ตอนนี้ไม่มีที่จะไปเลยค่ะด้วยที่เราทํางานในโลกออนไลน์ได้ไม่นานค่ะที่นี้เราก็เหมือนเเบบโดนมารดายึดเเอคเค้าทุกช่องทาง เพราะคิดว่าเราเล่นเเต่ท.ร.ศทั้งวันทั้งวี้โดยไม่สนใจเรียนหรืออ่านหนังสือโดยที่เราก็ยังเรียนอยู่อ่านอยู่นะคะพอเราอธิบายไปก็หาว่าเราเถียงตอนนี้เราท้อไม่รวมเรื่องที่เรามีน้องอยู่คนนึงนะคะคือเหมือนว่าน้องเเกไม่ค่อยจะมาหาเเม่ชวนมาบ้านก็ไม่มาที่นี้เเม่ก็เหมือนจะมาโทษเราอีกว่าประมาญว่าเราทะเลาะอะไรกับน้องรึป่าวไรงี้ คือเราก็บอกเเม่ว่าเราก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกับน้องเเกคือนี้เรายังไม่ได้เถียวอ่ะทําไมต้องตีเราด้วยรักมันมากไม่ไปเป็นเเม่มันอ่ะบางเรื่องเรายังไม่ได้ทําอะไรผิดเราอยู่เฉยๆก็มาโทษเราใช้ความรุนเเรงกันเข้าไปเเถมยังพูดเเต่เรื่องจุดด้อยเราทุกวันจนตอนนี้เราเเทบไม่กล้าเข้าหาเพื่ินเเล้วค่ะบางทีก็เอาเราไปเปรียบกับคนอื่นๆ ประมาญดูลูกคนนี้นั้นสิทําไมเเกไม่เป็นเเบบเค้าบ้าง บางทีมาบอกเราว่าเราไม่เคยมีอะไรให้เเม่เลยโดยที่ทุกๆการเรียนที่เราตั้งใจเเลัวความเชื่อใจที่เราเคยให้เเม่ เเม่ไม่เคยเห็นบ้างเลยเหรอ เราได้เกรดน้อยลงก็ทุบตีกัน นี้เเม่เรารักเราจริงไม่ค่ะหรือหวังเเค่เงินจากอนาคต เราไม่เก่งอะไรก็เอาเเเต่บังคับให้เราทําจนเราเครียดมากค่ะบางเรื่องให้ไม่ได้ด้วยซํ้าบังคับให้เราเรียนเก่งเรียนดีเเต่ทุกๆวันยังเอาเเต่พูดปมด้อยให้ฟังเเม่เราไม่เคยคิดบ้างเลยเหรอว่าการทําเเบบนี้เเล้วเราจะดีขึ้นเหรอเก่งขึ้นเหรอมีเเต้จะทําให้มันเเย่ลงทุกทีไม่มีกําลังใจจะทําอะไร เเค่เราอยากเป็นตัวของตัวเองยังว่าเราบ้างเเหละ เราเเต่งตัวในเเบบของเราก็ว่าด่าเรา เราเกรดตกก็ชอบว่าเราประมาญว่า ไม่อายคนบ้างรึไงไม่อายเเต่กูอายมีลูกเเย่ๆเเบบเจ้ากรรมนายเวรกูจริงๆ พอเราเเค่จะออกไปเที่ยวกับเพื่อนที่เป็นโอกาสดีๆเพราะปกติเราเป็นคนมีเพื่อนน้อยอยู่เเล้วก็ไม่ให้เราไปอีกเราก็ไม่ได้ไปเป็นชะนีหาผัวไปทั่วนิจะห้ามกันทําไมเพื่อนก็เเทบจะไม่มีอยู่เเล้วยังจะมายั้งไว้ ด่าว่าตีกันอีก เรากลัวว่าถ้าสักวันนึงเราฟิวขาดตุบตีเเกคืนอีก พอเราทนไม่ไหวเถียงกับไปบ้างก็เอาเรื่องอุ้มท้อง9เดือนมาพูดบ้าง ทว่าเราไม่กตัญญูบ้าง ถ้าเราหนีจากบ้านได้เราคงไปนานเเล้วค่ะไม่ไหวเเล้วจริงๆการต/ยมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรอีก บางทีขู่เราว่าจะเอาสิ่งที่เราชอบไปเผาทิ้งอีกถ้าเราโต้ตอบเเบบที่เเม่เราทํากับเราบ้างบ้างเราก็บาปอีกเราไม่รู้จะคุยยังไงปรับความใจกับเเม่เเล้วค่ะ