สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ขอเป็นการแลกเปลี่ยนความคิดการสนทนานะคะ รบกวนงดมีการด่าหรือหยาบคายใดๆเลยนะคะ
 
ขออนุญาตเล่าถึงในมุมของจขกทที่ยังถือเป็นวัยรุ่นและยังเป็นเด็กๆสำหรับหลายคนนะคะ ในจุดนี้อาจจะมีบางเหตุการณ์ที่ทำให้หลายๆท่านไม่พอใจ หรืออาจจะอยากต่อว่าบ้างนะคะ เพราะยังเป็นมุมเดียวของเด็กคนนึงเท่านั้นเองค่ะ^^ 
 
เมื่อไม่กี่วันก่อนได้มีการเปิดใจกับเพื่อนสนิทที่ถูกเลี้ยงดูแบบอยู่ในกรอบมาตลอดเหมือนกันมาค่ะ เกี่ยวกับประเด็นการมีเซ็กส์โดยที่ยังเป็นวัยรุ่นอยู่และทางบ้านค่อนข้างที่จะconservativeมีแนวคิดที่ยังอยากให้ลูกรักนวลสงวนตัวไว้ให้ได้นานที่สุดค่ะ (ตรงนี้เราเข้าใจในความเป็นห่วงว่าไม่อยากให้พลาดนะคะ)
ขออธิบายเพิ่มเติมตรงกรอบในการเลี้ยงดูนะคะ คือ ต้องเป็นเด็กที่เรียบร้อยผลการเรียนดีค่ะ และถ้าให้ดีที่สุดคือการห้ามมีแฟนเลยตลอดที่ยังเรียนอยู่ค่ะ 
เราทั้งเพื่อนถูกเลี้ยงมาในทำนองนี้และปฏิบัติตามนี้มาตลอดค่ะ (เรื่องแฟนเราก็เคยมีค่ะ เราบอกทางบ้านแต่ทางบ้านก็ไม่ชอบใจเท่าไหร่)
 
จุดประเด็นที่คุยกันคือ เราทั้ง2คนเปิดใจว่าเพิ่งเริ่มมีเพศสัมพันธ์หลังจากเข้ามหาลัย  (ทุกอย่างเกิดขึ้นโดยมีการตกลงกันกับแฟนแล้วค่ะ ว่าจะต้องป้องกันทุกครั้ง ซึ่งตอนนี้เราเองก็ทานยาคุมไปด้วยเหมือนกันและแฟนต้องสวมถุงยางทุกครั้งเช่นกัน) โดยเพื่อนเราเล่าว่าเธอได้ตัดสินใจที่จะบอกให้แม่รับรู้ค่ะ เพราะไม่อยากเก็บไว้โดยลึกๆมีความรู้สึกผิดมาก (ตรงส่วนนี้เราเองก็นับถือใจเธอเช่นกันค่ะเพราะเราเองยังไม่กล้าบอกเลย) เธอเล่าว่าแม่เสียใจและร้องไห้ เธอจึงรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก เรามีความรู้สึกว่าวันหนึ่งเราอาจจะได้บอกพวกท่านตรงๆเหมือนกันว่าเราผ่านการมีเพศสัมพันธ์มาแล้ว
 
 
เพิ่มเติมเกี่ยวกับแนวคิดทางบ้านเรานะคะ : คุณแม่จะค่อนข้างยอมรับไม่ได้ค่ะในการมีเพศสัมพันธ์ ท่านเคยบอกเราว่า ผญที่เสียไปแล้วเป็นคนไม่มีค่า ผชบางคนจะยอมรับไม่ได้ รวมถึงท่านไม่เคยสอนเราให้ป้องกันสักครั้งค่ะ เพราะสอนว่าห้ามมีตั้งแต่แรกแทน และคุณแม่มีพสพหลังแต่งงานค่ะ คุณยายเองก็สอนแบบโบราณมาอย่างเข้มงวดด้วยคำด่าทอ ว่าต้องห้ามมีอย่างเดียว
เราเคยมีแฟนตอนมัธยมคุณแม่ก็ไม่ค่อยยอมรับเท่าไหร่ค่ะ ช่วงนั้นคุณแม่ด่าและย่ำยีเราทุกวันรวมถึงตรวจค้นมือถือ/คอมพิวเตอร์ของเรา+ขู่ว่าจะส่งเราไปเรียนโรงเรียนประจำ แต่คุณพ่อ+คุณครูประจำชั้นเราพยายามพูดให้เข้าใจเรามากขึ้น แต่ลึกๆพ่อเราก็ไม่ค่อยยอมรับเช่นเดียวกันค่ะ
 
ส่วนคุณพ่อ (จริงๆแต่ก่อนก็ผ่านมาหลายคนค่ะ) ออกแนวว่าไม่อยากให้มีพสพ เหมือนแม่เช่นกันค่ะ ไม่เคยสอนป้องกันเช่นเดียวกัน
ตรงนี้พวกท่านจะตอบเลี่ยงๆเสมอว่า "โรงเรียนสอนมาแล้ว" และเน้นย้ำว่าห้ามมีพสพแทน
 
มีครั้งหนึ่งเราเคยลองเปิดใจคุยกับแม่เรื่องการป้องกันเพราะแม่จุดประเด็นเรื่องเพศขึ้นมา เราบอกเขาว่าอยากลองไปฝังยาคุมจะได้มั้ย ฝังฟรี
แม่เราก็พูดค้านๆว่า จะทำไปทำไม จะไปมีอะไรกับใคร เป็นทำนองนี้แทนค่ะเพราะเขาคิดว่าการที่เราใช้อุปกรณ์คุมกำเนิดก็แปลว่าเราจะไปมีเพศสัมพันธ์อย่างเดียวทั้งที่จริงๆแล้วในส่วนของจขกท.มองว่า การที่เราป้องกันตัวเราไว้ก่อนไม่เคยเสียหายอะไรค่ะ การที่เราไม่คิดจะป้องกันมากกว่าจะทำให้เกิดผลเสีย
 
อยากทราบว่าในมุมมองของผปค.รับได้มากน้อยแค่ไหน + มีความคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ เช่น ส่งเสริมให้ป้องกันหรือพยายามกีดกันลูกให้ออกห่างแฟนมากที่สุดคะ  หรือว่าจะปรับความเข้าใจในตัวลูกแทนคะ 
 
อยากให้เรื่องนี้ได้แลกเปลี่ยนกันด้วยความสุภาพค่ะ 

ขออนุญาตEdit เพิ่มเติม ชี้แจงเกี่ยวกับประวัติกระทู้เก่าๆนะคะ
จากกระทู้เก่าๆ เรามีความกังวลท้องจริงค่ะ ด้วยความไม่มีประสบการณ์และไม่มีที่ให้ปรึกษานะคะ แต่จริงๆเราป้องกันถูกต้องแล้วแต่แค่กังวลไปเองเท่านั้นเองค่ะ (ประกอบกับนิสัยส่วนตัวเป็นคนขี้กังวลด้วยค่ะ) ซึ่งหลังจากผ่านช่วงการมีประสบการณ์ทางเพศแล้วเราไม่ได้มีความกังวลสุดโต่งแบบกระทู้ก่อนหน้าแล้วนะคะ
รวมถึงได้ไปพบคุณหมอสูติมาด้วยค่ะและได้ตรวจภายในด้วยเลย คุณหมอก็มีการแนะนำอย่างดีและชื่นชมที่เราเก็บข้อมูลครบถ้วนค่ะ (เราจดทุกครั้งค่ะ ว่าปจดล่าสุดเมื่อไหร่ ระยะรอบเดือนกี่วัน พสพวันไหน บันทึกย้อนหลังข้อมูลหลายอย่างเราจดเป็นปีๆเลยค่ะ)
เรื่องการใช้ยาคุม เราก็ปรึกษาเภสัชอย่างดีค่ะไม่ได้เดิมดุ่มไปซื้อมั่วๆเลย เภสัชเองก็ใจดีมากให้ความรู้เกี่ยวกับยาคุมดีค่ะ+สอนการใช้ที่ถูกต้องให้ด้วยเช่นกัน