เราพึ่งโดนแม่ด่าเพราะเราไม่ได้กวาดบ้านให้แม่วันเดียวเราลืมจริงๆค่ะแม่ด่าเราแรงมากๆแม่บอกเราว่สา"กูไม่ได้อยากให้เกิดมาเลยมันตัวซวยชอบทำให้กูทุกข์ใจ"บางทีแม่ก็ไล่เราไปตายค่ะตอนเด็กๆเราคิดว่าครอบครัวเราสมบูรณ์ที่สุดจนกระทั่งเราโตเราพึ่งไปหาจิตแพทย์มาแล้วรู้ว่าเป็นโรคซึมเศร้าเรารู้สึกแย่มากเราคิดในใจตลอดว่าถ้าไม่อยากให้เกิดมาแล้วคลอดออกมาทำไมเราเจ็บปวดมากที่คำพูดแบบนี้ออกจากปากคนเป็นแม่คนๆนึงที่เรารักมากที่สุดเรารู้ว่าเราอาจจะไม่ได้เป็นระเบียบสะอาด
สะอ๊านขนาดแม่แล้วเราเป็นผญ.ด้วยแม่ก็เลยด่าแบบนั้นแต่เราเสียใจมากจริงๆจนเราไม่อยากอยู่แล้วเราเคยพยายามฆ่าตัวตายเพราะคำพูดแบบนั้นของแม่แม่ก็คงอยากให้เราดีขึ้ยอยากให้มีระเบียบมากขึ้นแต่เราก็ทำงานบ้านนะคะทำให้เกือบทุกอย่างตะมีแค่กวาดบ้านถูบ้านที่ทำบ้างเรารู้ตัวว่าเราทำไม่สะอาดเราเลยคิดว่าแม่จะทำเองก็เลยไม่ได้ทำให้เพราะถึฝเราทำแม่ก็บ่นไม่สะอาดอยู่ดีเราพึ่งอายุแค่14ค่ะรู้สึกว่าควรทนต่อไปมากกว่าการจบชีงิตแต่บางทีมันก็รู้สึกอยากตายไปจริงๆตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าเราจะทนได้อีกนานแค่ไหนเราควรทำไงดีคะ อื่มถ้าในความคิดของผู้ใหญ่หลายคนคงแนะนำให้ปรับปรุงคัวไม่ก็คุยกับพ่อแม่แต่เอาจริงๆมันอยากที่จะคุยแล้วจูนเข้าหากันเพราะคนนึงก็เป็นไฟอีกคนนึงก็เป็นไฟเหมือนกันเราไม่ได้ใจเย็นเหมือนพ่อเราขี้โมโหเหมือนแม่เรากลัวว่าถ้าเราพูดก็จะยิ่งหนักกว่สเดิมช่องว่างระหว่างวัยมันเยอะมากๆแล้วถ้าให้คุยกับพ่อแม่เรื่องโรคซึมเศร้าแล้วแก้ไขมันทั้ง2ฝ่ายก็ยากอีกมันลำบากใจที่จะพูดตรงๆอยู่นะคะเรากบัวว่สพ่อแม่จะไม่เข้าใจแล้วมองว่ามันไร้สาระ