อยู่กันมา2ปีกว่า  แฟนเราไม่มีอะไรมาได้แค่เสื้อผ้ากระเป๋าใบเดียว  เขาเหมือนคนไม่เหลือใคร พ่อแม่ญาติพี่น้อง...สงสัยที่เขาไม่เหลือใครคงจะเป็นเพราะเขาเป็นคนเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ไม่กลัวใครพูดเสียงดัง  กับเราอยู่กันมา6เดือนแรกทะเลาะกันเขาตีเราเกือบตาย ตอนนั้นเรารักเขาเลยให้อภัย บวกกับเขาไม่ยอมเลิกเราก็รักใจอ่อน. คนเคยตีค่ะทะเลาะกันทีไรตีเราตลอดเราเริ่มไหมไหวหนีไปเขาก็มาตามขู่บ้างขอโอกาสบ้างเราก็กลับทั้งกลัวด้วยและสงสารด้วย. อาทิตย์ที่แล้วค่ะเรื่องคือเราไม่ไหวกับผู้ชายคนนี้แล้ว เราว่าเราต้องโดนเขาทำร้ายร่างกายอยู่แบบนี้คงไหมไหว วันนั่นเขาพาเพื่อนมานอนด้วยมากินเหล้าเราก็เลยโมโหกินแล้วไปทำงาน เขาเป็นคนกินแล้วไม่รู้จักพ่อมี่เงินเท่าไหร่กินหมดเราเลยว่าให้ทำไมทำแบบนี้ค่าห้องก็ยังไม่ได้จ่ายเงินก็ยิ่งไม่มีจ่ายเราว่าถ้ายังทำแบบนี้เราไม่ไหวแล้วนะเราเหนื่อยเราจะขอไปอยู่กับแม่เราพิมไปในไลน์. เขาเดินมาโยนกุญแจให้ เราเลยว่าให้ไปแล้วใช่ไหมเราถามดีๆเพราะให้ไปเราจะไป เขาก็ด่าเราหยาบคายมากๆเสียงดังจนข้างห้องทนไม่ไหวเขาออกกะมา เพื่อนเขามาห้ามยื่งห้ามเขายิ่งเสียงดังด่าเราสาระพัด พร้อมยักจะตีเราเพื่อนเขาเข้ามาห้ามเขาสงสารเรา มันไม่พอใจเพื่อนหาว่าเข้าข้างเราเพื่อนก็ดันตัวออกกลัวมันเข้ามาตีเรามันดันกันไปดันกันมาเพื่อนว่าถ้าจะตีเราให้มาตีเขาแทน มันเลยด่ากันกะเพื่อนมันตีเพื่อนมันค่ะแรงผู้ชายใส่ไม่ยั่งเพื่อนโดนเจ็บหนัก  แต่ก็มีเพื่อนรุ่นพี่ในห้ามปรับความเข้าใจกัน มันด่าเราว่าเป็นตัวปัญหาทำให้มันตีกับเพื่อน มันโทษเพื่อนมันว่ามาเข้าข้างเราทำไม  เพื่อนรุ่นพี่ก็บิกให้เพื่อนมันพูดเออออตามให้เข้าข้างมัน นิสัยเอาแต่ใจมากไม่ฟังใคร  พอนั้นเราเลยออกมาแค่ชุดเดียวมันก็พิมมาว่าไม่ให้เรากลับมาอีก เราก็ไม่กล้ากลับไปเพราะเราเข็ด แต่ของเราไม่ได้มาเลย เราไม่อยากคุยกับมันเราอยากเลิกไปเลย....ของทุกอย่างเป็นของเราแต่มันไปโพสว่าเราทิ้งมันตอนมันไม่เหลืออะไรทั้งๆที่เราไม่ได้อะฟรมาสักอย่าง