เราอยากรู้ว่าคู่รักหรือเป็นแฟนกันต้องเป็นแบบไหนหรอคะ ในแบบของเราโดยบอกก่อนว่าเราเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงนิดนึงแต่ไม่ถึงขั้นปิดกั้นค่ะ เรามีเพื่อนปกติเหมือนนักเรียนทั่วไป มีแฟนคนนึงแต่เขาเป็นซึมเศร้าแบบไม่ได้ไปหาหมอค่ะ เราเคยขอให้เขาไปเพราะเป็นห่วง แต่เขาไม่ยอมไปค่ะ เราไม่รู้เรื่องทางบ้านเขาเลยเพราะเขาไม่อยากเล่าให้ฟัง คือเรากับเขาอายุเท่ากันเรียนห้องเดียวกัน คบกันมาปีกว่าๆค่ะ เราเป็นพวกที่ไม่ชอบสกินชิพแบบต้องอยู่ด้วยกันตลอด ต้องตอบแชทหรือโทรทุกวัน หรือต้องคุยกันทุกวัน เพราะเราก็ทำงานช่วงหลังเลิกเรียนและก็เสาร์อาทิตย์ค่ะ หรือเกาะแขน จับตัว กัดหรืออะไรแบบนี้ บอกตรงๆคือไม่ชอบเลยค่ะ แต่ตอนคบกันเราก็มีให้เขาจับหรือเกาะบ้างค่ะไม่ได้ผลักไสตลอด แต่ก็ไม่บ่อยค่ะเพราะเราคิดว่าถึงเป็นแฟนแต่เราก็เป็นผญ.ค่ะ เราเคยบอกเขาหลายรอบมากเลยค่ะเรื่องนี้แต่เขาเหมือนจะฟังแต่ก็ไม่ฟังค่ะ เขาก็จะมาแบบจับตัวยึดแขนเราค่ะ วันนึงพูดคำว่า "ไม่" หรือ "ไม่เล่น" จนเปลืองเลยค่ะ แต่เขาก็ดูจะไม่ฟังแล้วประชดแรงค่ะ แบบหงุดหงิดแล้วเงียบหรือมองแรง แค่นั่งกับเพื่อนผช.ในห้องเขาก็โกรธค่ะ ปล.นั่งในกรณีนี้คือเราไปสอบใบขับขีกับรร.แล้วต้องนั่งรถบัสแต่ตอนขากลับที่นั่งเราเหลือที่เดียวคือตรงเพื่อนผช.ค่ะ พอเขารู้เรื่องนี้เขาโกรธเรามากตอนคุยกันเขาก็บอกประมาณว่า ทำไมเราต้องนั่ง กะจะให้เรายืนเลยค่ะ แล้วด้วยความที่เขาเป็นซึมเศร้าเขาชอบกรีดแขนตัวเองค่ะ เราเคยทะเลาะกับเขารอบนึงแล้วบอกไปว่า "ถ้ายังไม่เลิกทำร้ายตัวเองเพราะกุ งั้นแยกย้ายนะ กูไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ใครต้องมาเจ็บตัวเพราะกุ" ครั้งล่าสุดเราไม่ค่อยให้เขาจับหรืออยู่ด้วยบ่อยๆ เขาประชดด้วยการกรีดแขนแต่มีดมันเป็นมีดที่ไม่คมนะคะแต่กรีดแล้วเป็นรอย แล้วเขาก็บอกให้เราทำตามที่เราพูดค่ะ ที่ผ่านมาก็โดนประชดหรือโดนงอนหลายรอบเลยค่ะ ทุกครั้งเราง้อเขาแล้วก็ต่างคนต่างขอโทษทั้งเราทั้งเขาก็เหมือนว่าไม่ค่อยเข้าใจกัน แต่ครั้งนี้มันแรงมากจนบางครั้งเราก็คิดค่ะว่า เราเหมือนสิ่งของที่เขาคิดจะงอนก็งอนคิดจะโกรธก็โกรธเลยค่ะ เราไม่เคยห้ามที่เขาคุยกรือเล่นกับเพื่อนผญ.ในห้อง หรือแม้แต่โดนผญ.กระโดดกอดคอจากด้านหลังบ้าง รอเพื่อนผญ.ที่กลับบ้านทางเดียวกันกบังเลิดเรียนโดยไม่บอกเราบ้าง เวลาเล่นเกมเราไม่เคยไปกวนเขาเลยค่ะ เราเหใือนให้อิสระเขาทุกอย่าง แต่เขาไม่เข้าใจเราเลยค่ะ ผการทะเลาะครั้งนี้ไปถึงขั้นที่เขาบอกมาเลยว่า "เขาอยู่กับเราแล้วทรมานแต่เพราะมีเราที่คอยปลอบเขาและเขารักเรามากมีเราคนเดียวในชีวิต" เราจุกมากเลยค่ะ เลยคุยกันจนไม่ลงลอย ก่อนเขาจะให้เวลาเราคิดว่าจะคบต่อหรือจะเลิก วันต่อมาทั้งวันเราไม่คุยกับเขาเลยค่ะ ไม่อขากมองหน้าด้วย จนเขาที่เจอแบบนั้นเลยบอกเลิกเราไปเลยค่ะแล้วบอกว่า "จากการกระทำวันนี้ก็รู้คำตอบเราแล้ว" จริงๆเรากะจะคุยแล้วอยากคบต่อถ้าเขาปรับได้ แต่สุดท้ายก็เลิกกันค่ะ เขาบอกว่าเขาจะรอและยังรักเรา ยังอยากกลับมาคบกัน แต่เราที่หละงจากเขาบอกเลิก เราโหว่งๆมากค่ะ น้ำตามันไม่ไหลออกมาค่ะ แต่เรานั่งเงียบก้มหน้าอยู่แบบนั้นเป็นชม. สุดท้ายก็ซึมค่ะ ความรู้สึกมันเหมือนมันมีอะไรหายไปแต่ไม่อยากคว้ากลับมาค่ะ เรากลัวจะรู้สึกแบบนั้นอีก ในตอนนั้นเราไม่อยากได้รับความรักอะไรเลยค่ะ เราอยากอยู่เงียบๆ อยากให้เวลาตัวเองเรายังคงรู้สึกผิดที่เขาอยู่กับเราแล้วทรมานจึงไม่รั้งเขาไว้ เขาบอกว่ารักเรามาก แต่พอนึกถึงคำว่าอยู่กับเราแล้วทรมาน เราไม่อยากกลับไปเลยค่ะ คู่เราไม่เคยมีเรื่องมือที่สามเลยค่ะ แต่ที่ทะเลาะกันบ่อยเป็นเพราะพวกเราอาจจะไม่ค่อยปรับตัวเพราะคิดว่าอีกคนจะรับได้ แต่หลังจากเลิกกันเขาก็ยังทักมาหาเราค่ะแล้วมักจะพูดตัดท้อประมาณว่าเขาอยู่ไม่ได้เพราะไม่มีเรา เขาจิตตก เขาซึม อยู่ฝืนยิ้มอยู่ทุกวันแล้วบอกเราว่า เราทำตัวปกติได้ไง เขาอยากจะหายไปและเขาจะลบทุกอย่าง เรากลัวมากเลยค่ะว่าเขาจะคิดทำอะไรที่อันตราย มันเหมือนกับว่า เพราะเราเลิกกับเขาเขาเลยเป็นแบบนี้ เราทั้งกังวล รู้สึกผิด เป็นห่วง และบางครั้งถ้าย้อนเวลาไปได้เราจะไม่คุยหรือไม่น่าคุยกับเขาตอนนั้นเลยค่ะ เราบอกเพื่อยเขาว่าให้ช่วยดูแลเขา เพื่อนเขาเลยตอบกลับมาว่า "เพื่อนกูกูดูแลได้" มันเหมือนกับว่าทุกอย่างเป็นความผิดเราจนบางครั้งอยากหายไปเลยก็มีค่ะ มันทำให้เราไม่อยากมีแฟนและไม่อยากได้รับความรักอีกเลยค่ะ เราอจากรู้ว่าควรทำยังไงหรอคะ ตอนนี้เขาก็ยังทักตัดท้อมาหาเราอยู่ค่ะ มันไม่ได้ทำให้เราสงสารเขา แต่มันบั่นทอนจิตใจเราจนเราไม่อยากมองหรือไม่อยากเจอหน้าเขาเลยค่ะ ใครมีคำแนะนำช่วยได้ไหมคะ  ปล.ขออภัยในความยาวขอบทความ ปล.2ที่มาลงกระทู้นี้เราเพียงแค่อยากหาที่ระบายด้วยค่ะเพราะช่วงนี้สอบปลายภาค แล้วเหมือนโดนเพื่อนงอนหรือเมินโดยไม่มีเหตุผลด้วย ความสัมพันธ์ทุกอย่างมันดิ่งหมดเลยค่ะ เราเหนื่อยมากจริงๆค่ะ ใครพอแนะนำอะไรหรือมีความคิดเห็นยะงไงบอกได้เลยนะคะ