เช้านี้เป็นเช้าที่อึมครึม ทั้งที่อากาศสดใส เรากับแม่มีความคิดต่างกัน ความจริงเหตุการแบบนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้วหลายครั้งเราก็อดทนมาตลอด เราไม่ได้บอกว่าตัวเราไม่ผิดนะ เหตุครั้งนี้เกิดจาก แม่เราขึงอวนและวางยาสัตว์ที่มากินผลไม้ บางตัวที่ติดอวนยังไม่ตาย แกเลือกจะฆ่าด้วยวิธีของแก ส่วนเราพอเห็นก็อดสงสารไม่ได้ ก็ไปช่วยบางตัว ด้วยการปลดจากอวน เราตัดอวดแกขาด ( อวนดักนก ) ไม่สามารภใช้มือจับได้ อย่างค้างคาว มันคงกัดเราแน่ เช้ามาแกพูดว่าเราไม่น่าอยู่กับแกได้น่าจะต่างคนต่างอยู่ ทวงบุญคุณเรา ต่างๆ นาๆ กลัวเราขอเงิน ทั้งที่เราไม่เคยเอ่ย ที่ผ่านมาอาจจะเคยยืม แต่คืนให้ตลอด ตัวเราเป็นพนักงานโรงแรม เข้างานรอบบ่าย กับค่ำ ตื่นสาย เวลาเงินออก เราก็ให้เขา ซื้อกับข้าว จ่ายค่าน้ำไฟ มันคือสิ่งที่เราทำให้เขาทุกเดือน ปัญหาที่ทำงานก็เครียดพอแล้ว ตอนนี้ต้องเจอปัญหาที่บ้าน และทางเข้าบ้านที่ต้องอาศัยบ้านข้างเคียง เข้าออก และดูเหมือนเขาไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก เมื่อไม่กี่วันมานี้ผู้มีพระคุณของเรา ลูกสาวเขาคลอดลูก เราก็เลยจะแสดงน้ำใจซื้อของไปเยี่ยม แต่แม่เรากับไม่พอใจ ไล่ให้เราไปอยู่กับเขา เราได้แต่ฟังทุกคำที่แม่พูดออกมา เหมือนเกรียดเรามาก เรานั่งฟังอยู่ในห้อง น้ำตาไหล ไม่พูดและเถียงแกใดๆทั้งสิ้น ไม่อยากมาทำงานเลยด้วยซ้ำ แต่ก็พยายามที่จะมา ทั้งที่ความรู้สึกตอนนี้พังมาก วันนี้เราควรกับเข้าบ้าน หรือ หาที่อื่นพักดี