อยากขอคำแนะนำดี ๆ เพื่อแก้ปัญหาอีรุงตุงนังในครอบครัวครับ

ก่อนอื่นขอเริ่มที่การบรรยายลักษณะบ้านนะครับ บ้านผมเป็นทาวน์เฮาส์ 2ชั้น หน้ากว้างประมาณ 5เมตร มีพื้นที่หน้าบ้านแค่พอจอดรถได้ 1คัน หรือเบียด ๆ 2คัน
มีผม แม่ผม ภรรยา+ลูกในท้อง ลูกสาววัยอนุบาล และพี่สาวผม

ช่วงต้นปีที่ผ่านมา(65) แม่ผมเกิดหลงรักบอนสีเข้าอย่างจัง แรก ๆ แกพูดให้ได้ยินผมก็ทำไม่สนใจเพราะพอเดาออกว่าจะเกิดปัญหาตามมา จนแกให้พี่ชาย(อยู่คนละบ้าน)พาไปซื้อมาเพาะพันธุ์ (หมดไปเกือบ 2หมื่น กลับมาบ้านผมเห็นแล้วตกใจเลย ได้ความว่าจะเพาะขาย โดยพี่ชายจะทำพื้นที่หลังบ้านพ่อตาเค้าไว้ให้ปลูกด้วย (คิดในใจ...ซวยละ) ผ่านไป 1-2สัปดาห์ ลงทุนเพิ่มอีกหมื่นกว่าบาท

ปัจจุบันสภาพหน้าบ้านผม (ลามไปบ้านฝั่งตรงข้ามที่เจ้าของปล่อยทิ้งไว้) เต็มไปด้วยต้นไม้ กระถาง เศษใบไม้เป็นกระสอบ ๆ ที่เอามาทำปุ๋ย จนแทบไม่มีทางเดิน บางวันผมตอนเอาน้ำฉีดรถมอเตอร์ไซค์แล้วเช็ดก่อนเพื่อไปส่งลูกที่โรงเรียน เพราะรถเลอะ มีกลิ่นน้ำปุ๋ย(เคยถาม แกบอกว่าเป็นน้ำซาวข้าวและกะปิ)ที่กระเด็นถูก ฝูงยุงเต็มหน้าบ้าน และเข้าบ้านเยอะมากจนลูกแขนขาลายไปหมด เพราะแกเอากระบะใส่น้ำปุ๋ยเลี้ยงบอนไว้ เมื่อก่อนเคยช่วยดูลูกให้บ้าง กวาดบ้านบ่อย ๆ เช้า ๆ หาข้าวให้ลูกผมกินบ้าง เดี๋ยวนี้แทบไม่ทำอะไรเลย ภาพที่เห็นซ้ำ ๆ ทุกวันก่อนออกไปทำงาน หรือเวลากลับบ่านมา(ถ้าลูกไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะป่วย หรือปิดเทอม)คือ ลูกผมเล่นโทรศัพท์ในบ้านมืด ๆ แกปลูกต้นไม้นอกบ้าน หรือลูกผมเล่นคนเดียว แกดูyoutubeที่เค้าปลูก/ขายบอนสี บางที 9-10โมง ลูกผมยังไม่ได้กินข่าว กินแต่ขนมในตู้เย็น จนกลายเป็นเด็กที่ไม่ค่อยยอมกินข้าวเช้า

ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไงเลยครับ เพราะเวลาพูดหรือบอกอะไรแกจะน้อยใจ ประชดประชัน ทะเลาะกับผมบ่อย ๆ  อีกหน่อยคนเล็กคลอดผมจะฝากแกเลี้ยงก็ไม่วางใจ จะจ้างคนเลี้ยงก็พอเดาได้ว่าต้องมีคิดเล็กคิดน้อยแน่ว่าทำไมต้องไปเสียเงิน ทำไมไม่ให้แกดู

ถ้าใครพอมีวิธีแนะนำ รบกวนด้วยนะครับ เผื่อผมจะได้นำไปปรับใช้