เรากับสามีอยู่กินมาเข้าปีที่19แล้วอยู่กันมาไม่เคยมีปัหาอะไรเลย ใช่ชิวิตคู่มาดีตลอด มีลูกด้วยกัน2คนพอวันหนึ่งเราเกิดสร้างปัหาขึ้นมาเป็นเรื่องเงินๆๆทองสร้างหนี้ จนเรื่องมันแตก สามีรู้เข้าเค้าโมโหด่าว่าเราแต่ช่วยใช่หนี้จนหมด จนมาเข้า2ปีหลังมานี้ แฟนเราไปทำงานที่เดียวกับแม่เค้าได้ไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานอายุ 49-50 ประมาณนี้ แถมเค้ามีครอบครัวอยู่แล้วด้วย ส่วนสามีเราเค้าอายุ 41 ส่วนเราอายุ 35 
เค้าแอบคุยไลน์ แบบ บอกรัก คิดถึง เราจำได้ เค้าบอกว่าคุยแต่พี่น้อง ไม่มีไรเลย ส่วนแม่เค้าบอกว่าไม่รู้เรื่อง เราก็ปล่อยผ่านไปไม่คิดไร คิดว่าเราเคยทำผิดผลาดเค้ายังให้โอกาสเรา แต่พอนานไปเราจำได้ว่าเค้าไม่ได้แค่คุยไลน์แล้ว แต่แอบโทรคุยเวลาเค้าไปต่างจังหวัด ตลอด บางที่มาบ้านโดยที่เราไม่อยู่ 
อย่าแปลกใจว่าเรารู้ได้ไง เพราะลูกบอกละเล่าให้ฟัง บางวันแม่สามีโทรให้มาเอาไรไปกิน ที่เราส่งสัยว่าแม่ผัวเรารู้เห็นเป็นใจเพราะมีวันหนึ่ง เราทำกะเพาะปลากินแต่พอดีมีงานเข้าเราเลยไปทำงาน พอทำงานเสร็จเรากลับมาเราเห็นแม่ผัวทำตัวลับๆๆเดินออกไปแต่หน้าบ้านเดินเหมือนรอใครสักคน ส่วนสามีเราเดินไปเดินมา ดูแปลกๆๆๆ เราแปลกใจเลยนั่งรอดู สรุปเค้าเรียกผู้หญิงคนนี้มาที่บ้าน 

ที่เราเสียใจคือ ไม่ได้เสียใจที่รู้ว่าเค้ารู้กันแต่เราเสียใจที่ไม่ปล่อยเราออกไปสักที่ จะเก็บเราใว้ทำมั้ยจริงๆๆๆเราเป็นคนไม่มีพี่น้องไม่มีพ่อแม่ ไม่มีญาติที่ไหนเลย คือเอาง่ายๆๆๆก็คือตัวคนเดียว ถ้าไม่นับเรื่องลูก เราไม่มีใครเลย เราเสียใจตลอดว่าทำมั้ยพ่อกับแม่ต้องรีบจากเราไปเร็วขนานนี้ เราเหมือนคนว่างปล่าวไม่รู้ไปทางไหน เราเสียใจ ทำมั้ยต้องใช่คำว่าทนเพาะลูกด้วย เราอยากออกไปใช้ชีวตคนเดียว เราต้องทำไงดี ใช่บางคนบอกว่า แค่เดินออกมา แค่นั้น แต่แม้มีอะไรมากมาย ในเวลาที่อยู่ด้วยกัน 

ใจหนึ่งคิดว่าอยู่แม้แบบนี้ ไม่เสียค่าบ้านค่าเช่า 
อีกใจ แม้เสียความรู้สึกว่ะ