คือเรื่องมีอยู่ว่าเรากับเพื่อนสนิทกันมาประมาณ 10 กว่าปีได้ ซึ่งเราผ่านเรื่องราวกันมาก็เยอะมากๆ ทุก สุข ทุกเรื่องราวตั้งแต่เรียน 
เราคอยซัพพอทกันมาตลอด ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน ก็จะเป็นฟิวแบบ พูดจาหยาบคายมาตลอด แต่ไม่ได้จริงจังอะไร คือเรารู้กันอยู่แล้วว่า อันไหนจริงจังอันไหนเล่น ไม่เคยทะเลาะอะไรกันแรงเลยมีแค่ นอยๆ ใส่กัน

พอถึงช่วงเวลาเข้าสู่วัยทำงาน เราเองก็ยังเป็นเหมือนเดิม เรื่องราวที่จะคุยกับก็จะมีเรื่อง งาน เที่ยว สาระไม่ค่อยมี แบบนี้ คำพูดจามีหยาบบ้าง เพราะโตขึ้น 
มีสติกันมากขึ้น 

เข้าเรื่องเลยแล้วกัน 

คือเพื่อนเราอยากจะเลิกดื่มเบียร์ เลิกเที่ยวกลางคืน (ปกติพวกเราจะสังสรรค์นานๆครั้ง) 
เราด้วยความเป็นเพื่อนนะ ก็แบบ แหนะ จริงอะ ให้มันจริง จะได้สักหี่วันกันเชียว ปกติก็จะแซวกันประมานนี้อยู่แล้ว 
ซึ่งไปเที่ยวล่าสุดต่างจังหวัด เราเที่ยว แล้วเราก็ซื้อเบียร์มากิน วแต่เราก็กินคนเดียว ไม่ได้พยายามจะให้เพื่อนกินด้วยเลย ไม่วางใกล้ๆ หรือไม่ทำอะไรที่จะให้สติแตก เรากินแค่ 2 ขวดเอง แล้วก็เลิกแยกย้าย เพราะนานๆเราจะดื่ม แค่นั้นเอง 

จนเพื่อนไปเที่ยวล่าสุด เราเห็นเพื่อนลงสตรี่ ไปเที่ยวเห็นถือ กระป๋องเบียร์ เราเลยแคป แล้วพิมพ์ไปว่า จร้าาาา  ทีฉันชวนหล่ะไม่กิน 
นางพิมพ์กลับมาคือแรงมาก ฉันตกใจมาก ประมาณว่า ถ้าไม่ให้กำลังใจ ไม่ซับพอท ก็ไม่ต้องเจือกนะคะเพื่อน ถ้าไม่สนับสนุนก็ไม่ต้องพูด 
คืองงมาก แล้วเรานอย แบบนอยจนร้องไห้เลย เราเลยยกเลิกข้อความที่เราส่งทั้งหมด เราก็โอเค เพื่อนไม่โอเคกับสิ่งที่เราทำ 
แต่ทำไมกับคนอื่นถึงทำได้ กับฉันที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอ เธอกับไม่รู้ในสิ่งที่ฉันจะสื่อเลยหรอ ฉันคอยซับพอทเธอมาตลอดเลยนะ 
ทำไมถึงแคร์คนอื่นมากกว่าฉัน 

ที่พิมพ์ทั้งหมดแค่อยากระบายเฉยๆค่ะ เลยเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก 
ตอนนี้เสียใจ และ นอยจังเลยค่ะ ทำงานไม่นู้เรื่องเลย นอยมากๆ 

" เธอเข้าใจคนอื่น แต่เธอไม่เข้าใจฉัน