สวัสดีค่ะ เราอายุ13  เราเป็นคนที่แคร์คนอื่นมากไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ เราจะคอยระมัดคำพูด ระวังการกระทำอยู่เสมอ แต่เป็นคนไม่ยอมคนทำมาทำกลับ ตั้งแต่ขึ้นมัธยมมา เรารู้สึกว่าเราค่อนข้างอ่อนไหวในเรื่องต่างๆ เราร้องไห้บ่อยมากแต่ไม่ได้บอกใครมีคนมาทำแย่ๆใส่เรา เราก็รู้สึกเฟลมากเลยเราไม่รู้ว้าเขาตั้งใจรึป่าว  เราไม่มีใครให้ปรึกษา ครอบครัวเราก็ไม่ค่อยที่จะพูดอะไรกับเขาท่านเพราะทุกครั้งกลังจากบอกท่านประโยคแรกที่ท่านจะพูดคือ "เรื่องแค่นี้เอง,ถ้าเป็นแม่แม่จะไม่ทำนะ,แล้วทำไมไม่ทำแบบนี้,แม่ส่งให้ไปเรียนนะ" บางครั้งเล่าไปพวกท่านก็ยึดโทรศัพท์เรา ประมาณนี้เราเลยเลี่ยงที่จะพูดคุยกับพวกท่าน มาเข้าประเด็นกันเลยนั่นคือ เวลาเราร้องไห้หรือดิ่ง เราจะมีอาการขาดสติ ถ้าอยู่ข้างนอกบ้านก็จะปาข้าวของ เกิดอาการก้าวร้าว แต่เราไม่ได้อยากจะทำเลย รึอยู่ในบ้านก็จะดิ้นสลับตัวไปมาเราไม่แน่ใจว่าทำไปทำไม แต่เราขาดสติบ่อยมาก เหมือนหายใจไม่ออก มันเจ็บอยู่ในใจ เวลาคนอื่นมีปัญญารึว่าเศร้าเสียใจ รึว่า เจอเรื่องแย่ๆก็จะมีเราอยู่ข้างๆคอยปลอบ คอยฮีล แต่ทำไมตอนที่เราต้องการพวกเขามากที่สุดเขากับหายไปละ จนบางครั้งก็คิดเหมือนกันว่าถ้าเราตายไปมันคงจะดีขึ้นมั้ย