ส่วนตัวเป็นฟรีแลนซ์ ทำงานหน้าคอมอยู่กับบ้าน นอกจากงาน ก็ยังมีเวลาเหลืออีกค่อนข้างเยอะ
ส่วนใหญ่ก็เล่นเน็ตไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็ออกไปซื้อของ หาอะไรกิน และเข้านอนไม่เกินเที่ยงคืน ชีวิตวนลูปแบบนี้อยู่ตลอด
ช่วงหลังๆในวัยใกล้จะเลขสี่ อยู่ดีๆก็ร็สึกเบื่อขึ้นมา ทั้งชีวิตการทำงานรวมถึงชีวิตส่วนตัวของตัวเอง
ทั้งๆสมัยที่อายุน้อยกว่านี้ ช่วงที่เริ่มเป็นฟรีแลนซ์ ก็ไม่เคยมีอารมณ์แบบนี้เกิดขึ้นมาเลย
และก็หาคำตอบไม่ได้ชัดเจนว่าเบื่อเพราะสาเหตุอะไร บางครั้งก็มักจะใช้เวลาไปกับการคิดทบทวนชีวิตของตัวเอง
ซ้ำไปซ้ำมา ทั้งเรื่องในอดีตและก็อนาคต ทำให้เริ่มรู้สึกปลงกับชีวิตของตัวเองนิดๆบ้างแล้ว
เอาจริงๆมันก็เป็นชีวิตที่ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรมาก แต่ก็ไม่ได้มีความสุขอะไรมากมายเช่นเดียวกัน
ด้านการงานก็ไม่ได้มีเป้าหมายหรือแรงขับเคลื่อนอะไรเป็นพิเศษ ชีวิตส่วนตัวก็นิ่งๆ เรียบๆ (ยังโสด และใช้ชีวิตตัวคนเดียวเป็นหลัก)
ในแต่ละวันทุกอย่างมันดำเนินไปแบบเรื่อยๆ เนือยๆ ซ้ำซาก แต่ว่าจริงๆแล้วชีวิตมนุษย์ส่วนใหญ่มันก็เป็นแบบนี้กันอยู่แล้วหรือเปล่า 555
คือตื่นขึ้นมาในแต่ล่ะวัน เพื่อทำมาหากิน นอกจากนั้นก็ใช้ชีวิตกันไปตามรูปแบบของแต่ล่ะคน
มีสุข-ทุกข์ปะปนกันไป มีวันที่ดี , วันที่น่าเบื่อ ,หรือวันที่ต้องเจอกับอะไรแย่ๆ ฯลฯ
แต่ชีวิตในปัจุบันของตัวเองเหมือนอยู่ตรงกึ่งกลาง คือจะว่าแย่ก็ไม่ไช่ แต่ถ้าจะบอกว่าชีวิตดีก็ไม่เชิงอีกนั่นแหล่ะ
สมัยก่อนที่จะมาเป็นฟรีแลนซ์ เคยค้าขายมาก่อน ถ้าเทียบชีวิตตอนนี้กับช่วงนั้นคือต่างกันหน้ามือกับหลังมือ
ตอนที่ขายของ ชีวิตมีแต่งาน ทำงานทุกวัน เหนื่อยมาก แต่ก็ไม่มีเวลาเหลือมานั่งคิดฟุ้งซ่านอะไรเรื่อยเปื่อยแบบทุกวันนี้
ตอนที่ทำงานหนักๆช่วงนั้น ก็ใฝ่ฝันถึงชีวิตที่มีเวลาพักผ่อนเยอะๆ
แต่พอมาปัจจุบันที่มีเวลาว่างเหลือเฟือ ก็กลับคิดถึงช่วงเวลาที่ค้าขายขึ้นมาแทน มีความย้อนแย้งในตัวเองมาก 555
นอกจากสุขภาพจิต ปัจจุบันสุขภาพกายก็ไม่ค่อยจะดีนักด้วย เวลามีอะไรมากระทบจิตใจก็ยิ่งทำให้เครียดง่ายกว่าเดิมหลายเท่า
และบางครั้งก็ส่งผลกระทบไปถึงงานที่ทำด้วย ตอนนี้ก็พยายามดูแลสุขภาพตัวเองให้มาก ตามอายุที่เพิ่มขึ้น
ส่วนโรคอะไรที่เกิดเป็นขึ้นมาแล้วก็พยายามรักษาไปตามที่ควรจะเป็น
ท่านไหนที่รู้สึกว่าชีวิตการทำงาน หรือชีวิตส่วนตัวของตัวเองมันดูเนือยๆ ซ้ำซาก จําเจ บ้างมั้ยครับ
รบกวนช่วยแชร์ประสบการณ์ให้อ่านหน่อยครับ หรือท่านที่ไหนที่เคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้
และมีวิธีจัดการความรู้สึกตัวเองก็ยินดีที่จะนำมาปรับใช้เหมือนกันครับ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากครับ
มีใครที่รู้สึกว่าชีวิตการทำงาน/ส่วนตัว ของตัวเองมันดูเนือยๆ ซ้ำซาก จําเจ บ้างครับ?
ส่วนใหญ่ก็เล่นเน็ตไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็ออกไปซื้อของ หาอะไรกิน และเข้านอนไม่เกินเที่ยงคืน ชีวิตวนลูปแบบนี้อยู่ตลอด
ช่วงหลังๆในวัยใกล้จะเลขสี่ อยู่ดีๆก็ร็สึกเบื่อขึ้นมา ทั้งชีวิตการทำงานรวมถึงชีวิตส่วนตัวของตัวเอง
ทั้งๆสมัยที่อายุน้อยกว่านี้ ช่วงที่เริ่มเป็นฟรีแลนซ์ ก็ไม่เคยมีอารมณ์แบบนี้เกิดขึ้นมาเลย
และก็หาคำตอบไม่ได้ชัดเจนว่าเบื่อเพราะสาเหตุอะไร บางครั้งก็มักจะใช้เวลาไปกับการคิดทบทวนชีวิตของตัวเอง
ซ้ำไปซ้ำมา ทั้งเรื่องในอดีตและก็อนาคต ทำให้เริ่มรู้สึกปลงกับชีวิตของตัวเองนิดๆบ้างแล้ว
เอาจริงๆมันก็เป็นชีวิตที่ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรมาก แต่ก็ไม่ได้มีความสุขอะไรมากมายเช่นเดียวกัน
ด้านการงานก็ไม่ได้มีเป้าหมายหรือแรงขับเคลื่อนอะไรเป็นพิเศษ ชีวิตส่วนตัวก็นิ่งๆ เรียบๆ (ยังโสด และใช้ชีวิตตัวคนเดียวเป็นหลัก)
ในแต่ละวันทุกอย่างมันดำเนินไปแบบเรื่อยๆ เนือยๆ ซ้ำซาก แต่ว่าจริงๆแล้วชีวิตมนุษย์ส่วนใหญ่มันก็เป็นแบบนี้กันอยู่แล้วหรือเปล่า 555
คือตื่นขึ้นมาในแต่ล่ะวัน เพื่อทำมาหากิน นอกจากนั้นก็ใช้ชีวิตกันไปตามรูปแบบของแต่ล่ะคน
มีสุข-ทุกข์ปะปนกันไป มีวันที่ดี , วันที่น่าเบื่อ ,หรือวันที่ต้องเจอกับอะไรแย่ๆ ฯลฯ
แต่ชีวิตในปัจุบันของตัวเองเหมือนอยู่ตรงกึ่งกลาง คือจะว่าแย่ก็ไม่ไช่ แต่ถ้าจะบอกว่าชีวิตดีก็ไม่เชิงอีกนั่นแหล่ะ
สมัยก่อนที่จะมาเป็นฟรีแลนซ์ เคยค้าขายมาก่อน ถ้าเทียบชีวิตตอนนี้กับช่วงนั้นคือต่างกันหน้ามือกับหลังมือ
ตอนที่ขายของ ชีวิตมีแต่งาน ทำงานทุกวัน เหนื่อยมาก แต่ก็ไม่มีเวลาเหลือมานั่งคิดฟุ้งซ่านอะไรเรื่อยเปื่อยแบบทุกวันนี้
ตอนที่ทำงานหนักๆช่วงนั้น ก็ใฝ่ฝันถึงชีวิตที่มีเวลาพักผ่อนเยอะๆ
แต่พอมาปัจจุบันที่มีเวลาว่างเหลือเฟือ ก็กลับคิดถึงช่วงเวลาที่ค้าขายขึ้นมาแทน มีความย้อนแย้งในตัวเองมาก 555
นอกจากสุขภาพจิต ปัจจุบันสุขภาพกายก็ไม่ค่อยจะดีนักด้วย เวลามีอะไรมากระทบจิตใจก็ยิ่งทำให้เครียดง่ายกว่าเดิมหลายเท่า
และบางครั้งก็ส่งผลกระทบไปถึงงานที่ทำด้วย ตอนนี้ก็พยายามดูแลสุขภาพตัวเองให้มาก ตามอายุที่เพิ่มขึ้น
ส่วนโรคอะไรที่เกิดเป็นขึ้นมาแล้วก็พยายามรักษาไปตามที่ควรจะเป็น
ท่านไหนที่รู้สึกว่าชีวิตการทำงาน หรือชีวิตส่วนตัวของตัวเองมันดูเนือยๆ ซ้ำซาก จําเจ บ้างมั้ยครับ
รบกวนช่วยแชร์ประสบการณ์ให้อ่านหน่อยครับ หรือท่านที่ไหนที่เคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้
และมีวิธีจัดการความรู้สึกตัวเองก็ยินดีที่จะนำมาปรับใช้เหมือนกันครับ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากครับ