ปกติอเมริกากับอียูจะได้รับความเกรงอกเกรงใจจากทั่วโลก   ประเทศต่างๆทั่วโลกต้องดำเนินนโยบายตามที่อเมริกาสั่งและชี้นำ    แต่ แต่ แต่   แต่ทำไมครั้งนี้อเมริกาบีบบังคับให้ประเทศต่างๆแซงชั่นรัสเซีย   แต่ประเทศส่วนใหญ่ในโลกไม่ยอมฟังคำสั่งอเมริกาอีกต่อไปครับ  ไบเดนก็พึ่งประกาศอย่างบ้าคลั่งว่าใครซื้อน้ำมันรัสเซียอเมริกาจะลงโทษ หรือประเทศต่างๆปลดแอกตัวเองกันหมดแล้ว  หรืออำนาจอเมริกาเสื่อมถอยแล้ว   หรือเค้าเห็นกันแล้วว่าอเมริกากำลังจะล่มสลาย????



ที่มาของข่าวครับ
https://www.rt.com/russia/562689-us-ukraine-russia-struggle/?fbclid=IwAR11JBZD-xAnwafKE9N2Lxl2Vh-NzTaUSr0h0Wtvrrh7sqqGdhbGEmMY3Ow

ความพยายามของสหรัฐฯ ในการบังคับประชาคมโลกให้สนับสนุนจุดยืนของตนในยูเครนล้มเหลว

โลกส่วนใหญ่ไม่สนใจที่จะถูกดูดเข้าสู่การต่อสู้ระหว่างรัสเซียและตะวันตก

เคยไปที่นั่นทำอย่างนั้น นี่ไม่ใช่สงครามเย็น และรัสเซียไม่ใช่สหภาพโซเวียต สัญญาณหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันไม่ใช่การแบ่งแยกโลกออกเป็นค่ายตรงข้าม แต่เป็นการปรับสภาพการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากความขัดแย้งทางอำนาจครั้งใหญ่
นี่อาจเป็นสัญญาณว่าในอนาคตเราจะไม่เห็นการฟื้นฟูระเบียบระหว่างประเทศสองขั้วซึ่งมีอยู่ตั้งแต่ปี 2488 ถึง 2533
จุดยืนของโลกส่วนใหญ่เกี่ยวกับความขัดแย้งระหว่างรัสเซียและตะวันตกแสดงให้เห็นว่าขณะนี้มนุษยชาติมีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันและสามารถปรับตัวได้ แม้กระทั่งกับความท้าทายสำคัญๆ ที่อาจไม่เคยคาดคิดมาก่อนในระยะเวลาอันสั้น มันปฏิเสธความคิดที่ว่าความเป็นศูนย์กลางของอเมริกาในกิจการโลกยังคงทำให้ปัญหาใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับวอชิงตันเป็นประเด็นที่สำคัญที่สุดในโลกและสามารถทำให้เกิดความแตกแยกทั่วโลก
   
 คงไม่ประมาทหากจะทึกทักเอาเองว่าการปฏิเสธประเทศส่วนใหญ่ในโลก ซึ่งคิดเป็น 85% ของประชากรโลก ให้เข้าร่วมสงครามเศรษฐกิจกับรัสเซียของตะวันตกหมายถึงการสนับสนุนพฤติกรรมของมอสโก หกเดือนหลังจากเริ่มปฏิบัติการทางทหารในยูเครน พลวัตของทัศนคติระหว่างประเทศที่มีต่อความขัดแย้งทางการเมืองและการทหาร และผู้เข้าร่วมแสดงให้เห็นว่าประเทศส่วนใหญ่กระตือรือร้นที่จะแยกตัวออกจากกัน
ข้อยกเว้นที่นี่คือจีน ซึ่งมีนโยบายสนับสนุนรัสเซียมากขึ้น และเนื่องจากปัญหาของตนเองกับสหรัฐฯ ที่ทวีความรุนแรงขึ้น จีนยังคงแสดงให้เห็นถึงความไว้เนื้อเชื่อใจซึ่งกันและกันอย่างลึกซึ้งระหว่างมอสโกวและปักกิ่ง  อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์นี้ได้มาจากการพัฒนาของทั้งสองประเทศในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา และการบรรจบกันของแนวทางการแก้ไขปัญหาระบบหลัก ๆ ของพวกเขา นั่นคือ ไม่ได้เชื่อมโยงกับวิกฤตการณ์ที่เกิดขึ้นในยุโรป 

แน่นอนว่ายังเร็วเกินไปที่จะบอกว่าระเบียบระหว่างประเทศจะเป็นอย่างไรในอนาคต หลังจากที่ตะวันตกถูกบังคับให้ยอมรับความพ่ายแพ้ครั้งประวัติศาสตร์ในการต่อสู้เพื่อรักษาอำนาจเหนือโลก มันจะค่อยๆ หล่อหลอมเป็นอำนาจชั้นนำ ซึ่งมักจะกำหนดขีดจำกัดของความสามารถด้านอำนาจและขีดจำกัดของสิ่งที่อนุญาตในลักษณะที่อันตรายอย่างยิ่ง  กระบวนการนี้ เมื่อพิจารณาจากความไร้เหตุผลของสงครามทั่วไปครั้งใหญ่และขนาดของปัญหาที่มีมาช้านาน มีแนวโน้มว่าจะยืดเยื้อกว่าตอนก่อนๆ ของการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในระเบียบระหว่างประเทศ ตอนนี้เรากำลังเป็นสักขีพยานในขั้นตอนแรกของการปรับเปลี่ยนทางการเมืองทั่วโลกที่ยั่งยืน อันที่จริงเรากำลังพูดถึงการสิ้นสุดของช่วงเวลาที่กินเวลาหลายร้อยปี  แต่ถึงแม้จะอยู่ในขั้นนี้ เราก็สามารถเห็นสัญญาณบางอย่างของพฤติกรรมของอำนาจที่จะเป็นปัจจัยที่เป็นระบบในการพัฒนาการเมืองระหว่างประเทศ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่สัญญาณอย่างหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นไม่ใช่การแบ่งโลกออกเป็นค่ายตรงข้าม แต่ส่วนใหญ่แล้วคือการปรับสภาพการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากความขัดแย้ง
นี่อาจเป็นสัญญาณว่าเราไม่ได้เสี่ยงต่อการฟื้นฟูระบบสองขั้วที่แสดงถึงระเบียบระหว่างประเทศของยุคสงครามเย็น และเราสามารถโต้แย้งเพิ่มเติมได้ว่ากฎเกณฑ์และบรรทัดฐานของพฤติกรรมในเวลานั้นสามารถใช้เป็นบทเรียนสำหรับนโยบายต่างประเทศของเราในยุคสมัยใหม่เท่านั้น