ผมก็เป็นคนนึงครับที่เมื่อก่อนเคยวิ่งตามหาความรัก จนสุดท้ายก็ไม่ได้อะไรกลับมาเลยนอกจากความเจ็บปวดแล้วก็รอยแผล ที่แฝงไปด้วยความทรงจำทั้งดีและร้าย น่าจดจำและไม่น่าจดจำ จนผมรู้สึกกลัวและค่อยๆหมดศัทธาไป มันรู้สึกชินและชา จนใช้ชีวิตและใช้ความรักแบบผิดๆมาตลอด(ผมเป็นเกย์นะครับ หลายคนน่าจะรู้ว่าความรักของเพศแบบผมมันหายากมากขนาดไหน) จนวันหนึ่งที่ถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตผม มันก็ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างมากขึ้น ได้รู้ว่าเราไม่ควรยึดติดกับความรักมากจนเกินไป หรือโทษว่าเป็นความผิดของใครหรือเพราะอะไร  รักมันก็คือรัก ไม่ใช่สิ่งที่ต้องวิ่งตามหาให้เหนื่อยหรือเป็นสิ่งที่ต้องใฝ่คว้าตามหา หรือบังคับฝืนใจใครได้ ถ้ารักมันจะเกิดเดี๋ยวมันก็เกิดขึ้นของมันเอง และถ้ามันจะจบเราก็ห้ามอะไรไม่ได้นอกจากทำใจและยอมรับมัน....รักคือความรู้สึกที่สวยงาม ถ้าคิดจะรักเราต้องมีสติและรักให้เป็น ความรักสามารถเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลาและเกิดขึ้นได้กับทุกคนทุกเพศหรือทุกสิ่ง รักมีหลากหลายประเภทหลากหลายรูปแบบ เป็นสิ่งที่จะดีหรือร้าย ก็อยู่ที่ตัวเราว่ามองมันในรูปแบบไหน รักก็เหมือนกับดอกกุหลาบที่สวยงามแต่ก็มีหนามที่แหลมคม ถ้าเราไม่ระวังไม่มีสติก็จะโดนหนามของมันทิ่มแทงจนเป็นแผลแล้วเจ็บปวดได้ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวถ้าเราได้เรียนรู้และเข้าใจมัน ตอนนี้ชีวิตผมไม่ได้มองหาหรือวิ่งตามมันอีกแล้วครับ ไม่ใช่เพราะเหนื่อยหรือเพราะกลัว แต่ผมได้เรียนรู้แล้วว่าความรักที่ผมตามหามันมาตลอด จริงๆแล้วมันไม่ได้อยู่ไกลจากตัวผมเลย จริงๆแล้วมันมีอยู่รอบตัวผมทั้งความรักจากครอบครัว เพื่อนพ้อง พี่น้อง หรือสิ่งต่างๆอีกมากมาย แม้ว่ามันจะเป็นความรักรูปแบบอื่นๆแต่มันก็คือรักเหมือนกัน และถึงแม้ว่าผมจะพึ่งมาคิดได้ สำนึกได้ในตอนที่สายไปแล้ว พลาดไปแล้ว แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกแย่หรือไร้ค่าเลย กลับกันมันยังเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าที่ผ่านมามันจะมีทั้งสุขและทุกข์แต่มันก็เป็นความทรงจำที่มีค่า มีความหมาย และทำให้เราได้คิด ได้เรียนรู้ ได้เติบโตมากขึ้น ได้มองเห็นมุมมองความรักที่เปลี่ยนไป (รู้สึกว่าตัวเองดูโลกสวยจัง555)แต่ยังไงก็ตามมุมมองความรักของแต่ละคนนั่นก็ไม่เหมือนกันเนอะ บางคนก็โชคดีบางคนก็โชคร้าย บางคนก็คิดได้ บางคนก็คิดไม่ทัน... แล้วคนอื่นๆละครับมีมุมมองความรักแบบไหนกันบ้าง☺️🌻