คือเรามีเพื่อนคนหนึ่งเขาก็เป็นคนในกลุ่มเดียวกัน กลุ่มก็เป็นกลุ่มเล็กๆมีเพื่อนกันแค่4คน ซึ่งก็รู้จักกันไม่ถึงปีสักคน ตอนเริ่มรู้จักช่วงแรกๆเขาก็เป็นคนที่นิสัยดีคนหนึ่ง แต่พอเริ่มได้รู้จักนานไปก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่ มันไม่เหมือนตอนแรกเลย เขาเป็นคนที่ยึดตัวเองเป็นหลักเสมอ เวลาทำงานร่วมกับคนอื่นเขาก็จะแต่งตั้งตัวเองเป็นผู้นำเสมอ ก็จะคอยสั่งให้คนนั้นทำยังงั้นอย่างงี้ ถ้าเรารู้สึกว่าบางครั้งมันเป็นงานที่ยุ่งยากหรือว่าทำไปก็เปลืองแรงเพื่อนเปล่าๆเราก็จะตั้งคำถามกับเขา ซึ่งเขาก็คงไม่ฟังเราอยู่ดีก็แล้วให้เพื่อนทำแบบที่เขาต้องการ ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจเพื่อนอีกนั้นแหละว่าเราจำเป็นที่จะต้องยอมทำขนาดนี้เลยหรอ เราก็ควรจะออกความคิดเห็น และคนอื่นก็ควรจะรับฟังเราบ้างไหม ถ้ามีข้อผิดพลาดเขาก็จะเหวี่ยงไม่พอใจหรืออาจจะไม่ถึงขั้นเหวี่ยงแต่ก็ทำให้รับรู้ว่าเขาไม่พอใจ แต่ถ้าเขาทำผิดกลับไม่มีใครว่าเขาเลยสักคน เวลาอยู่ร่วมกันกับเพื่อนเขาก็จะทำตัวให้อยู่เหนือเพื่อนเสมอทั้งคำพูดทั้งการกระทำพยายามทำให้เพื่อนด้อยกว่าตัวเองตลอด หรือในสถานการณ์ที่เขาแพ้หรือไม่ชอบกินอะไรเขาก็ไม่ให้เพื่อนกินอันนั้นเสมอ ซึ่งดูเหมือนเพื่อนในกลุ่มคนอื่นจะไม่คิดอะไร แต่เราอึดอัด เราเป็นคนที่คิดมากกับทั้งการกระทำและคำพูดที่คนอื่นกระทำต่อเราเสมอ เราเลยพยายามขีดเส้นกั้นเขา ซึ่งตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกันเหมือนช่วงๆแรกที่รู้จักแต่ก็ยังอยู่กลุ่มเดียวกัน เขาก็คงจะรู้ว่าเราไม่ใช่คนที่เขาจะมาทำพฤติกรรมของตัวเองใส่เราได้แต่เราก็ไม่ได้บอกว่าตัวเองนิสัยดีนะแต่เราก็พยายามที่จะทำตัวให้อยู่ร่วมกับคนอื่นได้แล้วคนอื่นเขาสบายใจ ซึ่งในเรื่องแบบนี้เราก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ควบคุมไม่ได้ รู้ว่าต้องจัดการตัวเอง แต่มันก็แอบอดคิดไม่ได้ว่า เออ เราแค่น่าจะรู้จักกันก็น่าจะพอเนอะ ตอนนี้ก็เลยพยายามหาเพื่อนใหม่ๆ แต่เพื่อนในกลุ่มคนอื่นก็ยังดีต่อกันเสมอ แต่บางความรู้สึกมันโคตรอึดอัดเลยยย