คือต้องเริ่มก่อนเลยว่า ตัวผมเองก็ไม่ใช่คนจะมีลักษณะชอบใช้จ่ายอะไร ที่ไร้สาระ เปย์ เงินไปกับสิ่งไร้สาระอะไรเลย ติดจะเป็นขี้งก คือไม่จําเป็นไม่ซื้อ ถ้าซื้อต้องประหยัด ไม่ฟุ่มเฟือยที่ราคาเกินจําเป็น จะให้ซื้อของแพงเกินราคา เกินความจําเป็น เพื่อแสดงว่าหน้าใหญ่ไม่ใช่ผมแน่นอน กินประหยัด ไม่เน้นซื้อกินไร้สาระแพงเพื่อจะโชว์ใดๆ แม้แต่ตัวเองก็งกขนาดนี้ ผมเป็นคนระวังการเงินเสมอ แต่ก็หัวกําไรเสมอ แต่มันต่างตรงที่ว่า ถ้าคนเป็นมิตร สนิทกันจริงๆ เรื่องเงินผมมักให้หยิบยืมได้ กู้ ยืม ได้ คืนเมื่อไหร่ว่ากันได้ จะไม่ค่อยทวงถาม มีหมื่นให้ยืมพัน มีแสนให้ยืมหมื่น มีล้านให้ยืมแสน แบบนี้ ถามยืม มีเหตุผลดีในการขอยืม ผมก็ให้สด โอนให้ ก็ไวมากเลย ไม่ถึง5นาทีเงินได้ แม้ไม่ใช้ของเก่าก่อน แต่จะกู้ยืมใหม่ผมก็ให้ ดอกผมเอา ต้นผมก็เอา แต่ผมจะไม่ทวงถามใดๆ ถามอาจถามแต่รอเวลานานก่อน เพื่อให้คนยืมไม่ลืมจนหนีแค่นั้น ถ้าจะใช้คืนจริงๆ ตอนไหนก็ได้ ไม่จํากัดเวลา แต่ถ้าหนีไปผมคงไม่ตามทวงเอาหรอก คงได้แต่ปล่อยไป ไม่มีความแค้นใดๆ ไอ้เรื่องมิตรนี้ ไม่ใช่แค่กู้ยืมเงินนะ แม้แต่เรื่องใช้จ่ายจิปาถะเพื่อมิตรก็มีมาแล้วบ่อยมาก เรื่องซื้อใช้กินเล่นทั่วไป ผมก็เป็นคนจ่ายเพื่อมิตรได้ แต่เรื่องไร้สาระเกินไป ผมก็คงผ่านนะ ยิ่งเป็นคนอื่นยิ่งไม่ได้จากผมง่ายๆ แต่เห็นว่าให้มิตรนี้ ก็มีขอบเขตนะ เพราะด้วยความผมเป็นคนขี้งกนั้นเอง งก ประหยัด เก็บสะสม มัธยัสถ์ และประเด็นตรงนี้แหละ ที่เป็นตามหัวข้อโพสต์ คือผมไม่เคยคิดมองว่าตัวเองเป็นเสี่ยเลย เคยแค่คิดว่าอยากเป็นเฮีย เฮียแบบไทยนะ ที่บ่งบอกสถานะระดับ ไม่ใช่เฮียจีนนะ ที่หมายถึงว่าพี่ อ๊ะ พอเป็นงี้ เพื่อน มิตร คนสนิท เข้าก็ชอบเรียกผม เสี่ยๆตลอด ยิ่งเฉพาะตอนเขาอยากยืมเงิน ให้ผมซื้อใช้แบ่ง คําเรียกเสี่ย เรียกทั้งวัน ตั้งแต่เด็ก จนปัจจุบัน ถ้ามีคนเรียกแบบมีสถานะ จะโดนเรียกเสี่ยบ่อยมาก แต่คนที่เรียกนี้ รู้นิสัยอะไรผมดีหมดแล้ว ไม่ใช่แค่เห็นภายนอกแล้วเรียกตามค่านิยมทรงนะ ไอ้นิสัยที่ขี้งกของผม มัธยัสถ์ ประหยัด เขาก็รู้ เรื่องไม่ชอบใช้ซื้อจ่าย แต่เขาก็เรียกผมเสี่ยเสมอ โดยผมไม่ต้องไปหาเปย์สาวหญิงให้เสียเงินเวลาอะไรเลย ใช้เงินไร้สาระโชว์เลย แต่ผมก็ถูกเรียกว่าเสี่ยเสมอ จากคนสนิท มิตรรู้จักจริง ผมเคยถามพวกเขาว่า ทําไม เรียกแบบนี้ หรือเรียกไปงั้น ที่แค่อยากเรียก เพราะเป็นเพื่อนมิตรกันเปล่า ไม่ เขาบอกว่า ผมนะทรงเสี่ยจริง แล้ว่ผม็ตอบไปในประเด็นเสี่ยลักษณะแบบไทย ไม่เข้ากับผมเลยนะ ผมไม่มีเค้าอะไรเลย ที่ผมบอกไปตามประเด็น เขาก็บอกว่า ผมดูยังไงก็เสี่ย หรือคนจะรวยมาก ถ้าทางฝรั่งเมกา เขาจะเรียกพวกนี้ว่า A rich man มั้ง พวกโครตรวย การเงินอิสระ และมันก็บังเอิญที่ว่า คนที่เรียกผมเสี่ยจริงๆ มองผมเป็นเสี่ยในทางฝรั่งหมด คือไปในทางเหมือนพวกคนดังตัวอย่าง เอ็มซีแฮมเมอร์ เนย์มาร์ พิทบู พวกแนวมีเงินเยอะ แต่ค่อนข้างจะแบดบ้าง แต่แบบฝรั่ง คือถ้าคิดภาพไม่ออกอีก ก็พวกคนรวยดูไบแหละ มูอาหมัดอาลี ยูทูปเบอร์ชื่อดัง ที่รวยมากและใช้ชีวิตแบบเสี่ย ซื้อของแพงเพื่อตัวเอง ความหรูหราเพื่อตัวเอง อิสระเพื่อตัวเอง จ่ายเพื่อตัวเองเยอะมาก แต่ก็จ่ายเพื่อมิตรสนิทได้เช่นกัน ซึ่งคนที่เรียกผมว่าเสี่ย เขามองผมเป็นในลักษะนั้นหมด เป็นาไม่ได้มองในรูปแบบเสี่ยไทยเลย เขามองผมไปในทาง A rich มากกว่า เขาว่าผมมีทรงลักษณะได้เกือบหมดเลย เพราะพวก A rich ขี้งก แต่เพื่อตัวเอง จ่ายซื้อใช้อยู่ ถ้าไม่ไร้สาระเกินไป แล้วตัวเองได้ประโยชน์ กําไรที่จ่ายไป จะจ่ายซื้อรถเฟอรารี่แพงแล้ว เอาไปขับแข่งชนพังก็ได้ เพราะก็เพื่อตัวเองที่ทําไป จ่ายเพื่อตัวเอง
สรุป คนที่เขามองผมเป็นเสี่ยแบบนี้ ในทํานองนี้ ถือว่าเขามองอย่างตาเห็นจริง หรือแค่บังเอิญเรียกตามกันหมู่อุปทานนิยมเฉยๆ เพราะถ้าหมู่อุปทาน มันจะบังเอิญขนาดนี้หรอ ห่างกันกี่ที่จังหวัด ผ่านคนละกี่ปี รู้นิสัยผมจริงๆอีก เขาไม่ได้เรียกเผินๆเห็นแต่ทรงครั้งแรก แต่จริงๆ คนทั่วไปที่เห็นผมก็ไม่ได้เรียกผมเสี่ยเลยนะ มองผมธรรมดาด้วย ก็คนขี้งก ประหยัด มัธยัสถ์ เก็บสะสมนะ ภายนอกก็รู้ว่าทรงยังไง แต่คนที่เรียกผมจริงนี้ เขาดูจากข้างในผมจริงๆ เขาว่างี้นะ เหมือนเขาบอกว่า เสี่ยนี้ ของสําหรับเขามองนะ ความจริงของเขา เขามองเป็นพวก A rich ฝรั่งเมกานะ คือ จ่ายเพื่อตัวเอง มิตร คนสนิท มีสิบล้าน จ่ายล้าน มีร้อยล้าน จ่ายสิบล้าน แบบนี้ เหมือนผมให้ยืมเงินนะ บวกเขาดูนิสัยผมด้วย แต่สําหรับพวกเขาแล้ว พวกที่มีเงินไม่เยอะ แต่เน้นจ่ายซื้อโชว์ไร้สาระ แบบที่เราเห็นในข่าว ตีฆ่ากันแบบนี้ ไม่ใช่เสี่ยของเขา
สรุปอีกที ผมเลยอยากจะถามว่า คําว่าเสี่ยจริงๆ บริบทมันต้องยังไงกันแน่ครับ เสี่ยไทย เสี่ยเมกา เสี่ยแบบไหนถูกกว่ากัน ที่ควรเรียกว่าเสี่ยจริงๆ แล้วพวกคําว่า a rich man นี้ ใช้คําเรียกกลุ่มเสี่ยไม ครับ ถ้าเรียกถ้าใช่ บริบทเสี่ยยังไง ถึงจะถูกต้องครับ สถานะจริงๆ ไม่ใช่ตามค่านิยมที่มองเผินๆ เช่น จ่ายให้ตู ตูเรียกเสี่ยขา เสี่ยค่ะ แบบนี้ คําถามมีสองประเด็นถามนะครับ งงเช่นกัน เป็นเสี่ยไปเลยผม แต่ทางครอบครัวพ่อแม่ เขาก็ไม่เรียกนะครับ แม่อยากเรียกอยู่ แม่ก็ว่ามีเค้าเหมือนกัน แต่ไม่ใช่แบบไทย แม่ก็มองเป็นแบบฝรั่งเมกาเช่นกัน ดูไบ ไรงี้ แต่พ่อยึดติดแบบไทย เลยบอกว่าผมไม่ใช่อีกคน ดูไม่เหมือนทรงคนจะรวยมากมายได้ เพราะไม่ชอบเปย์จ่ายซื้อไร้สาระโชว์เกินไป
คนจะเป็นเสี่ย มีสถานะต่างๆ
สรุป คนที่เขามองผมเป็นเสี่ยแบบนี้ ในทํานองนี้ ถือว่าเขามองอย่างตาเห็นจริง หรือแค่บังเอิญเรียกตามกันหมู่อุปทานนิยมเฉยๆ เพราะถ้าหมู่อุปทาน มันจะบังเอิญขนาดนี้หรอ ห่างกันกี่ที่จังหวัด ผ่านคนละกี่ปี รู้นิสัยผมจริงๆอีก เขาไม่ได้เรียกเผินๆเห็นแต่ทรงครั้งแรก แต่จริงๆ คนทั่วไปที่เห็นผมก็ไม่ได้เรียกผมเสี่ยเลยนะ มองผมธรรมดาด้วย ก็คนขี้งก ประหยัด มัธยัสถ์ เก็บสะสมนะ ภายนอกก็รู้ว่าทรงยังไง แต่คนที่เรียกผมจริงนี้ เขาดูจากข้างในผมจริงๆ เขาว่างี้นะ เหมือนเขาบอกว่า เสี่ยนี้ ของสําหรับเขามองนะ ความจริงของเขา เขามองเป็นพวก A rich ฝรั่งเมกานะ คือ จ่ายเพื่อตัวเอง มิตร คนสนิท มีสิบล้าน จ่ายล้าน มีร้อยล้าน จ่ายสิบล้าน แบบนี้ เหมือนผมให้ยืมเงินนะ บวกเขาดูนิสัยผมด้วย แต่สําหรับพวกเขาแล้ว พวกที่มีเงินไม่เยอะ แต่เน้นจ่ายซื้อโชว์ไร้สาระ แบบที่เราเห็นในข่าว ตีฆ่ากันแบบนี้ ไม่ใช่เสี่ยของเขา
สรุปอีกที ผมเลยอยากจะถามว่า คําว่าเสี่ยจริงๆ บริบทมันต้องยังไงกันแน่ครับ เสี่ยไทย เสี่ยเมกา เสี่ยแบบไหนถูกกว่ากัน ที่ควรเรียกว่าเสี่ยจริงๆ แล้วพวกคําว่า a rich man นี้ ใช้คําเรียกกลุ่มเสี่ยไม ครับ ถ้าเรียกถ้าใช่ บริบทเสี่ยยังไง ถึงจะถูกต้องครับ สถานะจริงๆ ไม่ใช่ตามค่านิยมที่มองเผินๆ เช่น จ่ายให้ตู ตูเรียกเสี่ยขา เสี่ยค่ะ แบบนี้ คําถามมีสองประเด็นถามนะครับ งงเช่นกัน เป็นเสี่ยไปเลยผม แต่ทางครอบครัวพ่อแม่ เขาก็ไม่เรียกนะครับ แม่อยากเรียกอยู่ แม่ก็ว่ามีเค้าเหมือนกัน แต่ไม่ใช่แบบไทย แม่ก็มองเป็นแบบฝรั่งเมกาเช่นกัน ดูไบ ไรงี้ แต่พ่อยึดติดแบบไทย เลยบอกว่าผมไม่ใช่อีกคน ดูไม่เหมือนทรงคนจะรวยมากมายได้ เพราะไม่ชอบเปย์จ่ายซื้อไร้สาระโชว์เกินไป