เคยรักคนๆ นึงมาก แล้ววันนั้นเค้ามาบอกว่า เค้าไม่ได้รักเราแล้ว อยู่ด้วยกัน จากตัวติดกัน ไปไหนก้ไปด้วยกัน สังคมรับรู้ทุกอย่าง แล้วทุกอย่างก็เป็นอีกแบบ คือ อยู่ด้วยกันไม่มีตัวตน เดินไปหน้าบ้าน เค้าก็ไปหลังบ้าน เมื่อก่อนนอนเตียงเดียวกัน วันนี้เค้านอนข้างนอก ส่วนเรานอนในห้อง จากวันนั้น ฉันก็เก็บของออกมาจากบ้านเค้า แล้วเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก ไม่คุย ไม่เจอ ไม่เป็นเพื่อนใน FB จากวันนั้น ก้ไม่กล้ารักใคร คบนะ คุยกับคนอื่น แต่ไม่อยากมีความรู้สึกผูกพันกับใคร เหมือนรักใครไม่ได้ เหมือนไม่อยากให้ใจใคร มาวันนึง มีผู้ชายซื่อๆ คนนึง มาคุยด้วย มารู้สึกดีด้วย เค้าบอกว่ารักเรา แต่ทำไมเราไม่รู้สึกอะไร มองไปก็เหมือนเห็นทางตัน อย่าบอกว่าหยุดเถอะ แต่กลัวเค้าเสียใจ  บางครั้งก็ยังรู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวมาก ยิ่งนานวันก้ยิ่งเจ็บ เหมือนโดนสาป ไม่ให้รักใคร ไม่ให้ผูกพันกับใคร จะรักใครครั้งนึง คำว่า ฉันไม่ได้รักเธอแล้ว มันดังขึ้นมาในหัวตลอดเวลา