สมองมีเท่านี้แต่ปากเก่งเหลือเกิน ว่าแม่ตามโลกไม่ทัน ตัวเองนั่นแหละตามทันมั้ยโลกน่ะ กินยาคุมฉุกเฉิน แต่มั่นใจเหลือเกินว่าฉันป้องกัน ไม่รู้ด้วยซ้ำยาคุมที่กินน่ะป้องกันได้แค่ไหน ไม่ติดโรคก็บุญเท่าไหร่ วันไหนเป็นเอดส์ ท้องป่องไม่มีพ่อ ใครรับผิดชอบเหรอ ไอ้คนที่เสียบเธอมันจะรับผิดชอบมั้ย ไม่พ้นแม่หรอกต้องมาคอยเช็คขี้เช็ดเยี่ยว เงินยังต้องแบมือขอ แต่ปากเก่งเหลือเกิน ว่าแม่ตัวเองตามโลกไม่ทัน โลกโง่ๆแบบที่ตัวเองอยู่น่ะ ผู้ใหญ่เค้าเห็นมานักต่อนักแล้ว ที่แม่ร้องไห้เพราะไม่คิดว่า ไอ้ที่เห็นโง่ๆ ท้องไม่มีพ่อ ติดเอดส์ กันเต็มไปหมด จะมาเกิดกับลูกตัวเองไง

โง่แล้วอวดฉลาดนี่มันเป็น stereotype ของเด็กรุ่นนี้ใช่มั้ย

จขกท.ไม่ได้ผิดที่ไปมีเพศสัมพันธ์กับแฟน
แต่ผิดที่ไม่พยายามเข้าใจมุมมองของแม่เลย

คำว่า"เข้าใจ" ไม่ได้แปลว่าคุณต้องรู้สึกผิด หรือต้องรักษาพรหมจรรย์ตามที่แม่บอก
แต่พยายามมองในมุมของแม่ ว่าทำไมแม่ถึงห่วง

1. ทางกายภาพ ก็กลัวลูกท้อง กลัวติดโรค
แม่ไม่ได้ไปอยู่ตรงนั้น จะทราบได้อย่างไรว่าพวกคุณป้องกันดีแค่ไหน
หรือต่อให้มั่นใจว่าป้องกันดีแล้ว มันก็ยังท้องได้
ถ้าลูกท้องไม่พร้อมจริง ๆ ถึงมันมีวิธีจัดการได้ แต่ชีวิตลูกจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
โรคบางอย่างถุงยางก็ป้องกันไม่ได้ เช่น เริม

2. ทางสังคม/จิตใจ ก็กลัวลูกจะติดแฟนจนไม่สนใจเรียน กลัวคนจะมองลูกไม่ดี
กลัวว่าถ้าผู้ชายเลว เช่น แอบถ่ายคลิป เอาไปเม้า เจตนาหลอกฟันแล้วทิ้ง ลูกจะเสียใจเสียหายมั้ย

ทั้งหมดนี้ถ้าคุณเข้าใจแม่บ้าง ก็ต้องคุยกับแม่ดี ๆ แม่กังวลตรงไหนก็อธิบาย
ไม่ใช่เชิดหน้าไม่ยี่หระ ชั้นไม่ผิด นี่ร่างกายชั้น ชั้นโตแล้ว

ถ้าท้องขึ้นมาใครรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดครับ
ทำหมัน ใส่ถุงยาง กินยาคุม ไม่มีวิธีไหนป้องกันได้ 100%
มีเพศสัมพันธ์ไม่ผิดครับ ถ้ารับผิดชอบชีวิตตัวเองได้

ตอนมีเพศสัมพันธ์กันฉันโตแล้ว ร่างกายฉัน ฉันมีสิทธิ์ ท้องขึ้นมาไม่มีเงิน ผู้ชายปล่อยเบลอไม่มาขอ ไม่รับผิดชอบ เสียใจร้องไห้ฟ้องแม่