เจ้าของกระทู้มีเรื่องมีระบายมาเล่าให้ฟัง ในวันที่ 15 เมษายน 2567 เราโดนแฟนตบหน้า 2 ครั้ง ต่อหน้าลูก ต่อหน้าหลาน ต่อหน้าแม่ ต่อหน้าป้า ต่อหน้าหลายคน สาเหตุคือ วันสงกรานต์เขาก็จะสังสรรค์กับเพื่อน ญาติพี่น้อง เป็นเรื่องธรรมดาแต่ พอถึงเวลากลับบ้านเราโทรตามเขาไม่กลับ  ช่วงเขากลับบ้านเราก็เกิดปากเสียงกัน เวลาต่อมามีญาติที่ร่วมดื่มเขาตามมายืมเครื่องเสียง แต่เราพูดไปว่า "พอแล้ว หยุดเปิดได้แล้ว" แฟนเราก็ตะโกนด่าเรา "อีเวร" 

เรากะตะโกนด่ากลับ "บักดำ เป็นไผมาด่ากู" เราคบกันมา 4 ปี มีลูก 1 คน ไม่เคยมีการด่าคำหยาบขนาดนี้ อยากมากก็ ด่ากู 

พอเราตะโกนด่ากลับ มันเดินเข้ามาตบเข้าหน้าจัง ๆ 2 ครั้ง  เราก็ร้องไห้ทันที เราพูดไปว่า "ตั้งแต่พ่อแม่ก็ไม่เคยตีเลยเป็นใคร" 

ความรู้สึกตอนนั้นมันดิ่งลงมาก  ใจไม่ยุ่งกับผู้ชายคนนี้อีกต่อไปค่ะ

เช้าวันรุ่งขึ้น ผู้ใหญ่ฝ่ายเราเรียกมาคุยกัน เรียกมาทำไมเยอะแยะ มาคุยมาถามว่าจะเลิกไหม  เราว่าเลิก ไม่เอา ไม่ยุ่ง แต่ฝ่ายชายว่าไม่เลิก ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายให้เราอดทนอยู่เพื่อลูก

สรุปคือออ ผู้ใหญ่ไม่ให้เลิกจ้า เอ่าาาา ทั้งชีวิตไม่เคยเป็นตัวของตนเองเลย
แต่เราตั้งมั่นว่า เราไม่มีผัว มีแต่พ่อของลูก 
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ