เป็นเด็กคนหนึ่งที่พ่อแม่เลิกกันค่ะเรามีพี่ซึ่งพี่ได้ไปอยู่ฝั่งพ่อส่วนเราอยู่ฝั่งแม่  ทุกอย่างดีมาตลอดจนยายกับลุงเสียค่ะ เขาทำเหมือนเราเป็นส่วนเกินในบ้าน ด่าทอทุกอย่าง โดนไล่ให้ไปอยู่กับพ่อ แทบทุกวันเราจะโดนพี่(เป็นลูกของพี่ของแม่เรา)แกล้งเราก็ตีคืนยอมรับว่าผิดค่ะรู้สึกผิดมากๆเลยไม่ทำอีก  แต่ในหลายครั้งทุกครั้งที่เขามาแกล้ง พวกผู้ใหญ่ก็จะด่าเราว่าเราไปทำพี่เขาทำไมรวมถึงแม่ด้วยค่ะ แม่จะอยู่ข้างพี่เขาตลอด พูดกับเราตลอดว่าอย่าทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาได้มั้ย โดนบูลลี่ด้วยค่ะ เราโดนแบบนี้มาตลอด เขาพูดทำให้เราหมดความมั่นใจ ทำให้เราเสียความรู้สึก จนเราตัดสินใจไปพบจิตแพทย์ค่ะ(โรงเรียนจะมีพบหมอในทุกวันอังคาร) เราคุยกับคุณหมอ ตอนอยู่โรงเรียนเรารู้สึกสบายใจแต่พอกลับมาบ้านเรากลับกลายเป็นว่ารู้สึกไม่สบายใจ ไม่ปลอดภัย รู้สึกเหมือนส่วนเกิน ไม่รู้สึกสบายใจเหมือนตอนอยู่กับเพื่อน ร้องไห้ทุกคืน ต่างกันเวลาเราไปนอนค้างบอกพ่อเรารู้ดี อบอุ่น รู้สึกดีแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยค่ะ พอมาปีนี้ทางบ้านฝั่งพ่อบอกว่าจะสร้างบ้านใหม่ พ่อถามว่าอยากมาอยู่กับพ่อมั้ย เราตอบไปว่าอยากอยู่ค่ะ พอฝั่งแม่รู้เขาด่าเราเลยค่ะประโยคที่เขาพูดที่เราจำไม่ลืมเลยเขาพูดว่า”จะไปอยู่บ้านนู้นทำไม ทำให้บ้านนี้ดูแย่ในสายตาเขา  อยู่ไปเขาก็ไม่เอาหรอก เกินเยียวยาแล้ว” ไม่ไหวเลยค่ะวันนั้นตอนกลางคืนเรารู้สึกอยากต/ายไม่อยากอยู่แล้ว เราผิดมากเลยใช่มั้ยที่เกิดมา เรารู้สึกไม่ควรเกิดมาตั้งแต่แรกแล้วแต่มีเพื่อนที่คอยอยู่ข้างๆเราตลอดเลยค่ะ ต่อมาพ่อไปส่ง ตาเราบวมเพราะร้องไห้ พ่อถามว่าเป็นอะไรหรือป่าวลูก ไม่สบายใจอะๆบอกพ่อได้นะ ประโยคนั้นทำเราร้องไห้เลยค่ะ อยากบอกกับพ่อทุกอย่างที่เจอเลย แต่ถ้าบอกไปเรากลัวว่าพ่อจะมองบ้านฝั่งแม่ไม่ดี ไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ