เราเป็นคนนึงที่ไม่ว่าเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่มีคำว่า"เลิก"หลุดมาจากปากของเรา เหตุผลของเราคือเรารักเค้ามากและยังอยากมีเค้าอยู่ในชีวิต แต่ทำไมเราถึงกลับเป็นคนที่โดนบอกเลิกเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหตุผลมันคืออะไรหรอคะ? ทุกครั้งที่เค้าถามเราว่า "เลิกไหม?" เราก็ตอบไปทันทีว่า "ไม่" "ถ้าอยากเลิกมากก็ไปมีมือที่3 เดี๋ยวเลิกให้" เราคิดแบบนี้จริงๆค่ะ เพราะเรารับไม่ได้กับเรื่องนี้ ถ้ามีเราตัด ณ วินาทีนั้นแน่นอน แต่เค้าไม่เคยมี เค้าก็มีข้อดีของเค้า เราเอามาหักล้างกับข้อเสียเค้าตลอด เค้าบอกว่าเค้าไม่จำเป็นต้องมีแฟน เค้าอยู่กับพ่อแม่ก็มีความสุขดี ถ้าแม่เค้ารู้ว่าคบกับเราแล้วปวดหัวแบบนี้ แม่เค้าก็คงบอกให้เลิกกับเรา ค่ะ เราฟังประโยคแบบนี้บ่อยแล้ว เราเผลอดีใจว่าเราก็คบกันไปด้วยดี 3ปีจะครึ่งแล้ว คงไม่ต้องได้ยินคำพูดแบบนี้แล้ว แต่ทำไมเราถึงยังโดนคำนี้อยู่หรอคะ? เราแค่คิดว่าการที่เรางอแงบ้าง มันหักล้างกับความรักที่เราให้เค้าไม่ได้เลยหรอคะ หรือมันไม่ควรไปต่อแล้ว เพราะเรารู้สึกว่าถ้าเราพร้อมที่จะเลิกเค้าก็พร้อมที่จะไป มันแค่เรื่องเล็กน้อย ทำไมต้องบอกเลิกกันตลอดเลย เราไม่ควรรักคนนี้แล้วรึเปล่าคะ?