สวัสดีค่ะ
คือเรามีเรื่องหนักใจ ที่แบกรับมาหลายปีๆ ตั้งแต่เริ่มทำงาน
คือ เราเป็นลูกคนเล็ก มีพี่ 2 คน ซึ่งพี่ๆ ยังไม่มีใครมีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ยังทำงานเดือนชนเดือน ต่างคนต่างทำงานของตัวเอง ไม่ส่งพ่อแม่อีกต่างหาก เราเหมือนตัวแทนหมู่บ้านที่ถูกกดดันจากข้างบ้านว่าไอ้ลูกบ้านนี้เมื่อไหร่จะมีนั่นนี่โน่นให้พ่อแม่มันเห็นนะ

พ่อแม่ อายุ 65/68 ซึ่งแก่ แกชอบพูดบ่อยๆ เรื่องบ้าน ที่แอบอยากให้เรามี เช่น เลิกเช่าเค้าซื้อบ้านดีมั้ย หรือเวลาที่พ่อแม่ทะเลาะกัน แม่ก็อยากจะขอมาอยู่กับเราที่ห้อง โดยที่บอกว่าถ้าเรามีบ้านแม่คงได้มาอยู่ตลอด(พ่อแม่ทะเลาะกันบ่อย) ที่สำคัญเลยเรามีหมาที่เลี้ยงไว้ ปัจจุบันต้องล่ามคอนางตลอด 5ปีแล้ว ที่นางถูกล่ามเพราะชอบวิ่งไปโดนรถชนเรื่อยๆ การมีบ้านมีรั้วรอบ ก็คงจะทำให้ชีวิตนางอยู่ดีได้ และแม่คงจะไปไหนมาไหนได้คล่อง ไม่ต้องห่วงหมา เพราะตอนนี้อยู่คอนโดฝากแม่เลี้ยงให้ที่บ้าน 

ตอนนี้งานเราค่อนข้างมั่นคง แค่ไม่รู้จะเบื่องานนี้มั้ยในอนาคต
แถมไม่เคยเป็นหนี้ก็ไม่กล้าตัดสินใจ

ในหัวมันจะวนๆ แบบ ถ้าพ่อแม่ไม่ทันได้เห็นบ้านเราล่ะ
ถ้าแม่ทะเลาะกับพ่ออีก ไม่มีที่ไปล่ะ ถ้าหมาตายก่อนทั้งที่ยังไม่ได้วิ่งแบบไม่ต้องล่ามคอล่ะ ฯลฯ

อยากได้คำแนะนำว่าการมีบ้าน มันหนักหนาสาหัสมั้ย ในแต่ละเดือน จริงๆ เรื่องเงินที่ควรผ่อนจ่าย ในปัจจุบันไม่ติดอะไรเลย ลองหารดูแล้วโอเคจ่ายไหว 
แต่อยากรู้ว่าจากที่เล่ามา มันจำเป็นที่จะต้องมีแค่ไหน อยากอ่านประสบการณ์จากท่านที่เคยผ่านมาแล้ว เพื่อตัดสินใจค่ะ

งานปัจจุบันอยู่ในกรุงเทพ บ้านเกิดต่างจังหวัด ตอนนี้เช่าคอนโดอยู่ 5,000/ด. ส่งให้แม่/ยายใช้ประจำทุกเดือน 
อายุ 27 รายได้ 40k (ทำงานประจำ+ฟรีแลนซ์) ยังไม่มีหนี้ใดๆ มีแต่บัตรเครดิตที่ไว้รูดอาหาร  T^T

รถก็ยังไม่มี บ้านก็ยังไม่มี ไม่มีอะไรเลยนอกจากกิน ทำงาน กิน ทำงาน  
ที่คิดอยากมีอะไรสักอย่าง เพราะรู้สึกว่าถ้าในอนาคตต้องมีครอบครัว เราก็ต้องมีพวกนี้อยู่ดีใช่ไหม  …

ไอ้คำว่า เป็นหนี้ในขณะที่มีแรง หรือ ซื้อก่อนผ่อนหมดก่อน มันยังใช้ได้อยู่มั้ย เพราะดูสภาพแวดล้อมหรือการที่งานมันหายาก ก็กลัวมากๆ 

การมีหนี้กับบ้าน ตอนไหนถึงเรียกว่าพร้อมและควรมีคะ
อยากตัดสินใจได้สักทางว่า ซื้อไปเถอะ / รอก่อนดีกว่า อะไรแบบนี้ค่ะ 😂😂 

ขอบคุณพื้นที่นะคะ