ตามหัวข้อเลยค่ะตลอดเวลาที่ผ่านมาแม่จะพูดตลอดเวลาเราขอเงินซื้อของใช้ที่มันจำเป็นแม่จะพูดตลอดเลยว่าเงินยิ่งไม่มีเหลือเงินแค่นี้ก็ยังจะมาบีบคั่นเอากับกูจนหมดเลยหรอซึ่งเราได้ยินแบลนี้บ่อยๆมันทำให้เราไม่กล้าแม้แต่จะซื้อของเลยค่ะไม่กล้าเลยเสาร์อาทิตย์เราแทบจะไม่ได้ขอตังซื้อพวกขนมหรืออะไรต่างๆด้วยซ้ำแต่พอเราพึ่งจะขอวันแรกเราก็โดนประจำเลยค่ะรู้สึกน้อยใจและเป็นปมตลอดเลยคือปัญหาอยู่ที่ครีมเราหมดค่ะซึ่งมันก็จำเป็นเพราะเราทาไปโรงเรียนหรือของใช้ในชีวิตประจำวันเราค่ะแม่ก็จะบ่นตลอดเลยว่าจะขอไปทำไมและมักจะเอาเราไปเปรียบเทียบว่าคนนั้นเขายังไม่ใช้คนนี้เขายังรู้จักประหยัดซึ่งเราประหยัดมากสุดแล้วเราพยายามมากไปโรงเรียนกลับบ้านมาไม่เคยขอเพิ่มเวลาอยากกินนั้นนี้เราไม่เคยขอและแม่ก็จะพูดเหมือนเราเป็นตัวใช้เงินฟุ่มเฟือยมากอย่างเช่นแกจะบ่นไปว่าน้ำยาปรับผ้านุ่มก็ใช้เยอะกว่าเพื่อนผงซักผ้าเหมือนกันยาสระผมก็จะหมดเพราะใช้เยอะกว่าเพื่อนเรารู้สึกน้อยใจมากเลยค่ะแม่ไม่เคยพูดในสิ่งที่เรารู้สึกดีสักครั้งเลยเวลาไม่พอใจอะไรจะมาลงมาบ่นกับเราตลอดบางครั้งก็คิดว่าอนาคตตัวเองจะเป็นยังไงแม่ไม่เคยสนับสนุนเราสักอย่างเลยค่ะตอนเราเริ่มเล่นกีฬาแกยังบอกเล่นพอเอาสนุกไม่จริงจังหาข้ออ้างไม่อยากมาทำงานบ้านมันทำให้เราเสียความรู้สึกมากมาตลอดทั้งๆที่เราเป็นคนไม่เล่นกีฬาและพึ่งจะมาเปิดใจเล่นแต่แม่มักจะใช้คำเปรียบเรากับคนอื่นคนอื่นเขายังไม่เห็นเล่นเหมือนทำไมอยากสาระแนไปเล่นบางครั้งเราก็แอบคิดถ้าเราไม่เกิดมาเป็นลูกแม่มันจะดีกว่าไหม