองไปโดยปริยาย ก็ทำให้เราเหนื่อย เวลาทำงานรู้สึกว่าเราทำเต็มที่ แต่ทำไมอีกคนไม่เห็นเต็มที่เหมือนเราเลย
มันก็เฟลอยู่นะ

เราเป็นลูกน้องแต่กลับต้องมาตรวจงานหัวหน้าอีกที คิดมุมบวก คือ ช่วยกัน แต่สิ่งที่ควรจะเป็นคือ หัวหน้าต้องออกหน้ารับผิดชอบให้หรือเปล่าคะ ถ้าพบว่าผิดเพราะเป็นคนตรวจความถูกต้องทั้งหมดแล้ว  

จริงเราก็พยายามไม่คิดมากนะคะ แต่เป็นแบบนี้ตลอด เก็บความรู้สึกไว้ คิดว่า เราแก้เองได้มันก็ได้กับตัวเอง เป็นการฝึกสกิล เราจะได้เก่งขึ้น

แต่เวลาก็ผ่านมาเรื่อยๆ ซึ่งก็ไม่มีแนวโน้มดีขึ้น เราเริ่มทบทวนกับตัวเอง List ข้อดี ข้อเสีย 

ความคิด "ลาออก" วนเวียนอยู่ในหัว  เลยอยากขอความคิดเห็นเพื่อนในพันทิปว่า ถ้าเป็นเพื่อนๆ มีแนวคิดต่อเรื่องนี้อย่างไรบ้างคะ 

เป็นเรา เราจะสร้างขวัญกำลังใจ ดูผลงานดูความตั้งใจลูกน้อง เพื่อให้เค้ามีกำลังใจ สร้างความมั่นคงให้ลูกน้อง 😭