3 ปี ที่ความรักจบลง เป็นความรักที่คาดหวังไว้สูง เคยถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่า ทำไมเราถึงรักคนๆหนึ่งได้มากขนาดนี้ ทั้งที่เขาไม่เคยเห็นค่าในตัวเราเลย แต่ก็ไม่เคยมีคำตอบให้ตัวเองเลย ชวิตของเราผ่านความทุกข์ทรมานใจ และความทุกข์นั้นมันเริ่มจางหายไปตามกาลเวลา

แต่เรากลับรู้สึกว่า ความรักที่มีให้เขาคนนั้นไม่เปลี่ยนไป เพียงแต่เรายอมรับความจริงได้มากขึ้น เข้าใจสิ่งต่างๆได้มากขึ้น ความทุกข์ทรมานจากความคิดถึงมันไม่ได้มีผลกับจิตใจเราเท่าเมื่อก่อน

ยอมรับเลยว่า เหตุการณ์ครั้งนั้นมันมีผลกับชีวิตของเราพอสมควรในด้านของความรัก เราเคยเปิดใจกับคนใหม่ เราเจอคนที่เขารักเรามากๆ แต่เรากลับไม่สามารถตอบแทนความรักของเขาได้อย่างเต็มที่ เพราะอดีตที่มันฝั่งใจ สุดท้ายความรักครั้งใหม่มันก็จบลงอีกครั้ง กลายเป็นแผลอีกหนึ่งแผลในขีวิตของเรา

ความรู้สึกมันช่างซับซ้อน เหมือนจะลืม แต่มันก็ไม่ลืม เหมือนจะเลิกรักแต่มันก็ยังรักอยู่ ทั้งที่มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่า อีกคนเขาไม่ได้คิดเหมือนเรา

อยากจะถามสำหรับใครที่มีประสบการณ์ประมาณนี้ อยากได้ความเห็นของใครหลาย หรือใครมีข้อคิดเห็นอย่างไร เผื่อเป็นข้อคิดให้เราได้บ้าง แต่เราเชื่อนะว่าทุกประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในขีวิต มันคือบทเรียนที่ทำให้เราเป็นเราในเวอร์ชั่นที่ดีขึ้น