สวัสดีดีค่ะ เรามีเรื่องจะแชร์ประสบการณ์ที่คบกับแฟนมา เราพึ่งเคยมีแฟนครั้งแรก ตอนเรียนนั่งรถประจำคันเดียวกัน แฟนเรามีเพื่อนสนิทผญ.คนนึง ก่อนหน้าที่เราคบกัน เค้าสนิทกันมาจนตอนแรกคิดว่าเค้าเป็นแฟนกันแต่ไม่ใช่ พอถึงตอนที่เราคบกันช่วงแรก มีเรื่องต้องทะเลาะกัน เหตุการณ์บนรถคือ เราโกรธเค้ามากจำไม่ได้ว่าเรื่องอะไรเค้าตื้อเค้าง้อเราก็ไม่ยอมคุยด้วย จนมาถึงครึ่งทางเค้าเริ่มเงียบ พอเราหันไปเค้าก็ฟุบลงนอนตักเพื่อนผญ.ของเค้า บอกก่อนนะคะเรานั่งรถตู้ที่ข้างในเหมือนกันรถสองแถวที่มีที่นั่งยาวๆ ตอนนั้นครึ่งทางแล้วคนลงไปเยอะเหลือ4-5คน รวมถึงเราแฟนแล้วก็เพื่อนเค้า คนในรถก็มอง ตกใจเพราะเราเป็นแฟนเค้าแต่เค้ากับไปนอนตักผญ.คนอื่น เราพยายามหยิกแขนเรียกสติเค้าให้ลุกขึ้น ดึงแขน เค้าก็ปัดมือทิ้ง เพื่อนเค้าก็บอกให้เราดึงขึ้นทีแต่เคเาก็พูดเชิงหัวเราะอ่ะค่ะแต่ตอนนั้นเราเจื่อนมาก เราไม่รู้จะทำอะไรต่อ ยิ้มแห้งแล้วเขยิบห่างนิดหน่อยหันหลังแอบน้ำตาคลอ แอบหันกลับไปมองเค้าก็ไปลุกสักที จนใกล้ถึงที่ลงของเพื่อนเค้าคนนั้น เค้าก็ลุกขึ้น เราเงียบไม่ตอบอะไรเรากละบมาทะเลาะกันเรื้องใหญ่เลยค่ะ เค้าให้เหตุผลว่าโกรธที่เราไม่ตอบเค้า เค้าประชดเพราะโกรธ เราก็ถามนะคะว่าเคยนอนตักผญ.คนไหนมั้ยเค้าบอกไม่เลยค่ะ เราก็หงุดหงิดขนาดเราเค้ายังไม่เคยนอนด้วยซ้ำ เค้าไปนอนตักคนอื่นได้ยังไงเค้าก็สวนขึ้นมานะคะ "***ไม่ใช่คนอื่น ***เป็นเพื่อน" เราจุกอกไปไม่ถูก ไม่รู้จะพูดยังไง เราก็ได้แต่ตอบไปว่าคนอื่นที่ไม่ใช่แฟน หลังจากวันนั้นทุกครั้งที่เค้านอนตักเรา เราก็คิดถึงเรื่องนี้ตลอด มันไม่เคยหายไปความทรงจำของเรา เราอยากรู้ว่าเรื่องทั้งหมดนี่เราผิดใช่มั้ยคะ ที่โกรธเค้า ทำให้เค้าต้องประชดไปนอนตักผญ.คนอื่น ตอนนี้ก็คบกันจะ2ปีแล้วค่ะ วันนี้เราพูดมันขึ้นมาอีกครั้งเพราะยังเกิดคำถามในหัวว่าทำไมไม่เป็นเราที่เค้านอนตักเป็นคนแรก ทำไมดึงแขนแล้วไม่ลุก  ก็โมโหตัวเองอยู่ทุกครั้งที่คิดค่ะว่าไม่น่าไม่โกรธ ไม่น่าเล่นตัว ทุกคนคิดยังไงกับเรื่องราวนี้คะ